Gisteren zat ik even online achter de pc, had mijn msn openstaan en werd aangesproken door de beste vriend van mijn ex vriendje.
Ik vroeg hoe het met hem ging.. Hij was verliefd, genoot ervan, en ik zei dat het de juiste instelling was. Hij vroeg mij hoe het met mijn instelling stond, wat betreft de story tussen onze gezamelijke vriend. Hij had mijn ex wel gesproken, maar hij had enkel gezegd dat ik mij niet goedd had gevoeld bij hoe het tussen ons ging. Ik vertelde dat ik had gekozen voor mezelf, omdat ik geen toekomstperspectief zag, en hij was verbaasd, omdat het nieuwe info was dat het over was tussen ons. Daar had ex dus helemaal niets over verteld. Wel dat er geen kaartjes voor ons gekocht hoefden te worden voor een feestje waar we met z'n viertjes heen zouden gaan, en dat hij stress had, en een paar dagen vrij nam om naar zijn broer te gaan en tot rust te komen.
Wat gek he, dat hij niet verteld had dat het over was????

We praatten nog wat.. over het hoe wat en waarom...
Hij zei dat ex een complex dilemma/probleem had. Ex is nooit in staat om keuzes te maken. Wanneer hij de vrijbuiter is, wil hij een vaste relatie, en wanneer het vast begint te worden, wil hij juist weer de andere kant op. Dat is dus wat ik altijd gevoeld heb tussen ons, die kloof, dat aantrekken en afstoten.
Hier heb ik weleens over gesproken met hem, heel vaak zelfs, maar zo concreet als ik hoorde van zijn vriend heeft hij het nooit echt naar voren gebracht. Zijn vriend vertelde me dat wanneer er routine, structuur, verplichtingen naar voren komen, hij dan afhaakt.
Het hart van mijn ex wil zo graag een langdurige relatie aan kunnen gaan, maar zijn ziel die kan dat misschien niet. Hij verlangt naar een kind, gezin, samenwonen... daar sprak hij ook vaak met me over. Maar wanneer het erop aankomt, kan hij het niet.
Ik zei tegen zijn vriend dat hij dan misschien nog niet de vrouw van zijn dromen is tegengekomen waarmee het goed genoeg voelde om dat allemaal wel aan te gaan. Hij antwoordde dat in de ambivaltie dus geen ware bestaat!
Begrijp nu alles wat beter, waarom ik het ene moment de liefde zo goed voelde, en het andere moment zijn twijfels over de dingen.

Dit alles zou prima zijn, wanneer mijn ex ermee kon leven dat hij niet in staat is echt commitment aan te gaan. Maar het is juist iets wat hij zooo graag wil, waar zijn hart naar verlangd. Hij is dan ook in therapie, om bepaalde antwoorden te krijgen. Maar die heeft hij na een 10 tal gesprekken met een psycholoog nog altijd niet!
Hij kan en wil niet accepteren dat hij dan altijd maar de eeuwige vrijgezel zal moeten blijven, omdat het iets is wat hij niet wil. Hij kan daar niet de rust in vinden.

Hij is nu op een leeftijd gekomen waarin dit probleem naar voren is gekomen, en naar eigen zeggen wilde hij diepgang in zijn leven. Dit is waarom hij zich zo ellendig voelt, zo depressief is, omdat hij heeft te kampen met dit probleem. En het zou geen probleem zijn als hij het hierbij zou kunnen laten, maar dat kan hij dus niet.

Heeft iemand hier ervaring mee, wat informatie over, meningen????
Voor mij zo onbegrijpelijk, omdat ik zelf dit niet heb!

LFS