Weer een dag voorbij.. en weer sta ik aan het begin van een : 'we verbreken het contact' periode. het zal me toch een keer moeten lukken..? Nou, je moet ergens beginnen zeg ik maar tegen mezelf. Ik heb vandaag neit gebeld.. en zelfs niet gesms'ed.. yeah!! ben de dag doorgekomen door heeeel bewust constant afleiding te zoeken.. mezelf geen tijd gunnen om te veel na te denken en verdomd...ik ben de dag doorgekomen... niet al t veel last gehad van mood swings.. waarschijnlijk omdat ik t te druk had.. en me opandere dingen moest concentreren..hmm, dit werkt dus. Want het heen en weer geslinger tussen emoties is zoo vemoeiend.. en het troost me enigzins datik niet de enige ben.. ik lees hier zoveel verhalen die zo herkenbaar zijn.. zo menselijk.. zo moeilijk!
Ben ik halverwege de avond krijg ik een smsje van hem, hee lief, heb je vandaag neit gehoord, niet eens een smsje.. hoop dat t goed gaat met je. Dat raakt me dan weer zo enorm dat ik uit balans schiet... ik moet letterlijk diep ademhalen .. Normaliter bel ik meteen terug.. heb ik neit gedaan.. call me crazy, maar dat is opzich al een overwinning op mezelf.. Het voelt af en toe alsof m;n ration me uitlacht en me een slappeling noemt.. zo voel ik me af en toe ook: een slappeling. in het dagelijks leven ben ik een evenwichtig persoon die toch z'n portie gezond verstand ook gebruikt! Waarom het zo moeilijk is om het toe te passen op dit persoontje.. Ik KAN dit, ik KAN dit.. Ik KAN dit.. toch..?
Jaaa wel.., dat kan ik!!!!
Toch zit t me niet lekker, en kan ik er eerlijk gezegd niet van slapen, daarom zit ik nu weer even hier. Zo schrijf ik 't een beetje van me af.. hopelijk val ik nu wel in slaap.. night, night.

My fellow warriors, keep up the good work... be strong.

Suzie