Ik was dus gelukkig vrij deze maandag. Nadenken over hoe nu verder. Een goede vriendin via msn heeft me enorm gesteund. Alles wat ik van mijn "ex" (ik kan t nog niet bevatten) kon vinden op 1 plek weggeborgen. Alles uit mijn telefoon en computer opgeschoond. Wel op een CD gebrand. Voor later. Guus Meeuwis, Blof, Marco alle cd's gedraaid. Gehuild. Nog nooit zo'n verdriet gevoeld. Pijn, geen hart.
Ik kan niet boos op haar zijn. Had altijd gedacht dat ik alles kapot zou slaan als dat moment daar zou zijn woedend zou zijn. Maar t enige wat ik kon was huilen. Als een kind die zijn knuffel kwijt is. Ik heb alles haar al vergeven. Als ze me nu zou bellen dat ze een grote fout had gemaakt en me terug wilde, zou ik binnen een uur bij haar zijn. Maar ik moet er niet meer op hopen. Ik heb haar bij t afscheid gezegd dat als ze contact wou dat zij de eerste stap moest zetten. Ik wil haar bellen maar ik wacht, en ik zal altijd op haar wachten.