Zo na een paar weken weer even een update..
(hele verhaal lees de vorige blogs ook al zijn ze misschien een beetje lang)

nog steeds best moeilijk mee soms. het missen van de armen om je heen, de warmte.. pffff
maar ik merk aan mezelf hoe minder je er mee bezig bent hoe makkelijker het gaat,
negatieve gedachten over de situatie om zetten in positieve en het loslaten.

Maar goed de update.

vandaag voor het eerst sinds 2 maand ongeveer, mijn ex weer gezien op het werk.
(hadden al een week of 6 totaal geen contact, de laatste keer kwam ze haar laatste spullen halen)
en ik moet zeggen dat we er beide best wel volwassen mee om zijn gegaan
ik vanaf de ochtend "ontmoeting" al zij pas later in de middag durven spreken tegen mij.

Geen ongemakkelijk gedoe vanaf mijn kant, bewust laten zien dat ik boven de situatie sta
en er volwassen mee om kan gaan en verder gegaan ben met mijn leven.

Zij een beetje ongemakkelijk in eerste instantie geen houding weten te geven
als ik haar richting op keek bewust een andere kant op kijken, maar goed
ik ben ook niet dom, en kon vanuit mijn ooghoeken ook wel zien dat ze zo nu en dan
toch naar mij zat te kijken hoe ik er uit zag,
(positief veranderd kwa uiterlijk. best leuk complimenten krijgen van collega's haha).

De loop van de dag tijdens de pauze's werd ze al wat losser en ze had ook wel door
dat ik geen "kwaad" in de zin had en er volwassen mee om wou gaan.
dus dat liet zij dan tijdens de laatste pauze ook wel merken en durfde mij ook wel aan te spreken,
over totaal onzinnige dingen maar goed dat is niet verkeerd. het eerste contact is
in ieder geval "goed".

Straks een compleet weekend weg met het werk +/- 57 mensen in een hotel aan het strand,
dus in principe 4 dagen lang "vakantie" met mijn ex. ze liet op zich ook wel doorschemeren
dat zij het niet erg vind dat ik ook mee ga (ben ook personeel, en de mensen hebben mij er graag bij)

----

Maar goed de puzzelstukjes die dus op zijn plaats aan het vallen zijn, tja een beetje
"schokkend" maar ook wel lachwekkend.

Relatie is in december (2012) een week voor kerst uit gegaan (9,5 jaar relatie +/- 1 jaar samen wonend)
Krijg ik dus via via te horen dat zij dus daadwerkelijk een relatie heeft met haar ex van 10 jaar terug,
(het vermoeden was er al, door de berichten die die kerel op facebook zet dat ie allemaal
leuke dingen doen in het weekend, maar geen foto samen en zo en geen relatie status)
wat die precies heeft gedaan bij haar lees je in een vorig blog, maar goed dan moet je wel
heel erg met jezelf in de war zijn (of heel erg vergeving gezind) wil je daar weer iets mee krijgen.

En wat blijkt. (door de juiste contacten te hebben die het een en ander voor je uitzoeken)
blijkt het adres waar zij verblijft het adres te zijn van haar ex, die wonen dus ook al een kleine
2 maand samen. erg schokkend wat dat betreft en heb er eigenlijk geen woorden voor.
het bleek dus ook dat zij met oud&nieuw waarschijnlijk al "iets" met elkaar hadden..
(2 weken nadat het uit was)

De reden dat ik dus niet mocht weten waar ze woont, en dat waar ze zit "goed" zit.
ook al wist ik de 2e week van januari al waar ze woont maar goed
ik ben niet iemand die op "bezoek" gaat of zo of haar stalken.

Op zich is het allemaal best pijnlijk voor mij om dat allemaal te horen,
vooral als je mijn vorige blogs heb gelezen
dat vanaf het moment dat het uit is gegaan, een week voor kerst.
het heeft geduurd tot 10 februari, voor haar laatste spullen weg waren,

Ondertussen steeds wel mooie woordjes tegen mij, 2e week van het nieuwe jaar
de maandag nog een goed gesprek gehad, zelfs nog over relatietherapie gesproken
ze heeft toen nog op het werk zitten janken dat ze mij op het werk wou blijven zien,
zelfs daar gesproken over relatietherapie. toen werd haar ook al gevraagd of ze een ander had
daar was het antwoord resoluut nee op.

Een week later weer een gesprek gehad, toen zat ze totaal apathisch tegenover me
te vertellen dat ze niet meer verliefd op me was, en het houden van meer als een vriend was.
toch wou ze heel graag vrienden blijven enz bla bla bla..
en ze zou nog wel laten weten wanneer ze haar spullen kwam halen.

2 weken later nog geen bericht van haar, dus zelf maar weer contact gezocht,
toen moest ze zelfs nog vervoer en dozen regelen.. juist..
dat weekend smorgens weer mooie woorden,
dat ze het eigenlijk niet wou maar dat het beter was voor "nu".
en dat we eerst maar door 1 deur moeten kunnen en dan wel verder zien.
de middag weer totaal emotieloos en toen moest ineens alles snel snel..

kregen ook niet eens meteen alle spullen het huis uit
en ze had niet alle sleutels bij zich die ze nog had
dus daar zou ze dan ook nog contact over zoeken.

weer 2 weken later nog steeds geen bericht van haar,
haar op een maandag avond gebeld, nam niet op
maar ook geen bericht of telefoontje terug,
ik het weekend een mail gestuurd + sms dat ze haar mail moest lezen
een uur later een mail terug, waarin zij weer de touwtjes in handen
nam door te bepalen wanneer ze haar spullen kwam halen
(dit was dus op 10 februari)
dit keer verliep het ook fantastisch want achteraf bleek dat
haar nieuwe (oude) schoonvader erbij was om de spullen in te laden.

heel kortaf, mij niet aan durven kijken, niks zeggen.
en toen ik haar een zak met brieven en kaartjes gaf
die ze in de loop der jaren aan mij had gegeven,
en de opmerking er bij gaf dat ze het niet weg moest gooien
maar ze misschien is een keer door moet kijken en lezen.
kreeg ik toch een rot opmerking terug.

Dat als ik zoiets had terug gekregen ze wel weg zou hebben gegooid :S
ergens toch blij dat ze gewoon boos reageerde.

De volgende dag de "trap na" in een kort mailtje.
Met de plaats waar ze woont, en dat ze veel omging met haar ex.
-----------------------

Maar goed terug naar het werk, daar spreekt ze dus ook niet over haar nieuwe relatie
ziet er ook niet super gelukkig uit ze straalt niet zeg maar
(wat je toch zou verwachten als je weer "gelukkig" bent)
want wij waren daar toch best wel een happy couple
(we gingen relaxt en professioneel met elkaar om) collega's en bewoners hadden
ook wel het idee dat wij dit jaar zouden trouwen en aan kinderen beginnen,
dus de mensen die het weten (een paar). zij niet echt bepaald amused maar behandelen
haar wel gewoon normaal als persoon gelukkig.

Ik ben dus vanaf dag 1 open en eerlijk geweest tegen de "leiding"
met mijn vermoedens en de vraag hoe zij er in zat/wat ze nou wou.
terwijl zij min of meer over van alles heeft lopen liegen/verzwijgen
en dat wordt niet echt gewaardeerd, en omdat ze sowieso de laatste
tijd een beetje in zichzelf gekeerd was en niks los liet hebben ze haar
maar een beetje laten gaan. wat mij dus belemmerde om weer mijn normale dagen
te gaan werken, terwijl ik al een tijdje zoiets had van we moeten het gewoon proberen
en kijken of het gaat werken of niet. als het niet werkt kan ik altijd nog terug, of ander werk zoeken.

Maar goed daar is deze week dus verandering in gekomen (gelukkig), de leiding had ook zoiets van
wat maakt het ook allemaal uit, jij krijgt in 1 dag weinig gedaan, je komt straks maar gewoon
weer je normale aantal dagen.

Stukje bij stukje krijg ik mijn "oude" leven weer terug, nu zonder relatie maar met haar als collega.

Ik merk wel aan mezelf dat het verwerken toch best tijd nodig heeft.
het was nogal een lange intense intieme relatie die ik met haar had,
wat ik dus ook helemaal niet kwijt had gewild, maar zij had er geen "energie" meer voor.

Ik blijf gewoon voor mezelf denken "geef het gewoon even de tijd"."Alles zal komen recht".
Ik zie het als een les in mijn leven waar ik even keihard tegenaan moet en aan mezelf moet
werken.

En tevens heb ik (jammer genoeg/gelukkig) geen grip meer op haar om haar te behoeden voor fouten,
die ik de afgelopen 9,5 jaar heb helpen voorkomen.

Haar les in dit leven is blijkbaar keihard op haar bek vallen.
(iets met rebound, en het gras is niet groener bij de buren, en iets met oogkleppen op hebben)
Alleen heeft ze mij straks niet meer om op terug te vallen.

Amen