Door een blog van Layla kwam ik op het idee mijn ldvd ervaring in het kort samen te vatten. Hier in het kort mijn weg van ldvd:

Eerste 3 maanden na de breuk:
Deze waren verschrikkelijk met alles erop en eraan, slecht slapen, gewichtsverlies en een gevoel van onmacht, verdriet, woede en het enorme missen van mijn ex. Ik was toen een opleiding aan het volgen. Ondanks deze heftige tijd kon ik de studie succesvol blijven volgen. Sterker nog, de studie ging beter dan tijdens mijn ex. Ik stuurde mijn ex allerlei smsjes, vol met verwijten en smeekbedes. Op veel dingen die ik toen schreef ben ik absoluut niet trots. Omdat zij op een gegeven moment kwaad en overstuur werd van al mijn smsjes (wat ik goed kan begrijpen) besloot ik het contact te verbreken en niets meer te sturen. We hebben elkaar wel nog prettige feestdagen en een gelukkig nieuwjaar gewenst.

Begin 2007 t/m augustus 2007:
Het ging nog steeds slecht en ik miste haar enorm, op een kort zakelijk sms na, hield ik me koest richting haar. De studie ging nog steeds goed en ik had al meerdere examens met zeer goed resultaat behaald. Ergens eind maart besloot ik haar dit ook even te melden. Ze smste terug dat ze heel blij voor me was en diezelfde avond belde ze op. Ik heb mijn excuses aangeboden voor de vervelende smsjes, zij had er alle begrip voor. Na die avond bleef het contact via sms en telefoon. Het vervelende was dat ze nooit ontkende dat ze van me houd, maar dit nu eenmaal moest (leeftijdsverschil). Het is echter enorm moeilijk iemand los te laten wanneer diegene nog zegt van je te houden. Ik besloot ook op haar te wachten, enorm moeilijk en bovendien woonde ze met iemand anders samen. Hun band werd dus ook steeds hechter (was mijn angst), hoewel ze nooit beweerde dat ze gelukkig was (hoe vaak ik ook erna vroeg). In augustus kwam ik op deze site terecht.

september 2007 t/m september 2008:
Beetje bij beetje begon ze nu daadwerkelijk afstand te nemen en ik kon er niets aan doen. Hoezeer ik ook probeerde, ze reageerde steeds minder en afstandelijker. Het ging steeds slechter met me, de zoektocht naar een baan verliep ook al niet bepaald succesvol. Mijn zelfvertrouwen zonk steeds meer tot ongekende dieptes. Ik werd heen en weer geslingerd tussen hoop en wanhoop, tussen verdriet en woede. Ik begon te twijfelen aan haar (of alles wel echt was, of alle woorden en gevoelens wel oprecht waren).
Uiteindelijk vond ik een baan, die echter ook al niet optimaal was. Daarbij kwam dat mijn zelfvertrouwen inmiddels ver onder nulpunt lag. Het had ook allemaal geen zin meer, immers de vrouw waar ik van hield leek voorgoed te zijn verdwenen, ik hoorde niets meer van haar. Ik had mijn emotie's nog maar nauwelijks onder controle, was volledig in de put (er speelden ook veel andere dingen mee).

Oktober 2008 t/m maart 2009:
Ik moest iets ondernemen om uit de put te komen en zag maar 1 uitweg: zelfmoord. Voor de 2e keer in mijn leven zag ik dat als oplossing, maar voor de 2e keer ook weer mislukt. Gelukkig..want samen met therapie, hulp van vrienden (waaronder ook mensen van deze site) en familie begon de klimtocht naar boven.
Nog eenmaal en wel in februari zocht ik contact. Ik besloot haar te bellen, maar ik kreeg de voicemail. De week erna een kort sms waarop ze wel reageerde. Het was uit met haar vriend en ze woonde niet meer bij hem, ze vroeg hoe het met me ging. We hebben die avond gesmst, hoewel ze wederom aangaf afstand te nemen. Dat was wel erg letterlijk, want kort erna bleek dat ze haar nummer gewijzigd had. De paniek sloeg weer toe...geen manier meer haar te bereiken, geen idee waar ze woont.Was ik haar na kort contact nu toch voorgoed kwijt?

maart 2009 t/m nu:
Het was wel heftig haar niet meer te kunnen bereiken, maar ik vond er vrede mee. Misschien was dit wel juist goed. Het bracht rust, want ik besefte dat ik het nu niet meer zelf in de hand had. De weg bleef naar boven gaan, plezier in het leven kwam steeds meer terug, van haar heb ik tot op heden niets meer gehoord. Ook al zijn er nu nog dipjes, ook al denk ik nog wel aan haar en heeft ze een plek in mijn hart...ik kan gerust zeggen: ik ben er weer!
Het ldvd is inmiddels achter me.