Het is nu drie maanden geleden... De dag dat de wereld voor me stilstond en ineenstorte...

Vandaag deed ik terug een hemd aan, eentje dat ik enkele jaren geleden in de kast legde, wat te klein geworden was, met de hoop dat ik er ooit weer in zou passen. Het zit me terug goed nu... Voelde goed vanmorgen, weer een goal bereikt...

Het is alsof de tijd is teruggedraaid. Alsof ik ben teruggekatapulteerd...

Toen, voordat ik je heb ontmoet, was alles zo onzeker en onvoorspelbaar.

Het verschil nu is dat ik op werkgebied m'n droom heb waargemaakt en evenals ik me op financiëel gebied ook geen zorgen meer maak zoals toen, dat zit allemaal op de goede weg...

Het is alsof ik wakker word en de laatste vier jaar lijken zoals een goede droom met een vreselijk einde en nu een nieuw onbekend begin...

Elke avond nog kijk ik naar de sterren, in het begin met het gedacht dat jij er mischien ook naar keek en aan me dacht. Nu kijk ik ernaar en denk ik nog steeds aan je maar ook aan wat nog komen gaat... Alles is terug mogelijk, niets ligt vast, het onbekende, het gevoel dat ik nu sta aan het begin van de volgende fase in m'n leven, hopend dat het vanaf nu beter wordt, dat ik iemand mag tegenkomen die hetzelfde voelt voor mij dan ik voor haar...

Maar tegelijk denk ik, ik zou het allemaal inruilen, ik zou het allemaal weggeven, waar ik vroeger over droomde betekent allemaal niets meer zonder jou...

MC, ik denk nog steeds aan jou... Ik ben je aan het loslaten en stilletjesaan ga ik verder en toch, en toch... toch zou ik nu alles zo opgeven als dat ervoor kon zorgen dat je terugkwam zonder twijfel, met hetzelfde gevoel voor mij als ik heb/had voor jou...

Raar zo die mixed feelings... Tegelijk merken dat ik loslaat en mezelf openstel voor het onbekende en tegelijk nog zo hunkeren naar jou...