zomer 2004 onze eerste relatiedip,en dat na 13 jaar pas,
mijn vriendin wist niet meer of ze wel gelukkig was.
mijn wereldje stortte in,na veel praten over knelpunten en zo, is het allemaal weer goed gekomen(dacht ik).
zelfs rondverteld aan vrienden dat alles weer goed zat.
Het voelde ook weer goed we waren samen gelukkig,vakantie geboekt,nieuwe meubeltjes,langzaam knapte ik weer op...
afgelopen zondag komt ze terug van wintersport met collega's.Zet de koffers neer en zegt me dat het over is,en dat ze niet meer viel over te halen.
Op dat moment ging bij mij het licht uit.
14 jaar samen door dik en dun,heel wat ellende samen meegemaakt en dat gooit ze nu zo aan de kant.
Ze wil leven vrij zijn dingen doen zonder verantwoording af te willen leggen enzo.
Ze is 31 en met 16 jaar kregen wij verkering,ze zegt nu dat het mischien wel te vroeg was voor haar.
Ik had zo graag een gezinnetje met haar willen krijgen.
Maar ze is duidelijk door haar baan veranderd en kompleet anders gaan denken.
tja daar sta je dan.....
Ik weet het niet meer maar mijn leven is voorbij.
Dat liefde zon pijn kan doen.
kon ik dat koppie maar binnendringen en laten zien dat ze een foute keus maakt!