Gisteravond liet ik mijn hond uit (ja hij is er nog de stakker, maar t gaat redelijk met hem, gelukkig..)
En terwijl ik het zelfde rondje liep als altijd, dacht ik aan me ex, die naast me liep soms, even de hond gauw uitlaten voor het slapen gaan, en gearmd liepen we dan samen het rondje..

In gedachte stelde ik mij een andere vrouw voor, een leuke vrouw, haar blonde haren over haar schouders en lachend kijkt ze me aan, ze is gelukkig, gearmd liepen we het paadje af. En die gedachte voelde heel goed...te goed. Ik stop ineens met lopen, en draai me naar haar toe, ik kijk haar aan en me ogen worden waterig, terwijl ik haar vertel hoe blij ik met haar ben, ik kus haar...en vertel haar hoe vreselijk veel ik van haar houdt, en bedank haar...omdat ze in mijn leven is...De tranen rollen inmiddels over me wangen.. ik breek.....In gedachte vertel ik dat allemaal tegen haar, in me eentje, midden op straat.. Virtuele liefde...Want er is geen liefde meer... de fantasie is zo mooi...

De realiteit is namelijk een stukje anders... De stap van de wonderschone perfecte parel (ja ik weet het, ze bedroog me) naar de afwijzingen van vrouwen die niet eens ook maar een klein beetje in de buurt komen is groot...is hard.

Begon mijn liefde met me ex gelijk vanaf de start met een waanzinnige explosie van gevoelens, waarbij we absoluut gelijk vanaf de eerste seconde 100% voor elkaar gingen, loop ik nu tegen alleen maar vrouwen aan met muurtjes, hoge muren. Ik dacht dat mannen een bindingsangst hadden, maar t zijn de vrouwen tegenwoordig lijkt het wel..

Neem vandaag.. Ik sprak vorige week een leuke vrouw via een chat. Blond, slank, intelligent, en we hadden onwijs veel dingen overeen. Leuk gesprek gehad wat goed vlot liep, en we besloten om af te spreken, dat zou vanavond zijn...
Tot gisteravond dan...Ze bericht me, (we zouden elkaar niet echt berichten in de tussentijd, waarom weet ik ook niet maar dat wilde ze, nou ok prima) ze ziet er toch van af.....Waarom weet ik niet precies, maar haar gevoel zegt dat ze het toch niet wilt... Nou is dit niet zon drama, maar eigenlijk gebeurt dit iedere keer valt me op..
Nee hadden we toch al denk ik dan? Dus waarom dan niet even kijken of er misschien meer in zit? Dat was toch het plan? leuk, gezellig, en gewoon even kijken, niks meer.

Torn is niet me grootste vriend dat weet iedereen, maar hij zei wel een keer, je moet best een dikke huid hebben voor datings sites. En dat is helemaal waar...En ik heb die dikke huid niet. Als mensen niet eens willen afspreken, ondanks leuke gesprekken, veel overeenkomsten en alles, wat doen ze dan op een dating site? Waarom gebeurt dit iedere keer zowat? Het doel van een dating site schiet voorbij. De meeste zitten daar met muren, issues, of zoeken gewoon de aandacht lijkt het wel. Maar waar is die leuke spontane vrouw gebleven? die wel nog gelooft in liefde, mits de klik daar zou zijn? Dat laatste is natuurlijk mega belangrijk. ik zou me niet willen binden om me maar te binden, dat werkt voor geen meter.. Maar wie weet kom je wel de klik daar tegen.

Ik ben bang dat ze niet meer bestaat, dat ik haar niet meer tegen kom, ik ben te oud aan het worden,en ben ik het kwijt geraakt met de jaren? Soms voel ik me net frankenstein...vrouwen kunnen zo ongelofelijk hard zijn.
Ik zie er dacht ik best leuk uit, niet de allerknapste misschien maar zeker niet de lelijkste..Maar tis juist de binnenkant die zo boeiend is, ik heb zoveel te bieden, zoveel te geven..Echter...ik loop alleen maar tegen "muren"aan... Bestaan er nog wel gewoon leuke, spontane vrouwen die echt ergens voor kunnen gaan zonder waarbij ik eerst een muur steen voor steen te moeten afbreken, en de ene issue na de andere te vinden along te way? Van wereldschone parel naar totale afwijzing is een groot contrast.

Ik ben niet gemaakt voor eenzaamheid, maar t lijkt er verdomd wel veel op
Zoveel te bieden en te geven, aan iemand die ik verzin, midden in de nacht, op straat..
Waar of wie ben jij? die ik zoek.......waar kan ik je vinden? en besta je nog wel? ik weet het niet meer..Ik kan je niet vinden, waar ik ook kijk of ben...ik had je gevonden...waarom moest je gaan?