Waar is die vrolijke gezellige jongen gebleven of is die er nooit geweest.
Ik iriteer me aan de mensen om me heen, ik verveel me en kijk tegen alles op. Na jaren naar school gaan en alle diploma's halen op het gebied van horeca met leermeester en alles er op en der aan. Krijg ik nog steeds geen goede baan gevonden. Jaren geleden was ik mijzelf al aan het trainen om een goede manager te worden maar krijg nog steeds alleen maar medewerker bedieningsbaantjes. Twee jaar geleden zat ik vol met zelfvertrouwen en kon de hele wereld aan, ik wist overal een antwoord op. Ik werke in een hotel waar ik 5 jaar werkzaam ben geweest en had deels de leiding, ik vervangde zowel de manager als de assistent manager bij afwezigheid (bijvoorbeeld bij vakantie) Ik deed bijna alle afspraken en sprak 80% van de partijen af; waaronder hele grote van o.a. €10,000. Ik maakte bijna alle offertes, deed deels de administratie, was verantwoordelijk voor de inkoop, bepaalde mede wie er in dienst kwam, gaf leiding en stuurde personeel aan tijdens partijen en restaurant. Nadat mijn ex mij verlaten had was het hotel waar ik gewerkt had verleden tijd. Ik had er in 5 jaar tijd ong 3 verschillende tijden meegemaakt. 3 stappen waarin ik 1 volwassen ben geworden, 2 mijn vrienden heb leren kennen, 3 mijn liefde. Hierna was het voor mij klaar, ik had geen energie meer en dacht dat ik gewoon toe was aan een nieuwe uitdaging. Ik ging in de stad werken en kwam in een in een mooi modern bedrijf terecht, waar op goed niveau gekookt werd, met meer dan 150 verschillende wijnen, fingerfood, lunch en charcutterie. Ik had het niet na men zin, voelde me niet meer 100% goed in wat ik deed en mijn lont was erg kort. Ik schoot regelmatig uit men slof en had diverse aanvaringen. Na de laatste aanvaring met de bedrijfsleider (die overigens veel potentie in mij zag) ben ik weg gelopen. Na 2 maanden thuis gezeten te hebben begin ik in juni bij een theater waar ik na een half jaar ga doorgroeien als 1e mederwerker theater cafe. Ik word hier gewoon sip van, ik zie hier gewoon geen uitdaging in. Ik zie mijzelf als iemand die veel meer kan, mensen op sleeptouw nemen en veel verantwoordelijkheid dragen. Maar het laatste jaar is men zelfbeeld enorm gedaald, ik twijffel, check alles 2 x en voel me gewoon niet zo slim meer als voorheen.

Ik zoek naar ruimte, vrijheid, cariere en succes. Maar waar ik denk ik onbewust gewoon heel veel behoefte heb aan liefde.

Ik woon nu al een paar jaar bij mijn opa en oma omdat ik vroeger zowel problemen met men moeder als vader had. Ik probeer al ruim een jaar op mezelf te gaan wonen maar heb gewoon een enorme gat in men hand.
Mijn plan van nu is om per juni weer te gaan sparen zodat ik over een klein half jaartje op mezelf kan gaan wonen. Het enige geluk van nu is dat ik 5 jaar ingeschreven sta dit jaar, het nadeel daar in tegen is dat mijn nieuwe werkgever gewoon niet zo goed betaald i.v.m maar een 30 uur contract. Het voordeel wel is dat mijn nieuwe werkgever mij laat studeren op hun kosten, ik ga 2 jaar management mbo niveau 4 doen (het enige om mijn horeca papieren compleet te maken)
Maar als ik ga rekenen en rekenen dan kom ik er achter dat op mijzelf wonen dadelijk gewoon heel erg kwap gaat worden met een inkomen van
€1136 netto salaris
€61 zortoeslag
en tussen de €101 en €140 huurtoeslag
Zijn er misschien hier nog mensen met huishoudens die mij advies kunnen geven?????????????

Ik voel me opgesloten en heb me ruimte nodig, ik moet op mezelf. Ik ga dadelijk in de stad werken en wil dadelijk via woonservice ook iets gaan huren in de stad, heb daar vrienden in en om heen wonen en denk dat ik dan prettig en zelfstandig kan leven (geen auto etc). Wel zie ik al wel dat het erg krap gaat worden!!!!

Ik wil men eigen leven en geloof dat liefde van zelf ooit komt, ook geloof ik dat een goede baan ooit komt en moet denk ik al blij zijn met een baan en een werkgever die mij een studie op hun kosten aanbied.

Ja mis Pien nog steeds, het verdriet slijt maar de herinnering blijft me dagelijks achtervolgen.

Ik wil gewoon weer gelukkig worden, hoop dat het nu eens gaat komen.

Mvg,

vraagoverliefde