De avonden.. waarom voelen ze zoo verdomd alleen en kijk ik er de laatste tijd zo tegen op.. toen ik nog alleen was kon ik me prima vermaken in me eentje.. lekker tv kijken.. lezen.. film kijken.. spelletje doen..

Ook deze zaterdagavond was weer niet zo leuk.. had een leuke dag.. maar dan kom ik weer thuis.. weer alleen op de bank.. waarom voelt dit zo alleen..

ik wilde haar bellen vanavond.. heel graag maar was bang dat zij wel leuke dingen aan doen was en mij snel zou afkappen.. dat wil ik niet, ik wil rustig praten.

Nu is het half 1 maar durf niet naar bed te gaan.. bang dat ik me zo rot ga voelen als vorige week.. zo alleen, koud, geen lijf om even vast te houden.

Mischien ben ik wel gewoon bang om alleen te zijn maar waarom was ik dat vroeger niet, voordag ik de relatie aan ging.

waarom ben ik niet zo dat ik het gewoon kan vergeten.. hoezo voelt het elke keer als; waarom ik? heb ik iets gedaan waarom ik me zo moet voelen.. ben ik niet goed genoeg.. wat kan ik er aan veranderen?

en een paar minuten later denk ik weer kop op, doorlopen, je hebt het best goed, niet zo klagen, je komt nog wel iemand tegen die wel ziet dat je goed bent, die wel wil praten/vechten als het wat minder gaat.

ik mis je!

donno