Hey iedereen,

weet dat ik het al eens eerder gezegd heb (september fzo), maar denk dat dit één van m'n laatste blogs zal worden

Want eigenlijk gaat het uitstekend met me en ben er trots op om vandaag te staan waar ik sta

Ondanks mijn jeugdige leeftijd (21) ben ik deze nacht niet uit geweest aangezien ik morgen alweer moet werken. Vandaag stonden er bezoekjes op het programma, dus had niet veel zots moeten doen deze nacht
Zelf gekookt voor m'n ouders, beste vriendin van m'n moeder, tante en neef en natuurlijk mezelf niet te vergeten Zes personen dus. Heb er echt intens van genoten, van nieuwjaarsavond. Heel wat complimentjes gekregen van de gasten, ze stonden allemaal te kijken dat ik al zo goed kon koken. Mijn passie is al van hele jonge leeftijd koken, maar koksschool heb ik nooit gedaan. Het was een mogelijkheid, en eerlijk gezegd heb ik er potentieel voor hebben zelfs enkele chefs me gezegd, maar de uren en tijden wanneer men moet werken heb ik er niet voor over.

Deze avond naar het vuurwerk gaan kijken in het dorp van m'n ex. Ineens die groep tegen gekomen, naja, zij hebben mij meer in het oog gehouden.. Moest de lange straat door en daar stonden ze, in het midden. Ik keek ze niet rechtstreeks aan, was eigenlijk iemand aan het zoeken, en liep hen straal voorbij, rug recht, trotse blik, gewoon glimlachend.. Ineens vielen hun gesprekken stil, was echt een machtig moment. Ex zelf niet gezien en eigenlijk, voor de eerste keer hoefde dat ook niet. Ondanks ik de dagen ervoor wel aan hem dacht, op het moment ik daar was, had ik niet meer de behoefte om hem tussen het volk zijn aanwezigheid te gaan zoeken.. En voel me echt heel sterk nu Ben een paar oude vrienden tegen gekomen, mijn uitnodiging voor volgend jaar al op zak (vuurwerk 2014), en kijk echt positief naar dit jaar. Ben dan nog op de chat beland met één van die oude vrienden, ken hem nog uit m'n studententijd (en ik had toen een ENORM minderwaardigheidscomplex), zei hij: Vond je toen al een prachtmeid, maar nu ben je echt helemaal veranderd in positieve zin.. Hebben elkaar beloofd eens uit te gaan met elkaar om bij te praten.. Echt, het gesprek met hem deed me heel veel deugd.. Hij gaf heel veel complimentjes, hij gaf me een uitnodiging om bij hem volgend jaar naar het vuurwerk te komen kijken op z'n dakterras, hadden afspraken gemaakt om eens uit te gaan.. Ook gisteren nog met een paar mensen ge-sms't die ik al eventjes niet meer heb gezien, ook zij vroegen me of we nog eens uit konden gaan..

Ik kan het gewoon niet geloven dat ik nu ben geworden wie ik ben geworden. Dit had ik verleden jaar nog niet durven dromen dat ik ooit zo sterk zou zijn.. Iedereen rondom me ziet gewoon hoe ik ben veranderd in positieve zin. Ik wil gewoon aan de rest meegeven, die hier nu zit met heel veel pijn: Het gaat echt wel over!!!

Toen het met m'n ex uitging, ik was echt een wrak!! Zat al vier jaar in de ene depressie naar de andere te gaan, mijn relatie was niet wat het moest zijn, ik heb na de breuk letterlijk geschreeuwd tijdens mijn huilen dat ik nog steeds niet begrijp dat de buren niet komen kijken zijn.. NOOIT ZOU IK VAN DIT GENEZEN!! Maar kijk nu, bijna 8 maand verder, ik voel me echt FANTASTISCH!!! Mis ik m'n ex: tuurlijk.. Wil ik nog contact met hem: Tuurlijk.. Hou ik nog van hem: Tuurlijk.. Maar ik ga voort.. Hij is nog steeds welkom.. Hij staat nog steeds in mijn vriendenlijst.. Maar IK sta helemaal bovenaan m'n lijst.. Ik wil jullie allemaal een hart onder de riem steken.. Hoe moeilijk en hoe zwart deze tijd misschien voor jullie is, er is echt wel licht aan de tunnel.. Na regen komt effectief zonneschijn en geniet dan ook van die fucking rainbow!!!

Groetjes!!