Er zijn momenteel 0 gebruikers en 4 gasten online.
Na een tweetal dage van minimaal contact over spullen en afhandelen is er weer complete radiostilte. Geen mail, geen sms, geen belletje. Hoe stiller het om mij heen wordt hoe luider de gedachten in mijn hoofd zijn. Waarom neemt hij geen contact meer op? We zouden het toch als volwassenen oplossen?
De weekenden lijken samen te spannen om mij het gevoel te geven nog meer alleen te zijn dan in werkelijkheid is. Hoezeer ik ook mijn best doe niet aan hem te denken, niet te willen vissen naar het waarom lijkt een deel van mijn hersenen speciaal gereserveerd te zijn om nou juist dat te doen.
Kan iemand de stemmetjes in mijn hoofd aub leren zwijgen?
shut up
Shut up, stemmetjes in Christa's hoofd!! En.....werkt het? Nee, hè? Christa, van dat contact zou je waarschijnlijk niet blijer worden. Het zou weer bevestigen wat je al weet en waar je zo'n verdriet van hebt. Probeer wat afleiding te zoeken. Is er iemand met wie je even ergens naartoe kunt gaan bij wie je gewoon jezelf mag zijn (met je verdriet). Kun je een hond lenen van iemand en daar een frisse boswandeling mee maken?
goede poging
hihi het was een goede poging hoor. Een van mijn beste vriendinnen komt gelukkig zo om me uit te laten zeg maar. Even de gedachten bij koffie en vriendschap. Dat is wel fijn. Merk gewoon da tik wacht op die laatste afronding/confrontatie. Nog een keer iemand aan kunnen kijken in de hoop iets te zien of te horen zodat je het begrijpt.. maar laten we eerlijk zijn.. dat gaat niet gebeuren
Ik begrijp je
Ik begrijp je helemaal Christa.
Daarom probeer ik gewoon helemaal geen contact te hebben, ik weet namelijk dat het niets gaat oplossen en er alleen maar pijn en stress bij gaat voegen.
De antwoorden zijn al gegeven het zijn alleen geen antwoorden waar je wat mee kan
Wel fijn dat een vriendin zo langs komt...ik ben net terug van de kapper, ook een goede vorm van bezigheids therapie
Als ze vroeger klaar waren geweest dan had ik vast gaan shoppen..ach dat bewaren we dan wel weer voor morgen
Sterkte joh..laat even de (koude) wind door je haren waaien en praat het van je af!
hugs