Begin januari 2016 eindigde mijn relatie met mijn ex, een vrouw die kampt met ineen grijpende en combinerende problematiek van borderline en narcisme. Het had niet veel gescheeld of ik was hier compleet onderdoor gegaan.
Dat er ook narcisme 'speelde', weet ik pas enkele weken. Ik rond komende week mijn (emotioneel) therapeutisch traject af. Voor het grootste gedeelte heb ik gelukkig mijzelf weer teruggevonden, maar het was niet gemakkelijk. De afgelopen weken had ik steeds de behoefte om mijn ex te confronteren met datgene wat ze heeft aangericht, met de wetenschap dat ik het 'heb toegestaan' dat ze dit kon aanrichten. In mijn eerdere blog kunnen jullie 'het waarom' lezen. (Waarom ik? daarom ik).
Bijna alle adviezen van ervaren mensen waren: "Werk eraan los te komen van je ex, verwerk het meegemaakte, 'neem je leven weer op' en vooral neem geen contact meer op met je ex in welke vorm dan ook".
Ik heb het hier verdraaid moeilijk mee gehad; ik heb nog niet eens afscheid van haar kunnen nemen, laat staan met haar kunnen spreken.
Ik wilde haar nog zoveel zeggen, mijn frustratie bij haar neerleggen, haar confronteren met haar gedrag enz.
Ik heb besloten een 'afsluitend bericht' (onder tranen) hier op deze site te plaatsen en mijn ex niet meer persoonlijk te benaderen, zodat jullie kunnen meelezen en het mogelijk anderen tot steun kan zijn. Ik wil jullie alvast bedanken voor het lezen, overigens heb ik van jullie al onnoemelijk veel steun mogen ontvangen, met name via de privéberichten box. Dit heeft mij echt geholpen.

Groet, Pim

Het afsluitend bericht:

Je hebt me bijna gehersenspoeld, door jouw problematieke (inclusief dwangmatige seksuele handelingen, nymfomanie?), te verschuiven naar mijn persoon, daarom heb je je ook negatief over mij uitgelaten tegenover je kinderen, familie, vrienden en kennissen (en dat voelt bij mij erg slecht), 'jou treft immers geen blaam'.
Mijn eigenwaarde telde voor jou niet, je wilde mij 'kneden en smeden' naar jouw beeld, dat is je (gelukkig) niet gelukt.
Door je liegen, bedriegen, toneelspelen, kleineren, denigreren, geen respect (kunnen) tonen en vooral manipuleren, heb je me bijna aan de rand van de afgrond gebracht en mij emotioneel misbruikt en mij letterlijk 'gebruikt' en daarna 'weggegooid'. Ook heb je mijn moeder en mijn familie 'voor de gek' gehouden.
Door datgene wat jij me verteld hebt over je leven, in combinatie van mijn eigen ervaringen, bevindingen en ingewonnen informatie, zijn vele puzzelstukjes op z'n plaats gevallen. Ik vind het heel vervelend voor je, maar je bent 'ziek in je hoofd', maar ik weet ook, dat je hiervoor niet hebt gekozen, het verloop - van vooral je jeugd - en de rest van je niet gemakkelijke leven, heeft je helaas als zodanig gevormd. In 'normale omstandigheden' hadden wij samen nog een leuk en aangenaam leven kunnen hebben en dat is ook het gene wat bij mij zo verdomd veel pijn doet.
Niettemin houd ik het beeld vast van jou, zonder 'masker', ik heb het kind in jou gezien, ik heb plezier in jou gezien, ik heb bewogenheid in jou gezien, ik heb passie in jou gezien enz. Je bent een ongelooflijke lieve vrouw, dat heb ik gezien, dat heb ik ervaren, anders was ik na 13 februari 2015 en na 31 mei 2015, nooit meer bij jou teruggekomen. Ik heb jou mijn hart gegeven en jij hebt het ongecontroleerd vertrapt en verguisd. Dieper kan een mens niet worden geraakt. Jij hebt 'de gave' om dat te doen, zonder met je ogen te knipperen. Ik weet dat je er voor een deel niets aan kunt doen, dat is ook mede mijn bewogenheid voor jou.
Ik dacht jouw masker aan te kunnen, maar ik kon het niet alleen. Ik zou het wel hebben gekund samen met jou - ik heb dit zelfs aan jou voorgesteld - maar je wilde of je kon het niet.
Helaas, heb je al de nodige slachtoffers gemaakt en ik zal waarschijnlijk niet het laatste slachtoffer zijn. Je weet niet wat je bij mensen aanricht, anders zou je het niet doen.
Ik vond het knetter moeilijk om dit te schrijven, maar ik heb het gedaan omdat ik mezelf niet heb verloren, maar met beide benen op de grond sta.

JIJ BENT ZO BANG, DAT IEDEREEN JE ALLEEN LAAT. DAAROM WIJS JE IEDEREEN AF, DIE TE DICHT BIJ JE KOMT, ZODAT JIJ HUN ALLEEN LAAT EN NIET ZIJ JOU.