Hey Bianca, helaas kan je je hart niet dwingen. Ik ben inmiddels 4 maanden verder, en merk dat mijn gevoel voor mijn ex helaas alleen maar groter wordt. Femmie omschreef dat laatst wel mooi, dat het gevoel wel puurder lijkt te worden. Gelukkig slijt het andere wel, en dat is die pijn en het intense verdriet en de onbegrijpelijheid. Ik heb eigenlijk geen vragen meer aan mijn ex, en ik begrijp zijn keuze. Al ben ik het er natuurlijk helemaal niet mee eens. En er zijn ook legio redenen te noemen waarom hij het wel had kunnen volhouden. Maar hij met zijn karakter, met zijn ervaringen, met zijn voorzichtig groeien niet.
Wij kunnen niks anders dan ons neer te leggen bij de keuze van onze ex. En we weten dat het uit is, punt. Maar achter die punt komen nog zoveel andere punten, komma's, vraagtekens... dat doet ons hart.
Die dips zijn ontzettend naar en pijnlijk. Dips gaan echter gelukkig ook weer weg.
Ik lees nu trouwens dat je geen sms naar je ex hebt gestuurd voor de vakantie. Ik denk dat dat een verstandige keuze geweest is. Maar ja, idd, je gaat wel denken "Is ie al terug", "Hoe heeft ie het gehad". Mijn ex was de week ervoor op wintersport, en ook ik dacht daaraan. Was vooral eigenlijk ook jaloers omdat ik er bij had willen zijn.
Meis, huil als je moet huilen, kruip je bed in en verwen jezelf. Het kan heel goed zijn dat morgen de zon alweer schijnt!
Hopelijk slaap je een beetje goed, Panic