Na mijn powerblog van een tijdje terug nu toch weer een iets treuriger blogje. Het gaat nog steeds in stijgende lijn hoor maar soms heb je er gewoon van die rotdagen tussen zitten.

Ik ben veel leuke dingen aan het doen met vrienden en dat doet me goed. Iedereen is zo onwijs lief voor me. Ben de laatste weken meegenomen naar het north sea jazz, mee uit eten genomen naar de heerlijkste restaurants en heel veel leuke dagjes weg...ontzettend fijn allemaal! Toch steekt het af en toe dat ik deze dingen niet meer met mijn ex en zijn dochtertje kan doen en zeker thuis voel ik me soms best weer alleen. Sinds het als een lopend vuurtje verspreid heeft dat ik weer single ben hebben al 2 mannen zich aangeboden om een luisterend oor te bieden en afleiding. Dit zijn eg leuke mannen waar ik in het verleden absoluut kriebels voor heb gevoeld maar ook mannen waar je nooit iets mee moet beginnen. 1 is een enorme bekende dj die volop groupies heeft en de ander is een vreselijk aantrekkelijke man waar je veel lol mee kunt hebben maar die vooral van zichzelf houdt. Leuke mannen dus om een gezellige tijd mee te hebben maar natuurlijk geen zin in ellende en pijn dus ik hou het nog maar een beetje af. Ik ben nog niet toe aan reboundgedoe.

Alles doet me zo aan mijn ex en zijn dochtertje herinneren. Alle leuke huizen die ik nu te koop zie staan.....zoektocht naar een huis is nu ook opeens voorbij, wat verlangde ik daar naar zeg; een mooi groot huis waar we met zn drietjes zouden gaan wonen en ruimte genoeg voor meer kindjes. Maar blijkbaar heb je gewoon lekker met me meegelult maar was ik de enige die het echt wilde. Of jij wilde het diep in je hart wel maar durfde de beslissing niet echt te maken. Verliefdheid op een ander vertroebeld alles. Niet meer langs de kinderafdeling in winkels want ook je dochtertje heb je weggerukt uit mijn leven. Van huisje boompje beestje leven leid ik nu opeens het leven van een single. Dit was 10 jaar geleden fantastisch maar nu kan ik er nogf niet echt van genieten. Ook de meeste mensen in mijn omgeving hebben nu een vaste relatie en kids. Ik verlang momenteel echt naar een vrijgezelle vriendin waar ik volop mee uit kan gaan.

Gisteren zwak geweest, helaas....... Mijn ex was jarig en ik ben zo;n sukkel die hem -ondanks wat hij mij allemaal aan heeft gedaan- toch gaat lopen smsen. Waarom kan ik niet gewoon heel boos zijn en hem haten? waarom blijk ik toch zo vergevingsgezind en doe ik nog vriendelijk? Terug wil ik je never never nooit meer maar ik wens je ook weer niet al het verschrikkelijke.
gisteren dus gesmst; 'gefeliciteerd met je verjaardag'. Paar minuten later terug: 'Heel erg bedankt evee'. Daar hadden we t bij moeten laten, maar nee nu zat hij natuurlijk weer in mijn hoofd, dus ik gisteravond: 'hoe is het met ... (zijn dochtertje) ?' vervolgens helemaal geen antwoord, meneer was vast lekker zijn verjaardag aan het vieren. Rot geslapen daardoor en alleen maar over zijn dochtertje gedroomd. Vanochtend was ik zo boos dat ik hem een dramasms heb gestuurd iets in de trant van 'wat ben jij een lul. blijkbaar ben jij happy dat je van me af bent en lekker aan het genieten van je leven. 4 jaar lang heb ik van haar gehouden, doordat jy zo nodig verliefd moest worden op een ander is zij ook weggerukt uit mijn leven, het minste wat je kunt doen is mij even laten weten hoe t met haar gaat.'
oei oei wat laat ik me weer kennen ; ( toen opeens wel snel een reactie: 'je moet niet zo praten, je moet niet zomaar oordelen want ben helemaal niet happy, ik heb er veel moeite mee en vindt het verschrikkelijk wat er tussen ons gebeurd is'. Ene kant fijn om te horen dat hij het ook moeilijk heeft en terecht maar anderzijds heeft hij het over wat er tussen ons is gebeurd ipv over wat hij mij heeft aangedaan. Dus ik weer terugsmsen, nog dramatischer! 'volgens mij voel je je gewoon kut omdat jij haar kwijt bent. besef jij wel dat mijn hele leven ingestort is, ik nog dageliks huil, vreselijk droom en dat alles omdat jij zo nodig verliefd moest worden op een ander. Ik had nooit gedacht dat ik zo dom en naief had kunnen zijn dat ik het niet zag' hij weer terugsmsen natuurlijk 'denk je nou echt dat ik het makkelijk heb, dat ik jou kijt ben geraakt is een behoorlijke klap voor mij geweest. denk je nou echt dat ik niet verdrietig ben zo zonder jou, het was ook mijn vier jaar' En dat was de smswisseling, ik ga er niet meer op reageren. We komen toch niks verder en hierdoor blijft hij alleen maar meer in mijn hoofd. Ik wil hem nooit meer terug dus moet hiermee ophouden.

Nieuwe poging dus maar weer om sterk te zijn! Uiteindelijk zal ik vast wel van mijn fouten leren ; )