vandaag is de dag dat ik de laatste strijd aanbind en ik hoop dat ik niet sneuvel in de zee van emoties die komen zal. Ik heb m'n ex gebombardeerd met alles wat ik voel en denk. Positieve en negatieve herinneringen, tegenstrijdige gevoelens en gedachten gebundeld in een brief. Mijn poging om op deze manier de deur dicht te trekken en een stevige wandeling te maken op het nieuwe pad in m'n leven, met of zonder hem.
Hij zal deze brief pas laat vannacht lezen aangezien hij moet werken eerst. De paniek slaat af en toe over in m'n hart, dat niet meer kan gebroken worden maar de laatste stuiptrekkingen vertoont van een mooie relatie.
Ik ben benieuwd welke reactie mijn bombardement teweeg zal brengen in het hart van mijn tegenstander en wacht ongeduldig af... Eender welk gevolg, de waarheid moest gezegd worden en de zware last is van m'n schouders. Ik heb m'n gevoelens en frustraties bloot gelegd en eender wie ze wil mag ze meenemen, want ik hoef ze niet meer.