Er zijn momenteel 0 gebruikers en 10 gasten online.
het is nu dag 3 en een paar van zijn spullen worden vandaag opgehaald, ik moest ze bij elkaar zoeken, ik zit vreselijk te huilen, ik kan dit gewoon niet aan.
gisteren heb ik hele erge huilbuien gehad wat wel opluchte, voor even althans...
heb gesprekken met vriendinnen gehad maar voel me voor iedereen een last en teveel, dus ik weet nu eigenlijk ook niet meer waar ik heen moet om te praten of een beetje begrip en troost te krijgen.
steeds ga ik bijna hyperventileren en heb het gevoel dat ik flauw ga vallen.
Ik wil dit helemaal niet, weet niet hoe ik verder moet, wie kan me helpen?
Ik ben bang, bang voor alles wat ik nog zal gaan voelen en wat er nog zal gebeuren.
Ik vind het heel lief dat de
Ik vind het heel lief dat de mensen hier op de site in ieder geval meeleven.
Ik kan aan niks anders denken en dus over niks anders praten, kan niet lachen of ergens plezier aan beleven, daar is het denk ik allemaal nog te vers voor.
Misschien dat dat ooit weer komt, dat zegt iedereen, maar zoals ik het nu voel gebeurt dat niet meer, maar dat is natuurlijk niet realistisch.
de tijd lijkt gewoon stil te staan, en ik kan me gewoon niet voorstellen dat na zoveel samen meegemaakt te hebben, alle toekomstplannen etc hij het gewoon uitmaakt, onpersoonlijk, alsof ik niet beter verdien dan een smsje.
Totaal niks van emotie bij hem en nu plezier heeft met een ander....