Van het weekend ben ik naar mn ex geweest. Na 2 weken nadat het over was om de spullen te brengen en het eea op te halen. Haar heb ik een kaart gegeven met de leuke gebeurtenissen en minder leuke gebeurtenissen van afgelopen jaren. Het voelde wel goed, ze was sprakeloos.

Eerst heb ik met haar gepraat waaraan ik toch kon zien hoe moeilijk dat ze het had. Ze wilde niet ongelukkig door en ze voelde zich met mij de laatste tijd ongelukkig, omdat het gevoel weg was. Maar door mij durft ze wel meer, in het begin durfde ze amper om eten te halen bij de afhaalchinees. Ze is sterker geworden. Ze had liever niet dat ze me pijn deed, maar dit was de beste oplossing voor haar.
Terwijl ze de kaart las, werd ik weer misselijk (naweeën van buikgriep) en haaste me naar de WC.

Even later kwamen haar ouders thuis en bij het geven van het bloemetje schoten haar ouders vol. Het had niet gehoeven. Maar vond het noodzakelijk. Ze hebben me al die tijd welkom geheten en ben nog steeds welkom in de toekomst.

Met vertrekken merkte ik dat zelfs haar vader het ook niet echt makkelijk ermee had en het zelfs jammer vond, maar dat ze de keuze respecteerde. Meer dan logisch.