Hallo allemaal,

Het is al weer een tijdje geleden dat ik op deze site ben geweest. Maar toch lees ik af en toe de verhalen van andere in deze situatie als ik zelf in een dip zit. Het is nu al weer 4 maanden uit tussen mijn vriend en mij. Maar toch is er niet zo veel veranderd. We zouden gaan samen wonen maar inmiddels woon ik nu 2 weken op mezelf. Het gaat goed met me zolang ik niet te veel nadenk. Maar helaas moet dat wel af en toe. Mijn ex en ik gaan nog steeds erg goed met elkaar om. Tenminste, ik vind het leuk als ik bij hem ben en vind dat we het samen goed hebben. Hij heeft zelfs al meerdere keren hier geslapen, wat natuurlijk niet verstandig is van mij. Hij heeft van die momenten,en dat is juist waar ik me nu zo mee bezig kan houden, dat hij ineens heel veel van me wil maar dat kan ook zo ineens afgelopen zijn. Dan moet ie niks van me en dan zegt hij ineens dat hij me de afgelopen tijd zoveel gezien heeft en dat hij nog niet het idee heeft dat het uit is. Met andere woorden dan mag ik weer oprotten. Wat moet ik hier nu mee. Voor hem is het definitief uit maar toch merk ik aan heel veel dingen dat hij twijfelt. Hij doet alleen maar zo als het tegen het weekend aan loopt, als hij met zijn vrienden plannen heeft,als zijn ouders weg zijn maar verder komt hij wel bij mij thuis, eet hij hier, helpt ie met boodschappen, en slaapt hier. En dan doet hij weer als vanouds.. Krijg er totaal geen hoogte van. Het is nu 4 mnd uit maar wil hem dolgraag hier hebben. Durf het hem niet te vragen, bang voor het antwoord. Ik maak het het hem ook extra makkelijk.. leen hem geld, kook voor hem, zeg dat hij altijd welkom is, heeft een paar sleutels van me, leen mijn auto aan hem, haal hem op als het regent en zo kan ik nog wel even doorgaan. Wat moet ik toch? Wil hem gewoon terug en mijn oude leventje samen. Wordt er gek van!