Dag Allen,

Zo via een omweg kom ik op deze site, en ik dacht, ja wie weet kom ik zo wel weer een beetje verder. Bijna 3 maanden geleden is mijn relatie van 2,5 jaar uitgegaan, in die tijd hebben we zelfs samengewoond. Uiteindelijk kwam mijn ex erachter dat samenwonen niet was wat hij wilde. Hij zag me waarschijnlijk als een plant die gelukkig kon zijn en makkelijk kon leven als ze alleen eten en drinken zou krijgen en soms zou hij moeten zeggen: Jeetje, wat ziet de plant er toch goed uit en ze ontwikkelt zich zo lekker. Of iets in die trend. Uiteindelijk komt het erop neer dat het samenwonen een complete ramp is geweest en hij mij 3 maanden doodongelukkig heeft gemaakt door me totaal te verwaarlozen en vooral niet te willen gaan voor onze relatie, en dat terwijl hij mij dit jaar ten huwelijk wilde vragen. HIj wilde al een tijd niet meer, en dat heeft hij nog eens bevestigd door nog geen maand later een ander te hebben, iemand van 15 terwijl hij zelf bijna 24 is.. Dat om mij nog even een natrap te geven. Waarom heeft hij mij zo vaak van de waarheid weerhouden?
Ik voel me vaak eenzaam, al heb ik genoeg liefhebbende mensen om mij heen, en ik heb totaal geen toekomstperspectief, al volg ik een goede studie en kan ik er alleen ook wel komen. Ik weet dat het beter is dat ik zonder hem verder mag, hij had me nooit gelukkig kunnen maken en als het nu niet was gebeurd dan was het gebeurd als we getrouwd waren en kinderen hadden gehad. Ik snap alleen niet waarom ik het niet los kan laten, ik doe mijn best maar iedere keer kom ik weer in een gat terecht. Vandaar dat ik op zoek ben naar de gouden tip om over de pijn heen te komen. Dus als iemand tips heeft om een beetje van de pijn af te komen en hoe ik het best met mijn verdriet om kan gaan dan hoor ik dat graag.

Groetjes,