Zo'n dikke 3 jaar geleden kwam ik voor het laatst op deze site. Na een stukgelopen relatie en veel verdriet vond ik hier een luisterend oor, maakte nieuwe vrienden, en met 1 daarvan heb ik nog steeds contact. Ik heb zo ontzettend veel steun gehad aan deze site en de lieve mensen die altijd weer een luisterend oor hadden, en nog belangrijker, aan een half woord genoeg hadden om te begrijpen wat je bedoelde. Na een tijdje vond ik het geluk weer en heb ik iedereen op deze site bedankt voor alles wat ze voor mij betekende. Nu, bijna 3 en half jaar later, ben ik nog steeds samen met de vrouw die ik destijds ontmoette. Na 2 jaar latten hebben we vorig jaar samen een huis gekocht. Dat samenwonen gaat tot op heden met vallen en opstaan. Latten blijkt toch heel wat anders, en ik maar denken dat je elkaar na 2 jaar wel een beetje kent. Niet dus

We blijken in veel opzichten anders te zijn. Dat is op zich niet erg, maar wat mij nog het meeste steekt is dat ze me constant met haar ex loopt te vergelijken. Het lijkt er hoe langer hoe meer op dat ze haar verleden nog niet heeft losgelaten / verwerkt. Daarbij kan ze soms echt onuitstaanbaar reageren en ongelofelijk onredelijk zijn. Soms denk ik dat ze in de overgang zit, maar dat zal ze never nooit toegeven. Haar zoon woont op zichzelf en haar dochter woont bij haar vader. Die blijft ook weg vanwege het onuitstaanbare gedrag van haar moeder. Ik mag me daar niet mee bemoeien want omdat ik zelf geen kinderen heb begrijp ik dat soort dingen volgens haar niet. Maar ik zie als buitenstaander precies wat het probleem is. Bovendien heb ik in mijn voorgaande relaties zo'n 10 jaar lang pubers in huis gehad, variërend in de leeftijd van 9 tot 20 jaar, dus helemaal vreemd zijn kinderen voor mij niet

Hoe lang we dit nog volhouden weet ik niet. We hebben zoals gezegd een huis gekocht vorig jaar, en om dat nou weer in de verkoop te gooien is een hele stap, en dan heb ik het niet over de gevolgen. Misschien is het tijdelijk, laten we het hopen!

Groetjes, Eric.