Narcisme slaat eigenlijk op eigenliefde, op meteen op je teentjes getrapt zijn, een overdreven hoog zelfbeeld. Tegenwoordig komen we uit gezinnen met weinig kinderen, worden verwend door onze ouders (en veel meiden ook door hun vriendjes), waardoor we al snel het idee hebben dat de wereld om ons draait, dat we goed zijn zoals we zijn en niet hoeven te veranderen. Dus mensen zijn niet bereid aan zichzelf te werken.

Gevolg: Relaties gaan kapot zodra de eerste vonken er af zijn. Men keert zich af van dat soort relaties, en wat houd je over? Kortstondige oppervlakkige flirts en one-night stands. Dat soort meiden worden zo verwend door hun ouders, vaak hoeven ze niet te helpen in de huishouding. Op school worden ze gematst, jongens maken complimentjes naar ze . . . Ze denken dat ze perfect zijn, en verwachten dat hun toekomstige minnaar dus ook een soort prins op het witte paard moet zijn.

Als ik eerlijk naar mezelf kijk, ben ik narcistisch? Ik ben wel overtuigd van mijn eigen kunnen. Ik weet dat ik goed kan argumenteren, situaties mooi en treffend kan beschrijven. Maar ik voel niet de behoefte om anderen die dat niet kunnen, dat te laten voelen. Ik wil voor iedereen open staan en iedereen helpen. Als iemand mij direct uitdaagd of een verwijt maakt, ja dan ervaar ik wel geldingsdrang. Hoewel ik wel bereid ben om serieus over dat verwijt na te denken.

Op een dag was ik heel kwaad op iemand, op een vriend die me verraden had. Toen dacht ik: "Maar als ik hem de grond intrap op zijn minpunten, dan kan hij die informatie gebruiken om aan zichzelf te werken. Dus dat doe ik niet." Als ik kritiek krijg, laat ik er soms een paar dagen over heen gaan totdat ik me er emotioneel minder bij betrokken voel. Dan kijk ik er objectief naar, ga op zoek naar de echte argumenten, en dan bekijk ik de zin en de onzin er van.

Jezelf kennen, jezelf kunnen zien in een objectief licht, dat is ware kracht. Weten wat je wel, en wat je niet kunt. Weten welke verlangens je in de hand hebt, en welke niet. Want iemand die zichzelf werkelijk kent, hoeft zich nooit defensief te voelen bij het tegemoet treden van anderen. Want defensief (oftewel passief agressief gedrag) komt vaak voort uit innerlijke onzekerheid.