Sinds anderhalve maand is de relatie uit tussen mijn ex en ik. We
hebben 8 maanden een relatie gehad. We hebben elkaar leren kennen
door een collega van mij, die vond dat wij heel goed bij elkaar passen,
omdat we zoveel op elkaar lijken. Ik kan heel onzeker zijn, en m'n ex
ook.
De relatie is uitgegaan omdat er bij mij twijfels zijn gekomen over ons.
De twijfels die zijn gekomen bij mij, gaan voornamelijk over
de onzekerheid van hem en mij. Ik zag dat in de toekomst, met
evt kinderen, niet goed komen tussen ons. De onzekerheid
bij mij werd soms alleen maar erger, omdat hij het ook is. We begrepen elkaar wel heel goed, maar we konden elkaar niet altijd
helpen hiermee. Hij zag er voornamelijk heel veel tegenop om met
vrienden van mij af te spreken. Hij was dan zo zenuwachtig, dat
ie van te voren steeds moest overgeven. Ik ging daardoor ook
tegen zulke dingen op zien, omdat ik al wist dat hij zich er druk om
maakte.
Volgens mij is bij mij m'n gevoel voor hem minder geworden daardoor.
Ik ging slecht in m'n vel zitten en kreeg steeds meer twijfels over ons.
Hij had dat door en zei in eerste instantie dat hij toch wel bij me bleef en me niet kwijt wilde. Maar na een paar weken ging hij er toch anders over denken, omdat de twijfels bij mij niet weggingen.
Hij heeft toen gezegd,dat ie me pas weer wilde spreken,als ik er
helemaal uit zou zijn. En ik kon er maar niet uitkomen.... iK vind
het altijd doodeng om zelf een relatie uit te maken, omdat ik dan
bang ben dat ik de verkeerde beslissing maak. Hij belde mij na een
week op en vroeg of ik er al uit was. Maar dat was ik nog niet. Hij zei
toen dat als ik wist dat het goed zat tussen ons, ik er niet zo lang
over na zou moeten denken. En daar had ie helemaal gelijk in vond
ik. Hij zei toen dat het beter zou zijn om ermee te stoppen, want hij
zag ook wel in, dat het zo niet verder kon. Diezelfde dag ben ik naar hem toegegaan om afscheid te nemen. Dat was echt heel moeilijk.
We hebben toen nog wel sex gehad. Niet slim natuurlijk.
Maar daarna kwam bij ons allebei wel een gevoel naar boven, dat
het toch niet helemaal goed zit tussen ons.
Toen ik wegging zei hij dat ik hem altijd kon smssen en bellen, en dat heb ik ook gedaan. Elke keer dat ik me rot voelde, belde ik hem.
Hij heeft toen op den duur gezegd, dat hij het wel erg moeilijk vond
dat ik hem daar steeds mee lastig viel. Ik zag toen ook wel in,
dat ik niet hem er steeds lastig mee moest vallen.
Ik ben er achtergekomen dat ie na 2 weken , zichzelf al had ingeschreven op een datingsite. Pff wat deed dat zeer zeg!
En hij staat er echt zo ontzettend leuk op. Hij ziet echt al heel bruin enzo.
Hij neemt sinds een paar weken z'n telefoon niet meer op en reageert
ook niet als ik een smsje stuur. En nu ga ik weer steeds meer twijfelen.
Hij zit hele dagen in m'n hoofd. Elke dag kijk of ik tie online is op die
datingsite en kijk ik naar z'n foto. Ik kan het maar niet laten.
Doordat hij er zo heel leuk uitziet, lijkt het net, alsof hij ook van
al z'n onzekerheden af is. Klinkt misschien heel raar, maar zo lijkt het echt. Ik kan alleen maar nog aan de leuke dingen denken van hem,
en de slechte dingen verdwijnen naar de achtergrond.

Ik ben benieuwd of er iemand misschien tips heeft hoe ik hier het
beste mee om kan gaan, en of er misschien mensen zijn, die zelf ook
twijfels hadden over de relatie, maar achteraf ook weer steeds blijven twijfelen.