Nouja ik heb geprobeerd om even niet op deze site te gaan, maarja het is een automatisme geworden de laatste weken.
Ik heb de knoop doorgehakt en ga morgen na twee weken afwezigheid weer naar school. Hier thuis zit ik overdag ook maar alleen en sla ik weer over op het piekeren ...en als dit, als dat, etc. Daarbij heb ik nog de nodige achterstand opgelopen met mijn studie.. die ik graag wil overbruggen.
Maar weetje... ik weet niet of jullie dat ook zo hebben ..Maar vooral de laatste tijd ..de laatste week zijn bij mij echt de ochtenden het allerzwaarste. Dan mis ik haar ook weer heel erg. Dan sta je op... en denk je (tenminste ik dan).. verdorie, weer zo'n lange kutdag voor de boeg.... ik mis de puf om aan de dag te beginnen ...Ik heb geen zin om andere mensen te zien of te spreken .......
Maarja ....nu wil ik ook wel weer een gedeelte van mijn sociale leven terug, want anders ben ik echt alles kwijt ...en het wordt er dan toch niet anders van .........
Dit is echt zo kut he........ maarja tis alweer kwart over twee geweest ....dus de dag gaat alweer langzaam aan me voorbij........
Mark
Lieve Mark, De ochtenden
Lieve Mark,
De ochtenden ZIJN ook het ergst. Misschien stelt je dat gerust om te weten.. Vooral als je net wakker wordt, je bent nog kwetsbaar van half slaap/half wakker, en dan kan het genadeloooooos toeslaan.
Zelf had ik mijn ldvd in de loop van de dag altijd redelijk onder controle. En dan ging het in de avond nog beter en dan werd ik optimistisch.. en dan.. DAN KWAM DE OCHTEND.. en was ik weer helemaal terug bij af.. ik heb dat zelf als heel, heel confronterend en rot ervaren..
Ik weet niet of je mijn blogs nog ver terug kunt vinden, maar ik heb ook in de eerste tijd van mijn ldvd speciaal over die akelige ochtenden geschreven..
Misschien helpt het jou als je weet dat bijna iedereen dat heeft ..
Liefs,
Geraldine.
Ik heb het eigenlijk meer
Ik heb het eigenlijk meer als ik 's avonds op bed lig. Ik ga liggen denken en malen. Schrijf sinds een week of 2 ook elke avond in een dagboek en ik moet zeggen dat dat toch best wel helpt. Nou ja, het is niet echt een dagboek, het is meer dat ik een brief schrijf naar hem (niet dat ik hem opstuur) zodat ik het toch allemaal kwijt ben. Helpt voor mij, misschien voor nog meer mensen hier.
Exact Geraldine, je
Exact Geraldine, je beschrijft het heel juist: ".....ldvd in de loop van de dag altijd redelijk onder controle. En dan ging het in de avond nog beter en dan werd ik optimistisch.. en dan.. DAN KWAM DE OCHTEND." Ik baalde daar zelf ook iedere keer weer verschrikkelijk van. Weer opnieuw beginnen met relativeren. Totdat het op een gegeven moment steeds beter ging...dus Mark86, keep on going!
bij mij werkt t juist
bij mij werkt t juist andersom...
smorgens begin ik vol goede moed aan de dag.. overdag genoeg te doen.. proberen zo min mogelijk te denken..
en dan kom je thuis.. alleen, niemand om je heen en dan begin ik te malen en te denken.. juist dan is het gemis het sterkste..