Er zijn momenteel 0 gebruikers en 11 gasten online.
Definitief einde...
hallo,
ik lees af en toe eens dit forum en besloot nu om me zelf te registreren en een verhaal te posten.. Gewoon omdat ik moeilijk kan praten en dit virtueel makkelijker kan, en om van iemand te horen dat ik de juiste beslissing nam..
Twee donderdagen geleden liep mijn ruim 2,5 jarige relatie stuk. We hadden al veel ruzie gehad en we waeren al 2x zo'n maand uit elkaar geweest. Er is veel gekwetst geweest, veel gescholden.. Donderdag liep voor mij de emmer over omdat ze een reeks fundamentele beloftes en afspraken die aan de basis van onze relatie lagen had verbroken. Dit samen met al het voorgaande deed me de stap zetten om de relatie definitief stop te zetten. De eerste week hield ik me sterk omdat mijn 'woede' nog vers was. Zaterdag echter wou ze met mij nog 1x afspreken, en dat deed ik dan ook uit respect voor haar. Na echter 1 cola en wat woordengewissel, waarvan 3/4 niet over onze relatie, gingen we elk naar onze eigen auto. Ik deed de hele tijd koel en liet geen twijfel bestaan over de zekerheid van mijn beslissing. Echter brak mijn hart toen ik haar zag, toen we weggingen. Ik hou nog van haar, en ik mis haar.. Maar de dingen die ze doet, hoe ze soms bestaat en wat ze al allemaal heeft gedaan kan ik niet meer hebben.. Ik ben nog steeds zeker van mijn beslissing, en deze keer plooi ik niet, want wederom ging ze veel te ver. Maar dat gevoel in mijn buik van eenzaamheid en de nood aan affectie knaagt aan me..
Ik weet dat hier niemand kan zeggen van doe dit of dat, en het zal weggaan.. Maar ik ben blij dat ik toch een fractie van wat ik voel toch eens onder woorden heb kunnen zetten...
- login of registreer om te reageren
Gebruikerslogin
Navigatie
Recente blogs
- No. 22 San Diego Place rallies very last Boise Country 27-16
- #Woof: Huskies Decide on Up Michigan LB Go
- How considerably does it selling price towards seize a rookie out of the portal?
- Activity THREAD: Miami Hurricanes at Temple Owls
- K-Nation Slate: 7. 3. 12
- Even more and further more, Dabo seems
- Spring Freshman Emphasize: ASU Soccer QB Jaden Rashada
- Nooit gedacht dat dit nu mijn leven zou zijn
- 2023 NFL Mock Draft: What would certainly a brewing Lamar Jackson move indicate for Round 1?
- Afgewezen door vrouw na maandenlang versierd te zijn geweest
Recente reacties
Syndicatie
Archief
- Februari 2003 (7)
- Maart 2003 (1)
- April 2003 (6)
- Mei 2003 (19)
- Juni 2003 (25)
- Juli 2003 (12)
- Augustus 2003 (24)
Virtueel
Hmvrpm78
Tsja,ik denk,dat je de juiste beslissing hebt genomen!
Een fractie van je gevoel heb je
onder woorden kunnen zetten.
Hier op deze site kun je als je wilt
álles kwijt wat je gevoel betreft!
Daar is deze site voor.
Deze site heeft mij(en nog steeds)
prima geholpen in mijn verwerkingsproces mbt mijn ex!
Schrijf je twijffels van je af!Het helpt!
Sterkte en succes!
Hmvrpm78
Einde
Ik begrijp je heel goed.
Heb ook een relatie van zo'n 2 jaar gehad, en het was een beetje dezelfde situatie. De dingen die hij deed, ik kon er niet meer tegen. Ik moest altijd bereikbaar zijn, mocht nooit ergens naartoe, of hij werd woedend, de relatie was verstikkend ...
Maar over uw verhaal: Het is in het begin altijd moeilijk om alleen verder te gaan omdat je het niet gewoon bent om alleen door het leven te gaan en altijd wel iemand hebt ...
MAAR, als je niet gelukkig bent, wat heb je daaraan ?
Volgens mij is het toch beter om eens en voor altijd afscheid te nemen dan te blijven plakken, want dan word het alleen maar moeilijker.
Eens je een tijdje alleen bent ga je je gegarandeerd beter gaan voelen en vergeet niet: eenzaamheid is een goede plaats om te verkennen maar een slechte plaats om te verbijven ...
blijft een hele moeilijke beslissing
ik vind het knap dat jij die beslissing hebt kunnen nemen ondanks dat je nog van haar houdt. ik had dat denk ik niet gekund. ik heb veel geaccepteerd in mijn relatie, teveel, ook omdat ik van haar hield, totdat niet ik maar zij de stop eruit trok, daar heb ik behoorlijk wat pijn van gehad. ik moet wel zeggen voel mij nu veel beter en zie de dingen van een afstand. het is bij jou nog vers. als er tijd verstrijkt zal je ook veel beter terug kunnen kijken op je relatie. het houden van vertroebelt dit nu nog een beetje. dus ik zou zeggen hou vol, in ieder geval nog een paar weken, dan pas kan je echt de balans gaan opmaken. houden van zorgt ervoor dat je een hele hoop van elkaar kunt hebben maar zelfs daar zit een einde aan, blijkbaar heb jij die grens nu bereikt.
Inderdaad.. Het is een heel
Inderdaad.. Het is een heel harde beslissing, maar wel een juiste..
Ik zou willen dat ik het gekund had. Dat ik er zelf een punt achter had durven te zetten in plaats van nog een paar maanden rond te blijven lopen en hopen dat het allemaal weer beter zou gaan, zodra het met haar persoonlijk ook beter zou gaan.
Het gevolg is wel dat ik een klote half jaar heb gehad, waarna de dingen niet beter werden.. integendeel ik werd gedumpt.
Veel te veel geaccepteerd in de relatie achteraf gezien. Had ik maar het lef gehad om er een punt achter te zetten in plaats van te blijven knokken voor iets wat niet meer ging. En ja, ik houd nog steeds zielsveel van haar. Maar het was beter voor mezelf geweest als het een paar maanden geleden uit was gegaan op mijn initiatief.
Daarom denk ik dat je de juiste beslissing hebt genomen, hoewel ik me heel goed kan voorstellen dat het enorm veel pijn doet omdat je nog zoveel van haar houdt..
Emotie is prachtig, maar ook erg lastig.
Dat je hart brak bij het
Dat je hart brak bij het afscheid doet recht aan het mooie wat jullie hadden. Je verstand heeft je beslissing om te kappen waarschijnlijk goed beredeneerd, maar je gevoel is gewoon nog niet op dat punt aangekomen. Je relatie was namelijk niet 100% klote, maar bijv. maar 60%. En die 40% die zo mooi waren geven je nu dat akelige gevoel. Ik ken die twijfel : is dit alleen een tijdelijke terugval of zat ik ernaast en is er toch een toekomst samen.
Sterkte.
...
Ik ken dit, want...:
Ik maak het op dit moment zelf mee. Ik sta niet in jou plaats, maar in de plaats van het meisje.
2 maand terug hebben mijn vriend en ik met elkaar gebroken. Na een ruzie over iets wat ik heb gedaan...
Doch ligt die bewuste ruzie niet aan de basis van onze breuk, eerdere voorvallen waar ik liever niet op terugkom, omdat ik mij ervoor schaam en ik het gewoon niet kan, waren volgens mij de oorzaak. Allez, alles samen gewoon...
Ik weet dat hij me nog steeds graag ziet, en na 2 maanden kan ik voor mezelf alleen maar hetzelfde zeggen.
Iedere dag, ieder uur denk ik wel eens aan hem... zit ik gewoon weg te dromen... of uren naar foto's te kijken.
Iets wat ik zelf niet zo leuk vind, maar ook iets waar ik absoluut niets aan kan doen...
Deze week heb ik zo weer mijn slecht moment, ik kan hem niet van mij afzetten...
Ooit, en dat hoop ik zo diep, zal de pijn wel slijten maar ik vrees dat de gedachte er voor altijd zal blijven...
Het doet pijn, weten dat er 2 mensen zijn die van elkaar houden maar dat bij elkaar komen of zijn niet meer mogelijk is...
Ik hoop voor jou dat je je al wat beter voelt... en ik zou nog willen zeggen: denk aan haar terug met goede herinneringen... Dat doe ik zelf ook...
en vergeet haar niet...