in de nacht van zaterdag 9 op zondag 10 mei was daar ineens de grootste klap die ik de afgelopen tijd heb gekregen. Ik zag in haar ogen dat er iets was. Ze vroeg aan me, ben je nog verliefd? Daarop zei ik dat ik niet minder verliefd was dan de laatste keer dat we het erover gehad hebben. Maar ik voelde het... vraag je dit omdat je zelf minder verliefd bent? En daar kwam het... ja, ik denk dat ik niet meer verliefd ben!!

Het meisje waarvan ik dacht, ik ga voor jou. Ze is beeldschoon, ze is grappig, ze is lief. Ze is mn alles. Ik dacht volgend jaar een appartementje te kopen en samen met haar te gaan wonen. Ik dacht, na haar studie wil ze kinderen met mij (en daar dachten we weleens over hoe onze kids eruit zouden gaan zien) We hebben in de 9 maanden dat we een relatie hebben gehad het een en ander aan problemen moeten doorstaan....

Na een paar weken begon ze pijn te krijgen bij de sex. Eerst dachten we, dat gaat wel weer over. In december heeft ze zich laten testen op een soa en toen kwamen we erachter dat ze chlamydia had. 25% van de vrouwen krijgt daarvan pijn. Meteen antibiotica, en ik natuurlijk ook. Alleen de pijn bleef... Daarbij kwam nog een keer dat ze genitale wratjes kreeg, waardoor ze zich vies ging voelen en de sex eerder ook vies begon te vinden als fijn. Natuurlijk ook heel begrijpelijk, als de sex zo'n pijn doet. Maar toen beide soa's weg waren hoopte ik dat het weer goed zou komen... Maar het is tussen haar oren gaan zitten.

Ze zit met heel veel problemen met zichzelf en haar vroegere thuissituatie. Geen goed voorbeeld (gescheiden ouders) en ze zit heel erg met geestelijk geweld wat haar door haar vader is aangedaan. Dit is iets waar ze de afgelopen maanden steeds zwaarder mee heeft maar niet tot nauwelijks over durft te praten. Doordat de sex zo slecht was en ze al maanden niet is klaargekomen, is haar verliefdheid denk ik weggegaan... is ze gaan twijfelen of ik echt wel de ware ben....

Ik denk alleen maar aan die fijne tijd die we hadden, aan de goede sex die we hadden en waarvan ik de hoop had dat die terug zou komen. Nu moet ze eerst aan zichzelf werken. Ze gaat morgen voor het eerst praten met een maatschappelijk werker om haar eigen problemen te verhelpen. Pas dan zal ze waarschijnlijk weer een echt goede relatie kunnen bouwen met een man. Maar ik ben zo bang dat ze in de toekomst met een andere man verder gaat!!! Ik ben nog zo smoorverliefd en mis haar zo, maar nu krijg ik haar gewoon niet terug. Ze heeft zoveel twijfels... ik snap het aan de ene kant wel maar aan de andere kant denk ik, ook al heb je eigen problemen en pijn bij sex, ben je de fijne tijd met ons samen dan helemaal kwijt??? Ze zei zelfs dat ik de eerste was die haar heeft laten klaarkomen (ze is bijna 20). Voor mij is ze met 5 andere mannen naar bed geweest en alleen sexuele relaties mee gehad, kort dus. Ik ben haar eerste serieuze relatie.

Ik ben ook bang dat ze bindingsangst heeft en dat ze het moeilijk vind zichzelf te geven (ook door de slechte ervaringen van huis uit). Ze gaf aan dat ze vooral aan het begin nog weleens benauwde gevoelens kreeg omdat we zo snel zijn gegaan (via internet leren kennen, na 2 weken daten, de dag na de eerste date kwam ze bij me slapen hadden we sex en sprak ik uit dat het liefde op het eerste gezicht was). Wel zeiden we aan het begin houden van elkaar zeg je niet snel maar na 3 weken smeekte ze me zowat of ik haar niet in de steek wilde laten en of ik van haar hou. Misschien is ze nu nog gewoon te jong...

Wat vinden jullie dat ik moet doen??? Contact onderhouden als een vriendschap voor nu en later kijken als ze zich weer beter voelt. Of gewoon geen contact meer en over een paar maanden weer een date als die eerste date herhalen, hopelijk heeft ze dan geen nieuwe vriend.... Ik ben echt radeloos, ik wil deze meid niet kwijt!!!! Ik kan wel gewoon verder gaan en haar ooit weer eens tegenkomen, maar ik kan bijvoorbeeld het gevoel niet onderdrukken dat ze maar gewoon weer zichzelf verder de put in werkt en weer met andere mannen naar bed gaat die geen fuck om dr geven. Ik verwacht absoluut niet dat ze dit doet door alle pijn, maar ik kan er niks aan doen dat al die gevoelens door mn hoofd jagen :S Bijvoorbeeld een ex waar ze wel geile sex mee beleefde, dat heb ik haar de laatste maanden gewoon niet meer kunnen geven..... Dan ga ik weer zo aan mezelf twijfelen! En dat terwijl ze zegt dat het totaal niet aan mij ligt en ik bijna een perfecte partner ben. Pffff waarom is het leven toch zo moeilijk. Ik ben dan misschien pas 23, maar ik ben geen player maar een huisje boompje beestje man en ik geloof in onvoorwaardelijke liefde. Ik hoop dat zij ook nog tot het besef komt dat ze een goeie gozer zo door haar vingers laat glippen..