Nou hier ben ik dan weer met een blog. Niet om te miepen maar gewoon om effies te zeggen dat ik nu rust heb. In mijn vorige blog was ik nog lekker aan het trappen tegen alles, en was boos en kon het niet bevatten. Tuurlijk ik vind hem nog steeds een kl......k maar op een andere manier. Ik begrijp dat hij dit doet om zichzelf te beschermen. Hij heeft er net zoveel verdriet van als ik, maar het verschil is dat ik er niet zelf uitkom en hij gewoon doorgaat met werken, dingen met zijn vrienden etc etc. Nu heb ik gisteren een mailuurtje met hem gehouden en daarin vertelde hij wat hem bezig houdt. Tuurlijk weer via de mail maar dat vind ik ook wel makkelijker want dan is het niet zo dichtbij. Dan kijk ik er ook anders tegenaan en als ik een snik moet wegslikken slaat hij in ieder geval ook niet dicht. Het enige hekele punt is de intonatie. Hoe bedoelt ie het, en welke toon moet ik erin leggen. Meestal nam ik de minst goede en ja hoor daar kwam weer heibel van. Je kan bijvoorbeeld op een lieve manier Trutje zeggen en op een vervelende manier. Ja en ik nam dus....niet de lieve manier. Hij vroeg ook in dat mailtje of ik weer van plan was om te gaan schelden (heb ik gedaan in niet misverstane woorden!) maar nu heb ik gezegd van nee dat doe ik niet. Toch zijn er een paar dingen die me nog zwaar op het hart en tong liggen maar voorlopig nog voor me moet houden. Kan je verzekeren dat dat moeilijk voor me is want ik draag mijn hart op de tong. Wat ik voel of zie dat zeg ik gewoon gelijk en dat is ook niet altijd fijn voor de persoon in kwestie. Maar goed, heb hem vaarwel gezegd en het deed zeer maar ik denk dat het voor het verwerkingsproces beter voor mij is. Vrienden blijven? Ik weet het niet. Op dit moment zeg ik nee, maar je weet nooit. Heb ook weer een kleine gebroken nacht gehad maar in plaats van 2 uur slapen heb ik nu 4 uur geslapen dus dat gaat ook de goede kant op. Jeetje wat zo'n beslissing al niet kan doen. Dalijk weer naar therapie en dan zien we wel hoe het verder gaat. De brief met mijn leuke/minder leuke kanten heb ik niet maar daar kan ik geloof ik zelf wel antwoord opgeven. Het werken valt me nog zwaar tegen en na ca 1 uur begin ik al weer te beven, maar dat zal denk ik wel overgaan. Neem in ieder geval volgende week vakantie op dus dan heb ik weer een beetje rust. Maar alles gaat wel door. Therapie cursus praten, en noem maar op. Gelukkig maar want anders weet ik ook niet wat ik moet doen met dat rotte gevoel. In ieder geval hard aan het werk met mezelf en ga proberen weer te genieten van het leven. Een filmpje pikken, 1x in de maand met een vriendin uiteten of een borreltje ergens halen. Samen met mijn dochter leuke dingen doen, hard sparen voor een vakantie en dan nog de beslissing Thailand voor een half jaar. Alle mogelijkheden liggen open en worden ook zo aangereikt, Nee Mark heeft wel op een harde manier gezorgd dat ik naar mezelf moest kijken maar toch gaat het nu langzaam goedkomen. Ik had het ook waarschijnlijk nodig. Heb hem er ook voor bedankt. In ieder geval in september naar Engeland een week-end naar mijn vrienden in Shropshire dus dat is ook al iets om naar uit te kijken. En Mark..........voorlopig niet. Bedankt in ieder geval.

Nou ik ga maar weer want anders schrijf ik zo 10 blaadjes vol.

Greetz Asar