Nu weet ik waarom ik me de hele dag zo klote heb gevoeld. Vandaag zou mijn ex mij terugbellen, dat zei hij tegen mij toen ik hem gisteravond belde (zie blog van gister). Hij heeft me vanavond een sms gestuurd dat hij me morgen gaat bellen.
Ik wil hem terug smsen: Als je wil bellen, dan bel je. Als je niet wil bellen, dan bel je niet.
Maar ik hou me in. Is hij de moeite de waard om terug te smsen? Ik denk het niet.
Ik weet dat het geen zin heeft om een sms terug te sturen. Hij doet waar hij zin in heeft. Dit is al de zoveelste bevestiging hoe hij met mij omgaat. Hij heeft mij al die tijd zo behandeld, aan het lijntje gehouden. En al die tijd heb ik het gepikt.
Toen wij een relatie hadden stelden zijn woorden niks voor. Woorden die niets betekenden. Ik wilde daden zien. Hij heeft nooit uit zichzelf tegen mij gezegd dat hij van mij houdt. Hij liet het ook niet zien dat hij van mij houdt.
Nu is de relatie uit en niets is veranderd. Zijn woorden die niks voorstellen, woorden die niets betekenen. Daden, die zie ik nog steeds niet.
Ik heb er geen woorden voor, hoe ik me voel. Ik weet wat het Engelse woord is daarvoor: numb.