Online gebruikers
- JosephUnlal
Jeetje al meer als 2 weken niet op de site geweest, dacht dat het goed met me ging, NOT!!!!
Is weer zoveel gebeurd, werk, liefde, privé...pfff, het wordt me nu weer eventjes allemaal te veel..
Vandaag wel weer naar maatschappelijk werk geweest, was ook al weer een tijdje geleden door alle drukte.
Vandaag is echt zo'n dag die ik liever had overgeslagen.
Wat is er de laatste weken allemaal gebeurd?
Nou genoeg!!!!
-Heb een nieuwe scharrel!!
-Mijn moeder is geopereerd, misschien bortskanker.
-Gezeik op mijn werk.
-Nieuwe baan!!!
-Gezeur met de zogenaamde "sugardaddy".
-De EX!!
Conclusie: Ik ben weer lekker in de warrie door alles!!
Ok punt 1, de nieuwe scharrel:
Pff, het is de barman waar ik al eens eerder over heb verteld.
Heeft zijn hele ziel en zaligheid aan mij blootgelegd, hij weet het zeker dat ik de "ware" ben voor hem.
Was zo lief, zo schattig, zo eerlijk, zucht!!!!
Ik ben ook heel eerlijk geweest, ik vind het nog moeilijk om mij helemaal bloot te geven en te storten in een nieuwe relatie, daar ben ik nog niet aan toe, wil ik niet en kan ik niet.
Dat snapt hij erg goed gelukkig, het is voor hem ook voor het eerst in 8 jaar dat hij weer een vrouw vertrouwd en daar zo'n gevoel bij heeft.
We zijn echte maatjes en we hopen beiden, mocht het op liefdesgebied niet lukken we wel maatjes blijven.
Het enige wat ik wel "eng" vond/vind is dat hij laatst echt heel serieus recht in mijn ogen keek en dé 3 woorden zei die ik erg eng vind : Hou van jou!
Slik.....
Euhh, tsja....moeilijk....en hij zag aan mij dat ik niet wist wat ik er mee moest.
Toen zei hij dat hij ook niks terug verwachtte en weet dat ik dat moeilijk vind, maar dat hij dat echt even kwijt moest, omdat hij dat echt zo voelt.
En dat waardeer ik ook zo aan hem, hij is zo eerlijk (iig dat hoop ik, want ja na zo bedonderd te zijn is het moeilijk om iemand te vertrouwen).
Maar goed zo lang het leuk is is het leuk, ik zie wel waar het schip strand!!
Punt 2, mijn mamma:
Een tijdje geleden ontdekte mijn moeder een knobbeltje in haar borst, meteen naar de dokter, doorverwezen naar het ziekenhuis, punctie gehad, geen duidelijkheid over wat het was en nu afgelopen dinsdag is het knobbeltje (niet de borst) preventief verwijderd.
Mijn moeder was er constant heel nuchter onder, totdat ze voor de OK stond en we gedag moesten zeggen, schoot ze helemaal vol en dan mij toch nog succes wensen met mijn sollicitatie die ik die dag zou hebben en meteen wegkijken zodat ik niet zou zien dat ze het moeilijk had.
Operatie is goed gegaan, was gelukkig een dag opname, maar nog steeds geen duidelijkheid van hoe of wat.
4 September de uitslag.
Nou en dan ook nog mijn tante die ook wat in dr borst heeft (zus van mijn moeder), gaat lekker.
Punt 3, gezeik op mijn werk:
Jaja, mijn werk is zo leuk....not!!
En de teamleider (lijer) is nog leuker....not!!!
Vorige week weer knallende ruzie met dat jochie gehad...
Snotneus, bahbah...
En tsja ik ben al zo'n gevoelsmens en voelde me al kut door dat met m'n moeder en mijn hoofd vol met andere dingen, dan kan je zoiets er echt niet bij hebben.
Punt 4, nieuw werk!!!:
Nou na die ruzie (was al constant bezig met vacatures zoeken) met mijn teamleider, weer druk aan het zoeken geweest.
Een vriendin van mij werkt ergens in een magazijn en daar zochten ze nog mensen, dus ik had zoiets alles is beter dan wat ik nu doe, dus ik gesolliciteerd, dinsdag op gesprek geweest (toen werd mijn mamma geopereerd) en gister ben ik aangenomen!!
Das het enige waar ik nu wel ontzettend blij om ben, verlost van de Door 2 Door verkoop, heerlijk!!!!!!!!
Gewoon lekker gezellig werken, leuke mensen allemaal, lekker relaxed en dan ook nog eens 1 dag minder werken in de week en nog 100 euro meer verdienden per week als wat ik nu krijg, beter!!
Punt 5, de sugardaddy:
God wat een stakker!!!
Hij was eerder altijd 1 van de beste vrienden van mijn nieuwe scharrel, maar sinds we scharrelen is de sugardaddy boos op ons beiden.
Hij vindt dat mijn nieuwe scharrel hem een kutstreek heeft geleverd omdat hij met mij scharrelt en de sugardaddy mij ook leuk vindt.
En hij doet nu alsof ik de grootste slet allertijden ben.
Nou sorry, ik ben tegen hem ook altijd duidelijk geweest, dat ik verder niks van hem wilde dat ik hem gewoon als goede vriend beschouwde en hij echt niet meer van mij moest gaan verwachten, maar dat loopt hij nu allemaal om te draaien sinds hij probeerde zijn tong in mijn mond te duwen en ik hem afwees, pff....
Dus nu loopt de sugardaddy weer heerlijk te stoken tegen alles en iedereen die het maar wil horen..
Get a life!!
Nou en dan punt 6, de EX!!:
Tsja, wat zal ik daar eens over zeggen??
Hem wel alweer een aantal keren gezien, wel moeilijk, nog steeds, maar het is gelukkig veel minder, heb niet meer zoiets dat als ik hem zie dat ik hem terug wil, in tegen deel!!!!
Als ik hem nu zie denk ik meer: God wat ben jij eigenlijk zielig!!
Te provoceren met z'n zogenaamde vrienden, de vrienden die nu weer tegen mij praten omdat ik toch wel aardig ben, in tegenstelling tot de verhalen die de ronde gaan.
Het enige, en daardoor voel ik me ook mega K*T, is dat we a.s. woensdag 1 jaar verloofd zouden zijn, pff...
Zou het nu eigenlijk als bevrijding moeten zien, maar dan denk ik weer aan de leuke dingen en dan pink ik weer een traantje weg...
Gister was ik ook bij een vriendin en die liet wat foto's zien van een weekendje weg, was ze ook met haar vriend naar de Efteling geweest, en ja hoor een foto van het kasteel van Doornroosje, precies waar ik mijn ex heb gevraagd vorig jaar!!!
Dus ja hoor liep ik weer te janken....
Er zijn dus ook wel leuke dingen die gebeuren op dit moment, maar juist omdat die dingen gebeuren realiseer je ook weer dat de tijd gewoon verder gaat, of je nou wil of niet en daar kan ik dan wel eens wee moedig van worden....
Mijn hoofd stroomt over van alle gedachtes, ik wil zoveel doen, maar krijg niks uit mijn vingers...
En dan mijn moeder (en mijn tante), bah bah...
Mijn therapeut zei vanmiddag ook al: Je zit in een verwerkingsproces, niet alleen met oog op je verbroken relatie, maar ook de verwerking van jezelf, wie je bent en wat je doet, het is een groeiproces, een leerproces, en elk klein of groot ding(etje) wat dan op je pad komt is moeilijk om dat op dat moment in dat proces te verwerken, hetzij positief hetzij negatief...
Vandaar dat ik zo in de warrie ben, in de clinch lig met mezelf, tegenstrijdig ben en overloop van emoties....
Zucht...
Maar het gaat me lukken....hoop ik
Liefs Floortje
Mr Bean @Floortje26 warrig leventje
Hoi Floortje, idd, een warrig leven, maar je maakt wel van alles mee, je zit in een soort achtbaan. Maar het maakt het niet minder leuk, het is jouw manier van verwerken, probeer het gewoon te beleven, en van te genieten niet te vergeten. Later zul je deze momenten met een glimlach weer herinneren, zo intens als je nu leeft maakt het leven een stuk sprankelender, zowel positieve als negatieve momenten. Maar dat maakt niet uit, je leeft! Je hebt verdriet, vreugde, je bent in de war, je bent mens! En daar leer je van, hoe dan ook.
En het gaat je lukken, want hoe dan ook heb ik het gevoel dat je over enorme doorzettingsvermogen en veerkracht beschikt, dus het komt wel goed, als je dit doorzet.
Mr Bean
Ik twijfel te veel...
Hoi Mr. Bean,
het probleem is dat ik teveel aan mezelf twijfel, het gevoel heb dat ik alles op de weegschaal moet leggen voor mezelf.
Overal te veel over nadenk...
Laatst zei een kennis tegen mij : Oh daar heb je "onze" zelfverzekerde dame ook weer...
Toen begon ik vanuit het niets te huilen, ik ben helemaal niet zelfverzekerd!!!
Ben juist zo onzeker als de pest..
Zie er voor de buitenwereld misschien wel zo uit, die zien een meisje/vrouw die er weer goed uitziet, zich goed verzorgt enz.
Maar ondertussen ga ik van binnen bijna kapot van verdriet, heb soms echt een hekel aan mijzelf!
Dat ik dingen toch anders (nadat ik ze op de weegschaal heb gelegd) had moeten aanpakken en dan niet percee voor mijzelf, maar voor anderen, wil anderen niet kwetsen, ookal is het onbewust...
Denk nog steeds teveek aan anderen dan aan mezelf, ookal wordt dat steeds beter en meer, maar toch...
Ik heb dan ook besloten het hele wekend niks te gaan doen, lekker op mezelf, geen afspraken met anderen, misschien dat dat me nu even helpt, want anders kom ik weer in dat wereldje dat ik meer met anderen bezig ben dan met mezelf..
En tsja als je jezelf niet kan helpen kan je dat bij anderen ook niet.
Maar echt bedankt voor je lieve reactie!!
Hoe gaat het nu met jou?
Zal morgen even de blogs lezen die ik de afgelopen tijd heb gemist, want loop achter...
Liefs Floortje
Mr Bean @Floortje26 op zoek naar jezelf
Hé Floortje, aan jezelf twijfelen, ik denk dat je nog steeds bezig bent om jezelf te vinden. Wie je bent, wat je wilt? Neem gewoon wat rust, besteed wat aandacht aan jezelf, ga wat vaker de natuur in, joggen, wandelen of fietsen (goeie tip van Anitasten). Bij iedereen is die zoektocht anders, maar ik denk dat je pas rust kunt vinden als je jezelf hebt teruggevonden, je gekrenkte zelfvertrouwen. Daarnaast, bij ldvd moet je je leven herzien, alles herschikken, en dat doet vaak pijn, en brengt in het begin veel twijfels en onzekerheid met zich mee. Want nu doe je alles alleen. Straks zul je van die vrijheid genieten, en gelukkig worden als je Floortje weer hebt teruggevonden, als je verder bent in je verwerking.
Geloof in jezelf, in je eigen kracht, want je hebt daar genoeg van, energie en kracht! Want je durft te vallen, durft te huilen, durft een relatie aan te gaan, je durft toe te geven dat je nu twijfelt en zwak bent, je kent jezelf, je durft te leven, en daar is moed en kracht voor nodig!
Met mij gaat het steeds beter, heb niets te klagen, ik geniet van de kleine dingen des levens, tel mijn zegeningen. Af en toe heb ik wel wat dipjes natuurlijk, als mijn exje wat aan mij begint te trekken, nu ze boos is op me, omdat ik haar niet wil sponsoren voor haar reis naar Hong Kong. Ze probeert mij nu zwart te maken, dat maakt me soms verdrietig, en nu probeert ze zelfs volledige voogdij te krijgen. Terwijl ze normaal gesproken zich nauwelijks om de kids bekommert, maar ik bekijk het positief: dan zien de kids haar tenminste! Zij is nu op uit om me te pijnigen, alsof ze mij dat niet genoeg heeft gedaan, en ik vond dat alleen maar triest, dat ze zo diep kan vallen. Ik doe alleen maar mijn best, voor de kids, het huishouden en mijn werk. Maar ik kan dat nu allemaal langs mijn schouders glijden, als overlevingsmechanisme, en ik blijf lachen en genieten van mijn kids, mijn werk, de zon die doorbreekt, de vogeltjes die fluiten, het treinen naar mijn werk, die ene keer dat ik sjans kreeg, de BBQ, terrasjes pakken met mijn vrienden en lotgenoten hier. En de enorme steun en begrip van mijn (schoon)familie.
Alleen ziet mijn leventje minder hectisch uit dan die van jou? En heb ik geen sugardaddy/mommy om me er zorgen over te maken
Mr Bean