Is dat van zijn kant, zonder aan jouw gevoel en behoeftes voorbij te willen gaan, ook niet een beetje begrijpelijk van zijn kant? Er lopen gescheiden vaders rond die een stuk minder liefde en betrokkenheid tonen richting voor eigen kinderen en die van een nieuwe partner dan je ex laat zien.

Even feitelijk gezien: alleenstaande vader met een aan autisme verwante stoornis die nu net een half jaar volledig zijn kinderen inwonend bij hem heeft. Ook daar zit, net zoals nu bij jou het geval is, een proces aan vast waarin hij vanzelf wel wat meer evenwicht in zijn vaderschap zal gaan vinden.

Neemt niet weg dat het voor jou op emotioneel gebied een eenzaam leven zal zijn geweest waarin jij waarschijnlijk op emotioneel gebied regelmatig tegen de muur zal zijn gelopen.

En nee verwachten dat hij een open boek zal kunnen zijn op emotioneel gebied zou wel erg veel gevraagd zijn voor iemand met zijn indicatie. Dat is trekken aan zoals je dat eerder ergens omschreef 'trekken' aan een dood paard, van hem iets verwachten wat hij nooit zal kunnen, geen invloed op heeft, niet zelf voor gekozen heeft, daar eerder in zijn leven tegen aan is gelopen en altijd zal blijven doen.

Hoi Roos,

Heb jij nog verwachtingen dat hij tot inkeer komt, naar jou toe?

Nu jij het hebt uitgemaakt?