Begrijp dat het je oplucht om het op deze manier aangepakt te hebben. Is natuurlijk ook fijner als je op een vredevolle, volwassen manier iets kan beëindigen. Na een (ongewilde) breuk ben je altijd gekwetst en daardoor bitter. Tuurlijk matcht dat dan niet als je toch verwijtende dingen stuurt en terwijl zegt dat je haar het beste wenst. Ik heb ook op het begin tegen ex gezegd dat ik hem het beste wens, maar als ik eerlijk ben, meende ik dat op dat moment nog niet echt, was te fel gekwetst, maar het is iets wat je dan vlug zegt, je ziet hem/haar nog graag en het ene moment wil je dat hij/zij het goed heeft (goed moment, andere moment primeert dan weer meer 'de woede' en denk je 'nee, dat wens ik je nu nog niet' (slecht moment). Je eigen gevoelens gaan op dat moment op en neer, dus het is ergens wel te begrijpen.

Ik zou het hier nu wel bij laten. Jij hebt je best nu gedaan. Probeer het hier nu ook los te laten. Het kan zijn dat je er een mooie reactie op krijgt, maar probeer er niet te fel op te hopen, is het ook geen teleurstelling. Je hebt nu kunnen zeggen wat je wou zeggen en daar draait het om. Ook al is het fijner, je hebt haar bevestiging niet nodig, al denk je van wel. Als jij weet hoe het was en hoe jij erin stond, ... trek je daar dan aan op. Je hebt je er uiteindelijk ook helemaal zelf doorgeploeterd, ook iets om extra trots op te zijn.

Weet dat het niet makkelijk is, mijn ex en ik zijn ook niet plezant uit elkaar gegaan (verwijten over en weer) en ik heb hem erna zoveel dingen nog willen zeggen, maar wat maakt het eigenlijk uit. Als hij/zij wat er gebeurd is en waarom, ... niet zelf inzien, praat je tegen een muur. Ik heb van hem ook nooit echt excuses gehad, zou ook fijner geweest zijn, maar is zijn trots.
Ik zie mijn ex nu nog geregeld bij het uitgaan en we hadden toentijds gezegd dat als we elkaar zouden tegenkomen, normaal zouden doen (=volwassen), maar hij negeert mij nog steeds, doet liever alsof hij mij nooit gekend heeft. Op het begin vond ik dit jammer en kon toen ook gaan vragen waarom doe je dit, ... maar anderzijds kan en wil ik die moeite niet meer doen. Eenmaal heb je het gevoel dat je genoeg gedaan hebt en dat het dan zo maar moet en dat heb ik een tijd terug gehad, heb er vrede mee. Hoop dat je dat nu ook kan bereiken!

Groetjes

Herken ik ook jelle, het tegenovergestelde zeggen van wat je wilt zeggen om maar niet in die negatieve spiraal te komen en zelfs dan reageert mijn ex stoïcijns. Helaas.. ik kon het bord voor zijn kop niet weghalen. Ik hoop dat iemand anders dat nog eens doet maar wil mijn geluk er niet meer vanaf laten hangen.
Heb hem ook gemaild maar het is me om het even of ik nog een reactie krijg (verwacht het eerlijk gezegd niet), ik ga verder met mijn leven, hoe moeilijk het achteraf soms nog is.

Pfff, Jelle, nokken nu. Moet je dit nu helemaal tot op het bot uitpluizen als een puzzel van 100.000 stukjes?

Schrijf je morgen in op een sportschool en haal daarnaast ook een krat bier. Dan ga je volgens het Balans-dag principe aan de gang. Dagje trainen, dagje biertje. Maar ga in godsnaam niet nog meer energie stoppen in dat stuk verleden. Ze gaat je nu blocken en jij gaat andere e-mail adressen gebruiken? Jij had degene moeten zijn die haar e-mailadres ritueel had moeten verbranden.

Jezelf verlossen van aaaaaalle ellende is heel simpel. Vanaf morgen iets anders gaan doen. Trust me, heb het ook moeten leren, maar het werkt als een tierelier.

Alle respect verder hoor, dat weet je wel, maar genoeg is genoeg op een gegeven moment.

Jack "alias de Botte Bijl"

"change is f4ckin inevitable :-)"

Hallo Jelle,

Als ik dit hier lees, dan kan ik enkel zeggen of me afvragen, waarom laat je het niet allemaal los?
Laat haar voor wat ze is: Ze is/mag/kan/zal niet meer belangrijk zijn in uw leven. Je moet toch gewoon verder?
Je bent een persoon die vele mensen hier op LDVD wijze raad geeft. Pas die raad eens toe voor je zelf.
LOSLATEN
Het wordt hier toch vaak vernoemd?
Het is niet gemakkelijk, ongeloofelijk moeilijk, pijnlijk, hard, triestig. Het is een einde van iets dat zó mooi is geweest.
Maar soms heb je geen keus. Dan moet je beslissingen nemen uit de mogelijkheden die er zijn. Je moet naar rechts, terwijl je u kan afvragen waarom links niet meer kan, ondanks dat het beter aanvoelt. Maar je hebt geen keuze, ook al denk je dat die er wel is. Nee, rechts is de weg. En misschien, ooit misschien, brengt rechts je wel waar links je zou gebracht hebben.

Als ik naar mijn situatie mag reflecteren:
Ik probeer het los te laten. Het was/is moeilijk, en ik moest/moet harde beslisingen nemen. Maar het heeft me nu, +- 2 maand na de breuk, toch rust gebracht. Ik kan weer verder met mijn leven. Omdat ik haar niet meer in mijn leven toelaat, niet zozeer dat zij daar moeite voor doet, maar in mijn hoofd: ik laat geen beslissing meer afhangen van haar. Het mag niet meer uitmaken wat zij doen zal. Ik MOET mijn eigen leven leiden.
Vrijdag kon ik een ontmoeting gehad hebben met een familielid van haar(zie blog). Ik heb het niet gedaan, maar door die situatie was ik toch weer 2 dagen bezig met de ex. En had ik er een ongemakkelijk gevoel bij.
Voor mij is het dus duidelijk beter om volledig afstand te doen van de ex. Misschien in de toekomst, nabij of later, zal ik het misschien wel doen. Maar momenteel is het beter om geen contact te hebben.

Mijn situatie is natuurlijk niet dezelfde als bij anderen hier op LDVD, maar ik bekijk het al eens snel van hier uit.
Daarom is het geen leidraad natuurlijk.
Ik kan enkel zeggen waar het mij gebracht heeft.

Sterkte!

Groeten,
Nico

Hi,

De wol is op en je zit met één mouw ipv een mooie trui Je kunt proberen om daar nog een mooi stukje aan te breien (vind ik overigens een bewonderingswaardige kwaliteit die je bezit), maar uiteindelijk belandt het onafgemaakte kledingstuk toch in de vuilnisbak.

Dus deksel open, het oerlelijke ding erin knikkeren en aan de straat zetten

Zo, dat ruimt op! En nu verder.

Je moet denk ik proberen jezelf niet teveel vast te ketenen aan wat er allemaal wel niet kan gebeuren (ex tegenkomen ergens enzo). Iets gebeurt of het gebeurt niet. Als je je nu al druk gaat zitten maken of je haar ergens tegenkomt, dan wil je straks helemaal de deur niet meer uit. Schiet je daar wat mee op? Elke dag dat je niet in aanraking komt met nieuwe mensen is een verspilde dag op het kans-op-een-nieuwe-relatie-vlak, vergeet dat niet.

En al zou je haar tegenkomen. Met een nieuwe vriend. Een leuke vriend ook nog eens. Vele malen leuker dan jou. En daar staan ze dan, kissin' and huggin', recht voor je smoel. Blammo (moest ik even doen, is iets concreter dan "tegenkomen" ). Anyway, het enige waar je dan op dat moment even mee moet dealen is een kutgevoel, emoties die je even de diepte intrekken. Logisch dat je daar angstig voor bent, maar ook daar kom je dan wel weer overheen. Je gaat er echt niet dood aan ofzo. Zie het meer als een test om te checken of je haar echt wel losgelaten hebt.

Zo ga ik binnenkort na anderhalf jaar de verjaardag van mijn kind vieren in "enemy territory". Jaja, de hele ex-schoonfamilie + ex + nieuwe vriend van ex + mijn kind bij nieuwe vriend van ex op schoot enzo (kinderen doen dat soort dingen). Wederom, ik zal de volgende ochtend gewoon nog adem halen hoor (tenzij ik 2 flessen vodka achterover lurk, maar ben gelukkig geen drinker ).

Bottom line is. Wees niet bang voor emoties, het hoort er nou eenmaal bij. En hoe meer emoties jij de baas wordt, hoe sterker je wordt. En dat is voor het andere geslacht weer aantrekkelijk, om maar eens iets te noemen

Ah well, zit weer te ratelen. Hou je taai, buddy.

Jack
-change is inevitable-