ik heb je vandaag gezien, hééél even maar, met weer een wervelwind van emoties als gevolg, dus deze is voor jou...

Ik heb je m’n alles gegeven…alles. Wat heb ik over? Na 2 jaar een leven samen op te bouwen ben je met doods gemak de deur uitgestapt met (bijna) al je spullen. Was je dan echt een toerist in m’n leven? Er moesten dingen veranderen, dat weet ik ook, het kon zo niet verder. Was het makkelijker om mij gebroken achter te laten dan in de spiegel te kijken en “ons” proberen te redden? Onze diepe speciale liefde die we deelden? Ik heb m’n fouten toegegeven en mezelf aangepast en zelfs weggecijferd. En jij?? Nu heb je iemand gevonden die jong en naïef is, die –terwijl je die fouten alweer maakt- naast je zal zitten om je handje vast te houden, en zelfs die fouten MET je zal maken. Is DAT een relatie? Je mocht alles van me, ik was nooit jaloers, bijna nooit kwaad en ik hield onvoorwaardelijk van je (zelfs nu nog). Het enige wat je niet mocht doen van mij, is jezelf kapot maken. Blijkt nu dat je liever jezelf EN mij kapot maakt dan je verantwoordelijkheid te nemen. Ik blijf achter in een vuilbak van herinneringen en jij gaat verder. Verder met een destructief leven. Je wou beter je plan leren trekken jezelf leren kennen…je wou vrijgezel zijn. Wie doet nu alles alleen?? Jij niet, dat weten we allebei. Wanneer ga je eens stoppen met weglopen van jezelf? Je bent een prachtige mens met (zoals iedereen) onzekerheden. Ik wou verdomme dat je dat inzag en wist dat je alles aankan als je je ervoor inzet. Je zei dikwijls dat je niet goed genoeg was voor me…je was fout. Je was m’n held die een dipje heeft, niet mijn gevallen held! Ik was de enige persoon die je nooit zou opgeven, en je altijd graag zou zien. Je nieuwe vriendin heeft alle eigenschappen van een rebound. Als je onze relatie verwerkt hebt, zal je dat meisje zien voor wie ze echt is. Ga je dan nog een hart breken? Of breekt zij jouw hart eerst? Ik weet dat je het niet slecht bedoelt met haar en je zal je best doen om er een echte relatie van te maken. Ik ken je…misschien ben ik niet de persoon voor jou, maar ik weet hééél zeker dat zij het ook niet is.
Ik mis je, ik mis wie je was. De persoon die ik nu zie in jou is een vreemde. Wat is er gebeurd? Waarom kon je niet praten met me? Waar is die mooie mens naartoe? Zelfs je vrienden zeggen dat je verandert bent. Ik wou dat je er zelf achter kwam en terug je ware zelf was. Ik heb je m’n helpende hand uitgestoken nadat je me gedumpt had. Niet uit eigenbelang maar voor jou! Je zei dat het je raakte, maar dezelfde avond of de dag erop ben je met haar in bed beland. Wel…ik trek mijn hand in. Blijkbaar moet je dieper zakken voor je terug zal opkrabbelen. Ik hoop dat ik je nog eens tegenkom als je terug de oude bent…want ik mis mijn maatje.