Eindelijk een man zonder verslavingen en destructief gedrag (behalve op gebied van eten), behulpzaam, sociaal, sportief, bereid om samen leuke dingen te doen, en fijne seks, dacht ze. Ze had moeite haar hart weer te geven, maar gaf het je toch.

Al gauw maakte je haar uit voor foodnazi en maakte je lompe opmerkingen over haar leefstijl, op basis van drogredenaties en vooroordelen.

“Misschien trek ik het me inderdaad te veel aan, misschien bedoelt hij het inderdaad niet zo, Laat ik me milder en geduldiger opstellen en niet al het fijne wat we hebben afkappen door 1 lompe opmerking.” Dacht ze..

Maar vanaf dat moment bleef je spelen met haar gevoelens.

Ze vertelde haar vrienden over hem.

Stuk voor stuk zeiden ze “Wat moet je met die gast? Hij is niet goed voor je! Hij behandeld je respectloos! Je verdient beter!”.

Maar ze bleef eigenwijs. “Ik ben vast te negatief," dacht ze ”Ik zie het vast verkeerd”, “Als ze hem in het echt ontmoeten, komen ze vast wel op andere gedachten”. “hij bedoelt het niet kwaad, hij weet niet beter” “Hij is wel goed voor me, hij is behulpzaam, hij wil leuke dingen met me doen. We hebben lol samen, we zijn intiem en speels samen."

De seks voelde enorm goed voor haar. Nog niet eerder was ze op zo'n fijne manier seksueel benaderd en zo fijn vastgehouden. Je was complimenteus en gaf haar het gevoel dat je haar wilde verslinden en haar begeerde, wat ze enorm fijn vond. Ze vond het heerlijk... tot op de momenten dat zij aangaf ook een hoogtepunt te willen. Dan zuchte je en deed je ongeduldig. Zij voelde zich onzeker erdoor en gaf dat aan, de seks voelt niet gelijkwaardig voor haar op deze manier. “Onzeker?” Zeg je “Gelijkwaardig?” Ze is verbaasd en gekwetst als je aangeeft het niet geil te vinden haar te bevredigen. “Een beetje over een clit wrijven is niet echt mijn hobby ofzo, zeg je”"Nou ik heb anders mannen gehad die er meer van genoten om mij te bevredigen dan om zelf klaar te komen", zegt ze. "pfuuh! Dat noem ik schoothondjes!" zeg je neerbuigend. Ze voelt zich kwetsbaar, afgewezen en begint aan zichzelf te twijfelen. Ze zoekt een oorzaak. “Vind hij me vies?” Is hij wel echt gek op me, of gebruikt hij me gewoon en boeit het hem niet of ik wel of niet geniet?

De volgende ochtend probeert zij erover te praten, maar je reageert bot en loopt weg. “Wat denk je wel niet, dat je op elk moment van de dag zomaar over problemen kunt beginnen?” Je springt uit bed en gaat vrolijk muziek draaien. Je wilt er niet over praten en negeert totaal haar gevoelens. Zij blijft beduusd achter en twijfelt weer. “Is het zo raar om te verwachten dat een man het geil en leuk vindt om zijn vriendin te bevredigen? Het zal wel weer aan mij liggen en ik wil niet het meisje zijn wat moeilijk doet.”

Als ze er niet met hem over kan praten deelt ze het weer met vrienden. “Ik neem aan dat je hem onmiddellijk uit bed heb geschopt toen hij dat zei?” “Hij is dus behoorlijk egoïstisch in bed” “dat klopt niet hoor, als de chemie goed is vind hij het juist heerlijk om je te bevredigen, het liefst meer dan 1x. Misschien zijn jullie niet compatibel in bed?” zijn de reacties. Maar ook “Misschien is het gewoon niet zijn ding. Als de seks verder wel goed is, hoef je je er niet door afgewezen te voelen. Het is zijn mankement, niet de jouwe”. Gesterkt door deze woorden besluit ze haar onzekerheden weer aan kant te zetten, want ze wil genieten en focussen op de goeie dingen die ze samen met hem heeft.

Op een avond spreek je weer op een denigrerende manier over seks en vrouwen. “Als je een sleutel hebt voor meerdere deuren, is dat ok. Maar een deur waar meerdere sleutels op passen. Dat is niet ok!” Zij hoopt dat je het als grap bedoeld, maar wordt er wel weer door aan het twijfelen gebracht over je motieven. Het ene moment geef je haar het gevoel dat ze speciaal voor je is. Maar nog vaker spreek je over “vrouwen” in plaats van over haar alleen, in reactie op gedrag van haar.

“Zo'n uitspraak doe je toch alleen als je meer dan 1 vrouw in gedachten hebt? Denkt ze. “Ik ben vast paranoia, hij heeft de uitspraken van een player, maar is dat in werkelijkheid niet. Ik koppel vast teveel betekenis aan zijn uitspraken.” Ze dacht terug aan de eerste keer seks, je zei vooraf dat hij het al een hele tijd niet gedaan had, maar wilde niks loslaten over hoe lang dan precies. Zij zag dat als schaamte, verlegenheid.” Toen je haar penetreerde zonder condoom was ze verbaasd. “Hij weet niks van mijn seksverleden, maar doet het toch zonder.” Hij vertrouwd me blijkbaar erop dat ik niks heb, laat ik hem er ook op vertrouwen, was de volgende gedachte. “Hij is vast niet het type wat onveilige one-night-stands heeft,”.

Terug denkend hieraan vroeg ze je: “Wanneer heb je het eigenlijk voor het laatst gedaan voor mij?

“2, 3 maanden voor jij, met een Iraanse.. o nee, er was er nog 1. Ja ik had er toen 2 in 1 week. Dat komt anders nooit voor hoor!”

“En heb je het toen met condoom gedaan? Of ging dat zoals met mij?”

“uhhh...” Alleen dat geluid gaf haar al genoeg informatie. Haar beeld van jou, als trouwe man met verantwoordelijkheidsgevoel, die zijn lief koesterde en voorzichtig met haar is, viel compleet in duigen.

“Lekker dan, je doet het onveilig met anderen en vervolgens met mij, straks heb ik AIDS door jou!”

Je lacht en zegt dat je het wel met condoom gedaan hebt, alleen “niet helemaal.” “Hoe kan ik je nou nog geloven?” zegt ze “je moet af en toe een risico nemen in het leven” is je reactie. Voor haar weer genoeg om te concluderen dat je het toch niet veilig hebt gedaan. “1 wip met de verkeerde en je verkloot je eigen leven en dat van een ander! Zegt ze.

"Waar had je die meisjes dan vandaan?"vraagt ze je. "Dat zeg ik niet, want dan lach je me uit!"

Maar zelf doe je niks anders dan haar uitlachen. Als ze zegt dat ze het niet grappig vindt, begin je nog harder te lachen. Als ze overstuur de deur uitloopt, zeg je zelfs “bedankt! Ik heb in geen tijden zo gelachen!”.

Ze gaat naar de sportschool en probeert weer tot rust te komen, als ze na het sporten ziet dat ze een smsje heeft ontvangen maakt haar hart een sprongetje. Maar in het berichtje staat niks anders dan xxx. Ze is gekrenkt en gekwetst. “Hij doet gewoon alsof er niks aan de hand is!”denkt ze. “Hij zet mijn gezondheid op het spel en lacht me uit als ik me serieus zorgen maak en hem wijs op zijn onverantwoordelijke gedrag. Hij walst over mijn gevoelens heen!

Hoe boos moet ik worden om door hem serieus genomen te worden?” denkt ze

Ze stuurt hem een berichtje met “rot op met je xxx, ik ben klaar met je.”, om duidelijk te maken dat ze je lollige-er-is-geen-wolkje-aan-de-lucht-gedrag zat is.

Als reactie vraag je enkel of ze het zeker weet.

“Ik weet niks zeker, alleen dat jij risico's neemt met het leven van een ander en daar luchtig en lacherig over doet.

En de manier waarop je met me omgaat bevalt me niet. Alsof ik me aanstel oid, je neemt niks serieus. betreft seks niet maar ook niet betreft eten ed. kleinerende houding.”

In plaats van dat je op haar woorden in gaat, laat je dagen lang niks meer horen. De gehele woensdag en donderdag is ze scherp op tekens van jou, bij elk berichtje of telefoontje, hoopt ze dat jij het bent. Elke seconde dat ze nog niks van je heeft gehoord, steekt haar. Hij laat me stikken! Als ze op donderdagavond nog steeds niks heeft gehoord weet ze genoeg. “Hij voelt zich niet schuldig en doet geen enkele moeite om me niet kwijt te raken. Dit was de man die een week geleden nog zei dat hij nog 100 jaar door mij aanbeden wilde worden?!” Ze voelt zich dom dat ze zich zo door je heeft laten misleiden. Zelfs op haar sms met het verzoek de sleutels uit te wisselen ga je niet in.

Waarom was ze het niet waard om tegen te zeggen “Het is inderdaad stom en onverantwoord van me. Het spijt me dat ik je dit niet eerder uit mezelf heb verteld en dat ik je nu zo overstuur gemaakt hebt. Ik begrijp dat je je zorgen maakt. Ik ga meteen een afspraak maken voor een SOA- en AIDStest.”?

Waarom vecht je niet voor haar?

Je noemde haar de liefde van je leven, je had je hele leven moeten wachten op zo'n leuk vriendinnetje, zei je eens. Je vond het zo fijn om bij haar te zijn, zei je.

Betekenden al deze woorden dan helemaal niets?

Waarom lach je haar uit als ze overstuur is door de angst dat ze misschien een dodelijke ziekte heeft dankzij jou en als ze verdrietig en gedesillusioneerd is doordat je onbetrouwbaar blijkt te zijn?

Waarom negeer je haar? Waar heeft ze dit aan verdiend?

Waar komt die onverschilligheid vandaan?

Waarom heb je geen schuldgevoel en wil je problemen niet aanpakken, zoals andere stellen in een liefdesrelatie doen?

Het was niet eens haar idee, om iets serieus te beginnen, maar je won haar hart en nu behandel je haar zo?

Waarom kun je geen serieus gesprek met haar voeren?

Zit het jouw nou helemaal niet dwars? Heb je geen geweten, geen hart?

Waarom lever je geen inspanning?

Waarom troost je haar niet als je haar overstuur hebt gemaakt?

Waarom stel je haar niet gerust?

Waarom heb je niet de moed een eerlijk gesprek aan te gaan?

Waarom werk je niet aan je tekortkomingen in plaats van iemand te laten vallen?

Waarom ben je niet geraakt, waarom laat je geen emotie zien?

Wat betekend een relatie voor jou? Gaat het je om het bezit? Een paradepaardje voor je familie en vrienden, die haar persé moesten zien.

“kijk ik heb er een aan de haak, maar als ze te hard spartelt laat ik haar gewoon gaan en vang ik wel een ander?” Zijn dat je gedachtes?

Wat is jouw verhaal?