De renaissance...

afbeelding van Patrick_C

Na een heel lange tijd ben ik nog eens op deze site gekomen, en ik vroeg me af of het misschien geen slecht idee is om een mensen hier een verhaal te laten neerzetten hoe het is als alles veel beter is. Begrijp me niet verkeerd, ik begrijp de titel en de bedoeling van deze site, maar als ex-ldvd'er weet ik nog hoe het voelde en waarom ik hier hulp zocht, een periode die ik nooit zal vergeten. Zouden ldvd'ers het misschien begrijpen? Dat er echt licht is op het einde van de tunnel? Dat deze duistere middeleeuwen in hun leven het tijdperk zijn voor de renaissance? De wedergeboorte... Uiteindelijk moeten we allemaal weer verder. Sommigen worden terug verliefd, terwijl je vergeten was hoe mooi dit is. En je mag nooit vergeten tegen welke monsters je hebt moeten vechten om er te geraken.
Of misschien hoe je ermee in je nieuwe relatie omgaat? Want ergens zal er eeuwig een litteken zijn. Hoe dan ook we hebben allemaal iets gemeen, en ik denk dat het interessant zou zijn om op de top van de berg te staan en terug te kijken hoe ver je gekomen bent.

Ik hoop dat ik niemands hart hiermee uitsteek...

Groetjes

afbeelding van Huysch

Lijkt mij mooi er meer over

Lijkt mij mooi er meer over te horen...

afbeelding van shena

zo voel ik het

idd, de pijn verdwijnt, maar het litteken blijft en de verwerking duurt vaak langer dan dat de relatie heeft geduurd, zo was het bij mij toch, hoe het bij anderen is weet ik nt, in het begin is het een tranendal en lijkt niemand het te begrijpen (behalve jullie) ze vinden dat je na een paar weken de draad maar moet oppakken en verder moet gaan met je leven, maar zo werkt het nt, en dan vertel je maar niks meer en zeg je maar dat het goed gaat, want anders ben je maar de negatieve, en als ik aan hem dacht, dacht ik vaak alleen aan de fijne dingen, maar die waren er eigenlijk nt zoveel, alles moest altijd gaan zoals hij dat wou, hij kwam als hij dat wou, nt als ik het vroeg, en als ik dan eens, nee zei omdat ik een avond alleen wou zijn, kwam hij toch, stuurde ik hem om half 1 naar huis omdat ik wou slapen, bleef hij tot 2 uur smsen dat hij dat nt fijn vond enz., en dan zijn leugens, keer op keer betrapte ik hem erop en dan nog ontkennen , ik bleef mijzelf maar afvragen, " wil ik dit"? nee dat wil ik nt, dus zit er maar 1 ding op .........loslaten......maar dat dat zo moeilijk was pffffffff, en ik heb nu al 3 weken niks meer gehoord en hem al 5 weken nt meer gezien, en ik heb weer rust in mijn hoofd en dat is mij meer waard, want als hij terug komt, is de ellende ook weer daar, zo is het al 4-5 keer geweest, de 6e keer zal nt anders zijn, ik voel mij beter zo maar ergens blijft de hoop, diep van binnen, dat hij toch terugkomt en weer de man was van een jaar geleden, tegenstrijdig, elke dag opnieuw en hier moet ik 39 jaar voor zijn geworden, je moet jezelf recht houden, dat kan niemand anders voor je doen, het enige waar ik nu nog problemen mee zou hebben, om nog ooit iemand te vertrouwen, het lijkt wel of ze allemaal zo zijn, zo ga je denken, ik toch, hij zei ook dat hij zo nt was en hij was het ook dus waarom zou een anderen nt zo zijn, als hij zegt dat hij zo nt is Glimlach soms ben ik zo moe van het denken, maarja, er zijn ergere dingen dan dit , wat ik heb gedaan is, gaan sporten, vrolijke liedjes draaien,klinkt mss raar maar dan gaat het beter dan dat je liedjes met een boodschap draait, ik doe herscholing en stage, en dat helpt ookallemaal, alleen de weekenden zijn soms lang, voor ik hem kende ging ik veel uit maar nu heb ik er ff geen behoefte aan, ook al omdat ik geen zin heb om hem tegen te komen (vermijdende hechting) en de pijn uit je hart schrijven, want laten we wel wezen, je vrienden worden je verhaal ook moe, een andere vriendin, heeft reiki bij mij gedaan en of het nu wel of werkt, of je er nu wel of nt in gelooft, ik heb mij een paar dagen ongelooflijk kut gevoeld maar daarna ging het een heel stuk beter en als je tijd hebt....kijk maar eens naar de volgende video, hij is van hans teeuwen maar er zit veel waarheid in