Herkenbaar.. Behalve dat gedeelte van pusherig dat was ik niet, en het is ook nooit uitgegaan bij mij omdat er geen gevoel meer was.
Als dat laatste bij jullie wel het geval is zou ik het inderdaad loslaten, iets wat je niet 1 2 3 doet maar zolang je jezelf voorhoudt dat t misschien wel goedkomt als je veranderd en zij je vast nog een kans wil geven, terwijl dit niet zo is, gaat t nog heel lang duren. Want de grootste boosdoener is vaak de hoop, en dat is logisch want de waarheid doet pijn zeker als dat gepaard gaat met pijn.
Maar je moet op een punt komen dat je de waarheid onder ogen durft te komen, dan ga je misschien even diep maar als je daar uitkomt heb je het grootste deel al gehad.
Ook ik heb mijn fouten in gezien en weet nu zeker dat we weer een geweldige tijd samen kunnen hebben en ik het voor hem ben. Maar als de ander gekwetst is, of is weggegaan omdat er echt iets niet goed zat is het heel moeilijk diegene daar van te overtuigen. Want wie zegt dat jij niet na een paar maanden weer t zelfde wordt, dan heeft zij alles(haar gevoel etc)weer toegelaten en gaat t weer kut.
Ik heb gezien dat mensen erg bang kunnen zijn voor hun gevoelens of dingen die zich daardoor kunnen voordoen. Weggaan en je kop in het zand steken lijkt voor sommige de veiligste en handigste oplossing.

En ik weet ook hoe lastig t is onderscheid te maken tussen hoe iemand doet en hoe iemand zich werkelijk voelt. Maar dat is ook zelfbescherming, je wilt zo graag dat ze zich eigenlijk heel anders voelt en dit doet uit veiligheid of omdat ze denkt dat dit nu r beste is ongeacht wat ze in werkelijkheid voelt.

Succes, take care x Isa

Everybody sails alone, but we can travel side by side