Pijnlijk verhaal....
Moet je wel complimenteren dat je je geliefde niet laat vallen omdat het even heel erg tegen zit...
Maar ik denk dat dit te groot is voor jou.
Zij heeft er ook niet voor gekozen om ziek te worden denk ik, ze zal het overzicht ook kwijt zijn op dit moment. Het inzicht van wat jij voor haar betekend hebt komt echt wel. Nu zal ze alleen maar op herstel gericht zijn en alles willen vergeten wat met haar zwarte periode te maken heeft, en ondanks het goede wat je verricht heb hoor je daar voor nu even bij.
Geef haar een kans op volledig herstel, maar de kans dat ze is veranderd is natuurlijk erg groot. Voor jou dus de keuze "ga ik daarop wachten of niet?", erg lastig.....

Blijft het feit dat je iets bijzonders hebt gedaan wat velen niet kunnen opbrengen, mag je trots op zijn!

Een heel herkenbaar verhaal. Ook mijn vriendin heeft, na een relatie van 13 jaar, de relatie verbroken. Ook mijn ex had de afgelopen jaren ook last van psychische problemen en zijn we diverse instanties af geweest. Ook hebben we zelfs therapie gevolgd om met haar problemen om te kunnen gaan. In de eerste instantie leek het op pfeiffer, echter werd later de diagnose bijgesteld naar ADD. Ook ik heb in deze tijd altijd voor haar klaargestaan (wat ik overigens niet meer dan normaal vind binnen een relatie hoor), vaak ten kosten van mezelf. Ook tijdens haar hele zware opleiding (welke echt wel zijn sporen in onze relatie heeft nagelaten) zoveel mogelijk naar willens en wetens klaargestaan omdat ze het vaak niet meer trok. Ik weet dus hoe je je voelt op het moment dat je aan de kant word gezet voor de mensen/'vrienden', die er alleen maar zijn wanneer het 'leven de lol' is maar niet ziet/hoort op momenten dat er echt nood aan de man is en waarop je/mijn vriendin dan ook afgeeft. Ook ik ben hier aan onderdoor gegaan en heb inmiddels ook een maatschappelijk werker en een psycholoog bij het GGZ (en die kwam niets te vroeg). Ik ben er inmiddels al wel wat verder mee (geloof me, het heeft VEEL tijd nodig, zeker als je net zoals ik ook nog een eigen 'rugzakje' met je meedraagt) en ben er nu achter dat je in elk geval niet jezelf de schuld moet geven. Mensen veranderen nu eenmaal en ja, op het moment dat het dan goed gaat (of in mijn geval mijn ex word verliefd op een vrouw en denkt hiermee de oorzaak van haar psychologische problemen te hebben gevonden) ben je bedankt. Aan de ene kant snap ik dat je boos bent (ik was het niet, ik begreep mijn ex) maar wellicht kun je een beetje steun en troost vinden in het feit dat je ex waarschijnlijk wel gelukkiger gaat worden, en jij uiteindelijk dan ook.

Zorg goed voor jezelf, hoor, ook. Zorg dat jij hier niet aan ten onder gaat, hoor. Daar is niemand bij geholpen.

Heeeeeeeeeeeeel veel sterkte!
Waterman