Dag 2 van de training conflict hantering. Na mijn lekkere gevoel van gister, dat ik lekker voor mezelf bezig kon, had ik vandaag echt een dip. Mijn ex was er natuurlijk ook en zoals ik die dag ervoor had afgesproken met haar, zou ik wat meer met haar gaan praten en contact zoeken. Zodat het niet leek alsof ik haar de hele dag negeerde.

Zo kwam ze op me af lopen aan het begin van de dag en hebben we even kort gepraat hoe het ging enzo. Nadien voelde ik me gelijk een stuk minder, dus heb in het eerste pauze moment aangegeven dat ik toch wat meer afstand wilde, omdat het niet goed ging en dat accepteerde zij ook. Vervolgens bleef ik in die dip hangen en wilde ik eigenlijk toch even wat dingen duidelijk hebben. Dus bijna aan het einde van de dag heb ik haar even apart genomen en heb ik haar gesproken.

Ik vond het moeilijk dat we beiden zoveel pijn aan het lijden waren vanwege de breuk van de relatie. En ik wilde het sms gesprek van de avond ervoor even rechtzetten. Ik gaf aan dat ik het wat voorbarig vond dat zij had gezegd dat ze in de toekomst sowieso geen relatie wilde. Toen gaf ze aan dat ze gister ook behoorlijk sjagerijnig was en dat ze dit niet had moeten zeggen. Vervolgens zei ik haar dat ik grotendeels zeker wist dat een vriendschap er voor mij niet in zou zitten. Dus ik heb gezegd dat ze de komende tijd wanneer we het rustmoment zouden nemen, even zou moeten nadenken of ze het allemaal wel zou willen opgeven. Omdat zij zich zo kut voelde vanwege dat we geen vriendschap zouden hebben. Ook zei ik erbij, je hebt gister wel gezien dat ik wel voor mezelf kan kiezen en dat ik hiermee ook geen moeite kan hebben. Ik heb in een week meer geleerd dan in een jaar tijd. Dus denk erover na!

Toen kwam ik ermee dat we dus na 1 a 2 maanden weer wat af konden spreken als we niet meer verliefd zouden worden op iemand anders, waarbij ik wel zegde dat mij dat niet zou gaan lukken, omdat dit nog vers in mijn hoofd zat. Maarja zei ik, we zouden ieder zijn ding doen, dus je weet nooit. Toen zei mijn ex gelijk: ja maar dat bedoel ik niet met je ding doen, want ik denk ook niet dat ik zo 1 2 3 verliefd kan worden op iemand anders.

Dus ik was aardig opgelucht na dat gesprek, ook omdat ik duidelijk had gemaakt dat ik alles voor mezelf deed. Maar nu heb ik een grote fout gemaakt. Na de dag ben ik samen met haar in de bus gaan zitten op weg richting huis en toen ben ik verder gegaan. Dat we over een maand wel even zouden kunnen afspreken en dat ze dan zal zien dat er wel iets uit voort kan komen enz enz. Zij was gelijk defensief en zei: ja daarom zei ik dus express 2 maanden. Omdat ik het gewoon niet geloof dat iemand zich kan verbeteren binnen 1 maand. En misschien zijn 2 maanden ook wel te kort. Toen heb ik gezegd dat ik er misschien niet over had moeten beginnen maar dat ik wel nog steeds vond dat ze goed moet gaan nadenken of ze het wel allemaal zou willen opgeven. Waarop ze zij: ja dat moet ik toch sowieso gaan doen? Klopt.

Nu zie ik haar de komende tijd even niet meer. Haar laptop is kapot, dus die communicatie is weg gevallen. Ik ben ook zo stom geweest om tegen haar te zeggen van: ja toen mijn laptop kapot was in de pauze die we eerder hebben gehad, ging ik helemaal kapot van verdriet omdat ik geen afleiding had, dus dan greep ik snel naar mijn telefoon. Ik snap dat jij dat ook zult hebben, maar je mag mij pas smssen als je denkt dat dit ECHT nodig is.

Ik ben bang dat ik het na mijn goede zet van gister, nu juist weer keihard verneukt heb bij haar en ik voel me er zo zo zo kut onder.