15 jaar oud was ik toen ik Sander leerde kennen. Ik zat in de 3e klas van de Mavo en we hadden nog een inmiddels enorm ouderwetse inbelverbinding voor het internet bij ons thuis. Ongeveer een uurtje per dag mocht ik van mijn ouders online. En als ik dan achter de computer zat en mijn schoolgedoe was af chatte ik weleens op een chatsite. Gewoon een gezellige chatsite en ook Sander zat hier regelmatig op. Al snel raakte Sander en ik met elkaar in gesprek en wisselden we msn adressen uit. Uren lang voerden we gesprekken via msn…. Van chatten kwam bellen en smsen en zo begon het toch wel erg intensieve contact met Sander.

Sander kwam uit een erg beschermend gezin die invloed probeerden te hebben op alles in zijn leven. De ouders van Sander bepaalden al jaren wat hij aandeed naar school (en dit was niet heel positief voor Sander zijn sociale leven) en ook na schooltijd werd geëist dat hij meteen naar huis kwam, dus tijd voor vrienden zat er bij Sander niet in. Vrienden konden immers alleen maar een slechte invloed op je hebben. Sander had dus nog nooit een vriendin gehad.

Sander was 19 toen ik hem leerde kennen en durfde zich eindelijk wat af te zetten tegen zijn ouders. Door zijn gebrek aan sociale contacten zocht Sander contact via chatsites. Sander was echt een leuke spontane jongen die vanaf dag 1 oprecht geïnteresseerd was in hoe mijn dag was, hoe het met me ging en wat ik te vertellen had. Onze band groeide en langzaam begonnen zich gevoelens te ontwikkelen… Maar hoe kan dat nou met iemand die je nog nooit gezien hebt????

Na een paar maanden besloten we de gok te wagen en met elkaar af te spreken. Ondanks dat we inmiddels alles van elkaar leken te weten, kwam het op deze dag aan…. Of alles zou uit elkaar klappen, of het was zoals we hoopten en het begin van een hopelijk lange periode samen. Sander moest vanaf de andere kant van Nederland komen. Dit hield in 4,5 uur met de trein… Voor Sander de langste 4,5 uur van zijn leven…. Voor mij de langste 24 uur van mijn leven voor mijn gevoel!!! Ik was samen met een vriendinnetje naar het station gegaan. Ik had haar meegenomen, want ook ik kende de enge verhalen van internetdates wel….

We hadden afgesproken dat als Sander echt een creep bleek te zijn dat die vriendin er bij zou blijven en zou helpen er vanaf te komen, en als Sander echt was wie ik hoopte dat hij was zou ze lekker haar eigen ding gaan doen. De trein kwam aan en terwijl mijn vriendinnetje in het stationsrestaurant bleef wachten ging ik naar het perron waar Sander aankwam….

En daar was ie… Sander….. Een lange jongen met een donkere bos haar en echt geweldige ogen…. Wauw…. Hoe kon iemand als hij nou vrijgezel zijn nog? Hoe kon iemand als hij iets zien in mij… De klik was er vanaf het moment dat er elkaar zagen… We waren in een droom terecht gekomen. Hand in hand liepen we terug naar het restaurant. Ik stelde Sander voor aan mijn vriendin en na nog een tijdje gezellig te hebben gekletst ging mijn vriendin haar eigen kant op en bleven Sander en ik samen over.

Aangezien ik Sander niet gelijk mee wilde nemen naar mijn ouders slenterden we rond in de stad en kletsten we 100 uit over van alles en nog wat. Al snel volgde de eerste zoen…. We waren op slag smoorverliefd op elkaar. Het was precies zoals we hadden gehoopt. Het voelde gewoon meteen heel goed en toen die avond Sander weer terug naar huis ging, spraken we af dat hij de dag erna weer zou komen.

De volgende dag haalde ik Sander weer van het station en nam hem mee naar het dorp waar ik woonde. Samen met een groep vrienden van mij hebben we daar de hele dag doorgebracht. Iedereen aan wie ik Sander voorstelde vond hem gelijk te gek. Sander werd vanaf het eerste moment in de groep opgenomen… Iedereen was gek op Sander, en Sander op zijn beurt was gek op iedereen… Dit kende hij helemaal niet… Zo’n hechte groep vrienden…. Hij genoot er van!!!

Die avond zou Sander weer terug naar huis gaan. Hij zou de laatste bus naar het station pakken. Terwijl wij in het bushokje afscheid namen reed de bus ons voorbij…. Oeps…. Wat nu? Ik kon Sander ook niet de hele nacht buiten rond laten slenteren….. Uiteindelijk besloot ik Sander mee naar huis te nemen…. Ik had mijn ouders nog niet verteld dat ik een vriend had, en was al behoorlijk te laat thuis, dus ik ging met lood in mijn schoenen met Sander richting huis. Bij mijn huis kwam ik mijn buurjongen en tevens beste vriend tegen, die ik mee naar binnen sleepte om het verhaal bij mijn ouders neer te leggen. Gelukkig waren ook mijn ouders net als iedereen vanaf dag 1 gelijk weg van Sander…. Sander kon blijven slapen (overigens wel bij mijn broertje in de slaapkamer). De dag erna bracht Sander mij naar mijn werk en ging weer richting huis.

Wat volgde was dat Sander elk weekend bij mij kwam slapen. Hij belde elke week zelf mijn vader om te vragen of hij het goed vond als hij er het weekend was. Mijn vader waardeerde dit heel erg en mijn ouders steunden ons hier enorm in want vonden Sander echt een goede jongen voor me. Zelfs als ik huisarrest had mocht Sander gewoon komen. Ze wilden niet in de weg staan van onze relatie. Sander moest wel bij mijn broertje op de kamer blijven slapen, maar hij was elk weekend welkom. Mijn ouders betaalden zelfs vaak zijn treinkaartje (anders had Sander zwart gereisd… alles om bij mij te zijn, maar wordt wel een dure business elk weekend heen en weer).

Elke vrijdag zat Sander in het bushokje voor mijn school op me te wachten, en elk weekend waren we hele dagen weg met vrienden of samen, genoten we van onze tijd samen, gingen we naar feestjes of stappen en bracht mijn vader op zondagavond Sander weer naar het station. Mijn vader was echt gek op Sander. Sander mocht thuis geen alcohol drinken, dus na 2 biertjes was Sander altijd al aardig aangeschoten. Mijn vader stelde weleens voor als ik ging slapen om nog even met Sander een biertje te drinken en even te kletsen over alles wat mijn vader graag wilde weten. Sander was een open boek na 2 biertjes, dus daar maakte mijn vader weleens misbruik van. Maar ach, we hadden niks te verbergen.

Hele dagen waren we op het strandje of lagen we op de steiger. Sander op zijn rug met zijn ogen dicht en ik kriebelde dan zijn gezicht… God… wat was hij mooi….. En lief….. Hele dagen brachten we door met vrienden in het dorp, of slenterend door de stad…. Mijn leven werd zijn leven… Mijn vrienden werden zijn vrienden… Mijn ouders werden meer zijn ouders dan zijn eigen ouders ooit geweest waren…. Hij kende dit helemaal niet….

Ik was Sander zijn eerste relatie…. Seks hadden we niet, alles wat eromheen kwam kijken wel.. Langzaam kwam er steeds een stukje intimiteit bij…. Sander droeg me op handen… Doordeweeks belden en smsten we eindeloos en de hele week leefden we toe naar het weekend.

Sander had van thuis uit nooit zwemles gehad en ik kwam er al snel achter dat hij bang voor water was… Niet zozeer het water zelf, maar het feit dat hij niet kon zwemmen zorgde ervoor dat hij nooit het water in durfde te gaan als we met zijn allen gingen zwemmen. Stukje bij beetje begon ik Sander te helpen zijn waterangst te overwinnen. Met mij durfde hij dat aan… Mij vertrouwde hij… Ik was zijn alles…. Uiteindelijk heb ik Sander zover gekregen dat hij durfde te zwemmen. Weliswaar alleen als ik in de buurt was, maar in het begin durfde hij niet eens de veerpont op omdat ie bang was dat die zou zinken, dus het was echt een enorme stap vooruit.

Na een tijdje kwam het punt waarop we er niet meer onderuit konden om ook een keer bij Sander zijn ouders te zijn een weekend. Op een vrijdagavond bracht een vriendinnetje van mij me naar het station. Sander vond een vrouw alleen in de trein maar niks, dus die kwam 4,5 uur naar me toe gereisd om vervolgens gelijk weer 4,5 uur mee terug te reizen. Hij was gek… Gek op mij….

We kwamen aan bij de ouders van Sander en eigenlijk werd ik al gelijk afgeschreven. Ik was inmiddels 16 en droeg een strakke spijkerbroek, een leren jas, een strak naveltruitje, make up en hakken…. (overigens niks bijzonders voor een meisje van 16). Daar hielden ze niet van…. Zijn zusje was een jaar ouder als ik en die mocht geen strakke kleding aan en al helemaal geen make up op of hakken aan. Vanaf dag 1 werd ik scheef aangekeken. Asbakken werden daar niet gedeeld… Iedereen had zijn eigen asbak en waagde het niet gebruik van andermans asbak te maken…. Elke 2 uur werd iedereen in de woonkamer verwacht voor koffie, en er werd ons al snel duidelijk gemaakt dat het niet gewaardeerd werd als we op Sander zijn kamer zaten. Die avond wachtten we netjes in de plooi totdat Sander zijn ouders naar bed gingen en hebben we nog de hele nacht gekletst en van elkaar genoten.

Voordat ik naar Sander toeging heeft mijn vader Sander zijn ouders opgebeld. Om kort te sluiten dat ik niet bij hem op de kamer zou slapen. Ik moest dus bij zijn zusje op zolder. De eerste avond ben ik toch bij Sander in bed gaan slapen. Een klein eenpersoonsbed maar voor ons groot genoeg. De allereerste nacht dat we samen in 1 bed sliepen….Het was zo fijn om samen te knuffelen en samen te kunnen slapen!!! De dag erna werd ik al helemaal niet meer aangekeken. Zijn moeder vond onze actie niet heel erg grappig (wat ik nu achteraf wel begrijp) en toen we ook nog eens besloten om samen te gaan douchen was het hek van de dam. Toen we die dag even naar de supermarkt waren kregen we al meteen het verwijt dat het geen hotel was waarin we konden in en uitlopen als we wilden. We zaten netjes de middag uit en meldden ons netjes voor de koffie, totdat zijn ouders weer naar bed gingen en we eindelijk onszelf konden zijn. Die nacht heb ik toch maar netjes bij zijn zusje op de kamer geslapen….

Bij mij thuis sliep ik op zolder en Sander op de slaapkamer van mijn broertje. Als Sander dan wakker werd kwam ie altijd gelijk naar mij toe. En hoe vast mijn vader ook sliep, binnen een minuut volgde altijd de stem van mijn vader: “Sander, naar beneden komen!”. We lachtten er altijd hard om.

In juli dat jaar ging ik met mijn ouders op vakantie. Jammer genoeg hadden mijn ouders dat al geregeld voordat ik een relatie met Sander kreeg, dus kon hij helaas niet mee. 3 weken lang zonder Sander…. Het leek me een hel… Die vakantie was erg leuk en gezellig. Ik miste Sander wel, maar besefte me wel enorm hoe erg Sander aan mij hing. Sander zijn leven bestond eigenlijk uit mijn leven. Inmiddels had Sander wel een baantje bij de Mac Donalds, maar een eigen sociaal leven had hij niet. Sander trok zich op aan mij en leefde mee in het leven wat ik leefde….. Ik was net 16 en dit voelde ineens enorm benauwd voor me….

Het weekend na die vakantie zou ik weer een weekend bij Sander thuis zijn. Toen ik terug kwam van vakantie belde ik Sander op en zei ik hem dat ik het beter vond als we even uit elkaar gingen…. Ik had even ruimte nodig om na te kunnen denken…. Even wat minder contact…. Sander zijn wereld stortte die dag in…. Hij werd gek… Gek van hetgeen ik hem ineens vertelde…. Hij bleef me bellen… 20 keer per dag…. Huilen, smeken, schreeuwen…. Na 2 dagen verbrak ik alle contact met hem omdat ik er helemaal gek van werd.

2 weken later besloot ik Sander te bellen. Ik mistte hem gigantisch en besefte me dat ik eigenlijk helemaal niet zonder hem wilde! Ik maakte de grootste fout van mijn leven…. Ik belde Sander op, welke heel nonchalant meteen vertelde dat hij was wezen stappen en met iemand anders naar bed was geweest…. Ik hing op en heb de ogen uit mijn hoofd gehuild die avond…… Een vriendin van mij heeft hem ook nog gebeld, maar die kreeg ook alleen dat verhaal eruit, en liet het ook maar voor hoe het was….. Hoe kon dit nou toch????

Een half jaar later kreeg ik een mail van Sander. Met de vraag hoe het met me ging. Mailcontact ontstond en we pakten weer een stukje contact op. Sander woonde inmiddels niet meer thuis, en had kort een relatie gehad. Ik had inmiddels ook een andere relatie. Ondanks dat gegeven begonnen de gevoelens in de loop van ons contact weer toe te nemen, waardoor Sander besloot het contact weer te verbreken omdat hij daar niet mee om kon gaan. Dit was ook voor mij beter.

Wat volgde was elk half jaar contact… Altijd via de mail (ik hield expres hetzelfde mailadres, tot op heden nog steeds trouwens) en de ene keer had hij een relatie, en de andere keer ik. Ik had 2 lange relatie van 3,5 en 4,5 jaar en hij had steeds wat kortere relaties. Maar in ons hoofd wisten we dat we altijd contact zouden blijven zoeken. Elke kreeg verbrak 1 van ons het contact, en altijd wisten we ergens in ons achterhoofd wel dat het niet voor altijd zo zou zijn. Elk half jaar (ongeveer dan) pakte 1 van ons het contact weer op met een mailtje. En elke keer weer werden we verliefd…. Elk half jaar weer…. En elke keer verbrak 1 van ons het contact weer even abrupt als het begon.

Niks frustrerender dan te leven met de vraag: Wat als? Niks erger als in elke relatie niet 100% te kunnen staan omdat er nog iemand rond loopt waarmee het misschien wel allemaal perfect had kunnen zijn. In ons contact bespraken we ook vaak wat er gebeurd had als ik het niet uitgemaakt had. We wisten het zeker: dan waren we nu al getrouwd en hadden we samen kinderen. Ik wist gewoon zeker dat al was ik 30 jaar getrouwd, als hij voor de deur zou staan zou ik blindelings meteen weer voor hem kiezen….. Dit was natuurlijk nooit eerlijk tegenover mijn relatie, maar ik kon hier niks aan doen…..

We konden gewoon niet zonder elkaar…. Was het omdat we nooit echt seks gehad hadden dat we ons af bleven vragen hoe dat geweest had? Hielden we vast aan hoe het toen was? Verwarden we oude en nieuwe gevoelens met elkaar? We waren 9 jaar ouder inmiddels en ook allebei verandert, hielden we niet vast aan een illusie? Uit alle macht probeerden we een reden te vinden dat dit elke keer zo was…. Sander raakte na mij nogal op het slechte pad… De klap die ik hem de dag dat ik het uitmaakte gegeven heb was erg groot, en hij raakte in verloop van tijd in contact met verkeerde mensen en raakte aan de drugs… Was het mijn schuldgevoel die zorgde dat deze band zo was? Of moest het gewoon echt zo zijn dat we samen kwamen?

Dit ging zo door van 2001 tot aan 2010. In 2010 nam hij weer contact met me op. Ik kwam net uit een relatie van 4,5 jaar en ook hij was net een half jaar vrijgezel. De eerste keer dat we contact hadden en allebei vrijgezel waren. Ik wilde me niet de rest van mijn leven af blijven vragen: Wat als?. Inmiddels woonde Sander op 3 kwartier rijden bij mij vandaan, en aangezien ik inmiddels mijn rijbewijs had werd dit enorm overbrugbaar. Op een zaterdag in 2010 besloot ik de vicieuze cirkel te doorbreken… Ik wilde weten waar ik aan toe was… Of het was weer zoals het was en we begonnen opnieuw, of we kwamen erachter dat het gebaseerd was op oude gevoelens en konden het afsluiten.

De langste rit van mijn leven… Na 9 jaar kwam er duidelijkheid… Na 9 jaar zou ik hem weer zien… Na 9 jaar viel misschien wel de grootste zekerheid in mijn leven weg… Of juist niet…. Hartkloppingen, kriebels in mijn buik en zweethanden… Wat kon 3 kwartier lang zijn als je alleen in de auto zat….

Toen ik mijn auto uitstapte zag ik hem gelijk…. Daar stond ie dan… Weliswaar 9 jaar ouder, maar geen spat verandert… Precies zoals ik me hem voorstelde…. Hij kwam naar me toelopen en gaf me gelijk een knuffel… Jeetje… Wat was dit eng vertrouwd zeg!!!

De hele avond kletsten we bij en uiteindelijk belandde we samen in bed. De seks was precies zoals we in de loop van de tijd ons voorgesteld hadden… We waren geweldig op elkaar ingespeeld, en voelden elkaar precies aan….

Helaas had Sander in de loop van de tijd een enorme bindings/verlatingsangst ontwikkeld… Liefde had hij van thuis uit nooit leren kennen en ik had hem geleerd hoe mooi het allemaal kon zijn. Maar ik was ook ineens weer verdwenen, wat ervoor zorgde dat Sander iedereen op afstand hield…. Dan kunnen mensen je immers geen pijn doen. Mijn terugkeer was dan ook heel verwarrend vooral voor Sander. Hij wilde het allemaal zo graag, maar durfde het allemaal niet…. De ene keer trok ie me aan, om me vervolgens weer keihard af te stoten…. Als ik erover nadenk was dat elk half jaar al zo… Sander verbrak meestal ons contact…. En tegelijkertijd was ik de enige stabiele factor in Sander zijn leven. Ondanks het feit dat we elkaar 9 jaar niet zagen, wist Sander dat hij altijd terug kon vallen op mij….

Vanaf dat moment ging ik bijna elk weekend naar Sander toe. Sander was aan het afkicken van een vrij heftige anti depressiva en had daardoor stemmingswisselingen. Seks was er altijd, maar hoe de sfeer eromheen was hing echt een beetje van de stemming van Sander af….De ene keer leuk, lachen en herinneringen ophalen, en de andere keer beleefde Sander te herinneringen veel te heftig en ontliep hij het allemaal maar…. Na een tijdje verbrak Sander ons contact…. Dit was het dan…. 9 jaar jezelf afvragen: Wat als? En nu ineens een gat…. Weg Sander…. Degene waarvan ik eigenlijk ook altijd wel wist dat wat er ook gebeurde, ik wel op Sander terug kon vallen… Want dat contact herstelde altijd elke keer weer….

Ik begon me neer te leggen bij het feit dat we nu in elk geval de duidelijkheid hadden die we ergens al die tijd al wilden…. En toen was er weer ineens een mail….

Sander mailde me dat hij spijt had van hoe hij de laatste keer met me omgegaan was, maar vertelde me dat hij inmiddels afgekickt was van de anti depressiva en dat hij eindelijk stabiliteit in zijn leven had. Hij had een vaste baan en nog steeds zijn eigen huisje. Hij had een eigen basis opgebouwd. Hij mailde dat hij het snapte als ik niks meer van hem wilde weten, maar dat het hem leuk leek het contact dit keer definitief te herstellen en hij was ook erg benieuwd naar mijn huis.

Langzaam pakten we het contact weer op en begonnen we weer dagen lang te bellen en te whats appen. Hij kwam een weekend naar me toe, en voelde zich gelijk thuis in mijn huis. Het voelde zo vertrouwd voor hem. Mijn groep vrienden vond hij helemaal leuk en we lachtten weer als vanouds samen. Allebei hadden we wel besloten dat we voorlopig vrijgezel wilden blijven, maar we genoten gewoon van elkaars gezelschap en besloten dat we het contact nu echt vast wilden houden. We werden beste maatjes en deelden alles met elkaar. We belden uren per dag…. En Sander was altijd oprecht geïnteresseerd in alles wat ik vertelde….

Toen kwam die dag… Sander ontmoette een ander meisje…. En ook al komt het nu misschien anders over, maar ik was blij voor hem!!! Leek me ook echt een enorm leuke meid en ik zou haar snel ontmoeten zei Sander. Maar zoals het eigenlijk altijd ging bij Sander als hij een relatie kreeg…. Het contact werd minder en minder, en verstomde uiteindelijk helemaal…..

Al snel woonde Sander samen en was hij helemaal gelukkig met haar. Na een tijdje kreeg ik een mail van Sander met de vraag hoe het met me ging, en dat hij het zo raar vond dat ons contact ineens verbroken was…. Ik snapte niks van deze mail, maar reageerde gelijk terug dat ik dat ook raar vond, maar blij was dat hij mailde. Na wat mailtjes heen en weer ontstond er een soort van spraakverwarring (hij dacht dat hij als laatste gemaild had en ik dacht dat ik dat was, maar hij nam me dus kwalijk dat ik niet eens wat teruggestuurd had) en toen besloten we allebei dat het beter was zo en dat we het contact zouden beëindigen. Dit was in September 2012 toen ik ook allang een andere relatie enz had…. Tot op de dag van vandaag hebben we allebei geen contact meer gezocht….

Ik vraag mezelf weleens af… Misschien is mijn relatie met Sander, mijn eerste echte relatie, wel de reden dat ik zo lang in relaties blijf hangen… De reden dat ik relaties in een relatie al verwerk en de reden dat ik pas uit een relatie stap als ik de relatie uitgeleefd heb…. Om te voorkomen dat ik weer 9 jaar lang in onzekerheid kom te zitten… Om te voorkomen dat ik weer spijt krijg van een keuze die ik maak….. Maar ik besef mezelf nu wel dat 9 jaar een enorm lange tijd is…. En dat mensen echt heel veel kunnen veranderen in die tijd….

Wat liefde voor altijd leek, bleek een illusie waar we allebei veel te lang aan vasthielden… We idealiseerden onze voorgaande relatie en dachten alleen maar terug aan hoe heftig en leuk het toen was….