Ik doe wat ik doen moet.
Mijn verstand zegt dat dat goed is.
Het is al een poosje uit met mr x en ik ben degene die er een punt achter gezet heeft.
Maar dat heb ik ook gedaan omdat ik voelde dat hij niet meer van me hield.
Was echt trots op mezelf ( en nog)
Ik wil wat van mijn huwelijk maken want dat heeft potentie dat weet ik.
Gisteren heb ik mr x verteld waarom ik er een einde aan gemaakt heb. Een afscheidsbrief.Ik heb geen enkele reactie gehad.
Onbegrijpelijk dat het hem niks doet!Dat hij nog zo kort geleden durfde te beweren dat ik "de ware"was en hij altijd finaal over de rooie ging als ik er een eind aan wilde maken..met hem dan.
Ik denk dat hij een ander wat toeschietelijker liefje heeft gevonden en eens te meer besef ik dat ik er goed aan gedaan heb om hem af te wijzen.Ook toen hij met mij verder wilde gaan!

Jaja mijn verstand weet het allemaal zo goed,maar dat gevoel he!
Vraag me af of ik er wel goed aan gedaan heb om die afscheidsbrief te schrijven,mailen moet ik eigenlijk zeggen.