Langzaam maar zeker klim ik uit het diepste dal van mijn leven ooit. Het heeft een hoop kracht en moeite gekost, maar ik ben ergens wel blij dat ik dit traject heb moeten afleggen. Ik ben er veel sterker door geworden en ben ook heel anders tegen de liefde aan gaan kijken. Een les die ik misschien wel nodig had. Ik heb veel gehad aan de steun van mijn vrienden, familie en natuurlijk die van jullie. Ik ben iedereen daar heel dankbaar voor!

Met mijn moeder gaat het gelukkig iets beter. Ze is ontslagen uit het ziekenhuis. Er is een hartkwaal ontdekt en deze moet verder onderzocht gaan worden. Ze is met medicatie naar huis gestuurd en tot nu toe gaat het redelijk met haar. Dit nieuws heeft mij ook veel meer rust gegeven in mijn hoofd.

Het is nu ongeveer twee maanden over met mijn ex en ik heb ook al drie weken niks meer van haar vernomen. Ze heeft dus ook helemaal geen interesse getoond in het feit dat mijn moeder in het ziekenhuis lag. Dit vind ik persoonlijk best schokkend.. Ik ben mijn ex ook een paar keer tegengekomen de afgelopen tijd. Dan doen we allebei alsof we elkaar niet zien. Ergens vind ik dat wel moeilijk en raar, maar ik begin er vrede mee te krijgen. Ik kies nu voor mezelf en ik wil niet meer geleefd worden door iemand zoals zij. Ik vind mezelf langzaam terug en zij is me kwijt.