Zoals in het ingezonden verhaal te lezen is ben ik heimelijk verliefd op een getrouwde collega.

Vandaag waren we beide vrij, en ik had gisteren gevraagd of het goed was om 'op de koffie' te komen. Ze zei dat het goed was, maar ik moest even bellen want ze was druk.

Ik had ook het een en ander te doen, wat ik snel deed, en belde haar om een uur of half elf (ik had wel om half zeven willen bellen). Geen gehoor. Kan natuurlijk, ze was immers druk. Nog een paar keer gebeld, geen gehoor. Haar kids gaan naar school en zijn tussen de middag vrij, ik gebeld, geen gehoor. Wat later moest ik in de buurt zijn en reed ik in de buurt van haar huis de auto stond er. Nogmaals opgebeld, weer geen gehoor. Na even een boodschap te hebben gedaan gewoon aangebeld, de auto stond er nog steeds. Niemand deed open.

Toen heb ik het maar opgegeven, en ben wat leuks gaan doen met mijn kid. Vlak voordat ik het speelpalijs binnenging nogmaals gebeld, om de voice mail in te spreken. Toen nam ze plotseling op. Heel even gekletst, en heb ik afgesproken een andere keer langs te komen.

De hele tijd in het speelpalijs heb ik aan haar zitten denken. Toen ik naar buiten ging kwam ik haar toevallig tegen, ze moest in de buurt zijn. Ik fleurde bij haar aanblik helemaal op, maar ze had haast, en ik wilde haar niet op houden.

Nu moet ik wachten tot maandag.

Verklaar mij maar gek, maar ik kreeg vandaag sterk de indruk dat ik niet welkom was, maar dat ze dat niet durfde te zeggen.