En daar zat ik vanavond weer,
Stilletjes in de zetel,
Deken over me,
Tranen over m’n wangen..
Een film als PS: I love you helpt niet echt..
De foto’s van zondag waren het begin.
Ik zag hoe ik weer een fijn feestje heb gemist,
enerzijds door het werk die zoveel energie uit me zuigt dat ik het weekend nodig heb om te recupereren in plaats van mijn jonge leven te genieten,
anderzijds omdat ik naar iedereen blijf sturen: Ga jij die dag naar het feestje? Maar nog zelden antwoord krijg.. Om dan de foto’s op facebook te ontdekken dat die mensen toch geweest zijn, maar jij bent thuisgebleven omdat je dacht: Er gaat toch niemand..
En daar stond jij ook tussen. Tussen die groep die me zo ziek heeft gemaakt, en het maakte me weer ziek. Het maakte me kotsmisselijk gewoon.. Ik had gewoon zin om je uit dat beeldscherm te trekken en gewoon te beginnen slaan uit pure overmacht, pure kwaadheid, puur verdriet, gewoon de hele mikmak bij elkaar.. Ik zou tegen je beginnen schreeuwen zijn: HOE KUN JE NU ZO STOM ZIJN, GODVERDOMME?????
En ook al heb ik het gedaan gemaakt in het beeld voor de wereld, eerlijk gezegd, jij hebt me eerst verlaten. Jij hebt een beslissing gemaakt waarvan je wist: Als ik deze beslissing maak, zit de kans er dik in dat Keelia bij me weggaat.. Duizenden malen heb ik je gezegd: IK WIL NIET DAT JE ZOIETS DOET!! En éénmaal heb ik uit pure frustratie en ruzie gezegd: Het kan me niet meer schelen, doe het dan.. En je gaf het dan nog toe: Ik wist dat je het niet wou, daarom deed ik het net.. En dan zeg je nog: Jij was niet diegene die moest vertrekken.. Blijkbaar was ik dus EXACT diegene die moest vertrekken.. Alsof je zat te wachten op het antwoord: Doe maar.. Want daardoor kan je afkomen met het excuus: Jij hebt gezegd dat het mocht… Wat een zeer kinderachtige redenering is, meneertje.. Beslissingen maken doe je met een rede voor jezelf, niet omdat anderen zeiden dat het mocht.. En als je het wel doet omdat een ander het zegt, wat voor een man ben je dan? Niet veel dus..
Heb ik je ooit ECHT gekend in die 8 jaar vriendschap, in die één jaar relatie? Heb ik je ooit echt gekend? Of kreeg ik 8 jaar lang, zelfs tijdens onze relatie, iemand voorgeschoteld met een masker? Was ik zo’n slecht persoon omdat ik van je hield? Was ik zo’n trut dat je die beslissing hebt gemaakt mij van je weg te duwen? Ik vraag me vandaag de dag nog steeds of WAAROM ik zo’n behandeling heb verdient, waarom je gedaan hebt wat je hebt gedaan, en niet om de fucking reden: Jij hebt gezegd dat het mocht.. In je laatste mail, toen ik je vroeg wat je ermee wou bereiken met je beslissing, zei je: Ik wou er inderdaad iets mee bereiken, wat weet ik niet, maar iets.. Geef het dan toch gewoon toe.. Je wou me weg.. Je wou me uit je leven.. Er zijn anderen die je meer te bieden hebben.. Ik kon je enkel mezelf, mijn hart en mijn oprechte liefde geven, maar blijkbaar is dat niet genoeg om jou gelukkig te maken..
En hier zit ik dan, 10 maand later.. Nog steeds met mijn dekentje over me, nog steeds met mijn zakdoeken.. Want ik heb van iemand gehouden die ik helemaal niet meer ken.. Iemand waar ik zo trots op was, iemand die ik zoveel geluk wenste in het leven, iemand die mijn eerste prioriteit in geluk was.. En het was niet meer dan een illusie.. Een illusie die 8 jaar lang heeft geduurd.. En ik was te blind, te verliefd om de werkelijkheid te zien… En terwijl ik hier zit, moe van het werken, moe van het tegen mijn gevoelens werken, ga jij gezellig feesten met de mensen die ons uit elkaar gekregen hebben..
Bravo, maar het is geen positief handgeklap..
Re:
Even relativeren:
Wees blij dat het maar 8 jaar is.....
Bij mij 25 jaar en drie jaar verder.....
Ik vind het moeilijk om dit
Ik vind het moeilijk om dit te relativeren..
Tijden mag je niet met elkaar vergelijken..
25 jaar is inderdaad een hele lange tijd, als een mens al 100 wordt is het nog 1/4 van zijn leven, maar 8 jaar voor iemand van 21 jaar is ook een hele tijd.. Ik ben praktisch opgegroeid met die gast..
Omdat ik hem "maar" 8 jaar heb gekend, zijn mijn gevoelens daar dan minder om? Is het makkelijker voor mij om door te gaan? Had het wel zo geweest, had na bijna een jaar geen traan gelaten.. Ik heb nog andere "liefdes" gehad in mijn leven, maar die waren na twee maand al uit mijn hoofd..
Liefdesverdriet is liefdesverdriet, en kan men niet vergelijken in tijden..
verschil
keelia, je hebt gelijk. verdriet is verdriet, ongeacht de tijd
Maar denk niet dat mrpither dat zo bedoeld heeft.
Hoe lang de relatie ook heeft geduurd, hoe oud of jong je bent, je leert ervan en je wordt er sterker door! Je bent er na 8 jaar achter, dat had zo 25 jr kunnen zijn, dan had je 17 jr langer 'vergooid'
(hmz, ik maak t er hopelijk niet slechter van)
mr Pither
Als je vergelijkt.
Maak je jezelf beter of slechter.
Als je vergelijkt kijk je niet naar jezelf maar in de vorm van beter of slechter.
Mariah
keelia
Met ontroering heb ik je verhaal gelezen, wat me opviel in je verhaal was de " groep" waarin je zegt dat ze een beetje je om de tuin leiden met het naar de feestjes (wel of ) niet gaan.. en dat dat ook de mensen zijn die jullie uit elkaar hebben gedreven. Ik vroeg me af waarom neem je nog contact met ze op?
Je schreef dat je ex wel meeging met/naar de groep naar feestjes, maar alsof het net was of wilden ze jou er niet hebben. Adam en Eva zitten je voornamelijk dwars en de grootste issue geweest in je verhaal.
Wat ik eigenlijk het meest tussen de regels door lees is wantrouwen. Jij die zich niet durft open te stellen naar andere mensen en hoogsensitief bent. Dus eigenlijk is je hoog sensitief zijn in het negatieve...je komt niet open en bloot vanuit je ware ik op mensen af, omdat een ervaring uit je verleden een litteken heeft achter gelaten en je dat niet meer doet (verlies) maar eigenlijk ben je jezelf verloren. ....
Dat hij moeilijk zijn emoties kan tonen doet niet terzake, je houdt onwijs veel van iemand of niet .Vrienden kunnen zeggen wat ze willen maar je kiest voor elkaar, dat zit diep van binnen en komt er naar jou toe hoe dan ook wel uit, jullie kennen elkaar als geen ander toch?
Maar wat laat jij zien ? als je niet mee kunt doen op feestjes alles kommer en kwel is en wantrouwen ...ik begrijp dat het door het pesten je niet snel meer mensen vertrouwt helemaal niet als diegene ook ineens in je vriendengroep komt. Maar waar is je verweer? je verweer tegen jezelf..je kunt je kapot werken , thuis zitten en verdrietig zijn ...maar als je zou kunnen ontdekken waar je je eigen draadje van jezelf weer op kunt pakken , van jezelf kunt houden. Het lijkt alsof je antwoorden zoekt in het Boedhistme, maar zoek je antwoorden of bevestiging, het Boedhistme is ook uitgaan van het positieve ..maar ook vooral rust in jezelf creeeren.
Je ex...de vriendengroep...hoe moeilijk is het, als jij je er maar op blijft focussen. Waar en wanneer feestjes , wie er heen gaan en wie niet .Kijk er niet meer naar, helemaal niks want het brengt jou niks . Je hebt het over vrienden, hoezo vrienden? bedenk eens van al die mensen wie nu echt een vriend voor je is geweest buiten je ex om .
Dat hij de aanleiding heeft aangegrepen om de relatie te beindigen , zoals je zegt omdat je zei van ga maar ... dat heeft hij gedaan. Wat heeft hij gedaan om je te laten zien dat hij dit echt niet wilde dan?
Je werk , heb je geen leuke vrouwelijke collega's? misschien kun je daar eens iets met afspreken. Luid een nieuwe periode aan in je leven, met andere feesten en durf gewoon ook jezelf te laten zien. Nieuwe vrienden maken een nieuwe Keelia in opkomst , stevig in haar schoentjes , pak de positieve energie van mensen op en kom ze met een lach tegemoet. Gedachten zijn net als wolken ze drijven voorbij , dat moet je ook doen, negatieve gedachten voorbij laten drijven en voor kennisgeving aannemen, het was maar een gedachte.Je hoeft er niets mee te doen.
Heel veel sterkte meis , kom op en ga er voor !!!
Keeliah
Keeliah
Je schrijft dat de groep je misselijk maakt.
De groep maakt jou niet misselijk.
Dat doe jezelf.
En als je durft te kijken wat jouw aandeel is waarom jij kostmisselijk word van de groep en waarom jij nog steeds denkt aan je ex.
Kan je stappen voor jezelf zetten.
Het gaat namelijk om jou!
Mariah