hey allemaal,
Mijn exvriendin en ik hebben een relatie gehad van 9 jaar. We waren allebei 16 toen alles begon. De eerst 4 jaar was ik altijd wel twijfelig en kon mijn gevoelens nooit echt uiten. Waarom weet ik niet zal mss toch aan de man liggen. daardoor heb ik het 3 keer uitgemaakt omdat ik mezelf niet kon uiten. ze vroeg dan om te gaan samenwonen en ik zei ja voor haar tevreden te houden. en de dag erna maakte ik het uit omdat ik niet meer van haar hield zei ik dan maar ik was gewoon bang om me te binden. na de laatste break hebben we het 2 en een halve maand uit gehad. ik was erachter gekomen na 1 en een halve maand dat zij het is en haar niet kwijt wilde en ben voor haar gaan vechten met succes we hebben gepraat ik heb alles verteld wat ik gedaan heb want heb 3 weken een andere meid gehad wat niks voorstelde volgens mij puur tegen de eenzaamheid maar erg genoeg merkte ik dat dan te laat.
het ging echt goed en we hadden het leuk samen. leuke trips gehad en ik had het gevoel van zo wil ik gelukkig blijven. na 7 jaar zijn we gaan samenwonen. een huisje gekocht. vanalles opgeknapt en echt leuk gezellig huisje.
toen begon het moeilijke. zij vertelde mij op twee weken tijd dat ze het niet meer zag zitten en niet meer gelukkig was met mij en dat zed met een collega beter over onze relatie kon vertellen dan met mij wat ontzettend hard aan komt als je er niet op voorbereid bent. ik heb haar die avnond naar haar moeder gebracht en zelf ook bij mijn ouders gaan slapen de dag erna ben ik terug gegaan en heb 3 en een halve week gewacht op haar. we hadden contact en ik vroeg dan ook of ze niet terug kwam om te proberen maar uit eindelijk met een kut smoesje kwam ze niet toen heb ik besloten om het huis te gaan verkopen we waren 3 en een halve week verder en ik woonde daar alleen. als ze langs kwam dan vertelde ze dat ze niet wist of ze het goed deed of de goed keuze gemaakt. ze huilde dan ook ook op de dag dat we het huis verkochte en voledig afstand namen. we hadden geluk dat we het huis snel verkochte en zo ook met weinig schuld kwamen te zitten.
6 maanden later
6 maanden later kreeg ik uit het niets een mail het het met me ging en dat ze de grootste fout van haar leven had gemaakt. ???????????????????????????????????????
ik ben bij haar langs gegaan en hebben gepraat zij heft 2 maanden met die collega van werk een relatie gehad en dat was ook net uit. ik heb haar verteld dat ik het niet wist en nu niet wilde proberen omdat ik haar 6 maanden uit mijn hoofd heb gezegt en nu niet ineens kan omslaan en verteld dat ik mijn eigen wil blijven en als ik haar mis dan haar zal bellen en ook al is het mss telaat.
nu een maand later ben ik er wel achter dat ik niet terug wil en niet met haar wil beginnen opnieuw maar het doet pijn als ik een foto van haar zie op hyves ofzo en het rare vind dat na de laatste ontmoeting nooit meer iets van haar gehoord te hebben. is dat zo raar of ligt dat aan mij.
ik zou graag jullie mening willen en zijn er vragen vraag maar.
x
Ik vind het heel raar dat ze
Ik vind het heel raar dat ze eerst na 6 maanden opbiecht een fout gemaakt te hebben en er dan vervolgens na afwijzing van jou niet voor vecht. Ik wil niet lullig doen, maar ik vermoed dat het van haar uit even een actie is geweest uit schrik voor alleen zijn na zo'n lange tijd. Als het haar menens was geweest, zou ze zich er toch niet zo snel bij neerleggen???
Ik in ieder geval niet, ik strijd al maanden voor mijn ex en ik lijkt wel gek. Kan me er niets bij voorstellen om direct maar los te laten na de eerste nee....
hey miss Doubt
bedankt voor de reactie en ook bevestiging want ik denk er hetzelfde over en heb ook het gevoel dat het voor haar de schrik is. een vriendin van mij zei dat ze dat niet raar vond dat ze niets liet horen want dat had ik gezegd met "dat ik mezelf wil zijn" en dat kwam bij mij hard aan ik wist niet wat ik moet doen. en om heel eerlijk te zijn vraag ik me af of ik het wel goed doe ik. ik twijfel nu vaker dan eerst. de gedachten van toen. zij heeft mij erg pijn gedaan maar dat heb ik ook bij haar gedaan. ik ben 7 maanden vrijgezel en heb nog niet aan een andere meid kunnen denken of willen het lijkt wel of het heel lang duurt voordat het slijt. Ik sta wel vast ik wil niet meer terug er zijn dingen die ik heb gezien in de afgelopen 7 maanden die ik weer zal gaan verliezen als ik bij haar terug ga en dat wil ik niet. maar het blijft moeilijk.
iemand zei me en dat heeft me wel sterk gemaakt.
Een relatie is een vaas deze is mooi, prachtig gevormd en erg stevig maar laat deze één keer vallen en je kunt ze lijmen maar de stevigheid en het mooie is weg.
ik heb jouw vehaal ook gelezen en ook erg aangrijpend en hoop dat je deze dagen fijn toch doorkomt ook met de kleine.
x
Ik ben er niet bij geweest
Ik ben er niet bij geweest en ken slechts een stukje van het verhaal, maar ik denk wel degelijk dat jij hier goed aan doet. Oke, het duurt even voor jij weer helemaal geheeld bent, logisch. Maar dat is een proces en je bent nu al een heel eind op weg. Ik ben van mening dat de input in een relatie gelijkwaardig moet zijn. De een moet niet altijd meer moeite moeten doen dan de ander. En ik proef aan jullie dat zij er minder voor wil doen, in ieder geval op dit moment. Dan maar af en toe een eenzaam rotmoment, maar diep van binnen weet jij, denk ik, ook heel goed wat juist is in deze situatie.
Dank je wel voor je medeleven....