Wat kan een mens boos zijn zeg. Ik ben zooo boos op hem.

Wel veel afspreken en smsen (midden in de nacht) en aan me zitten en knuffelen en kusjes geven en dan zeggen jaaaaa maar ik wilde gewoon vrienden met je proberen te zijn.

En ik ben zwanger van hem. Ik had reeds besloten dat ik hier niet aan toe was. Ik kan het kind niet bieden wat ik een kind wil bieden, mijn leven is nog teveel een puinhoop en ik maak nog teveel verkeerde beslissingen.

Blijkt dat meneer alleen maar correct wilde zijn, zichzelf in de spiegel wilde kunnen aankijken en vrienden worden.

Nou GOEDE MANIER ... NOT!!!

Nu heb ik duidelijk gemaakt geen contact meer te willen, maar ik ben vaak zo boos en probeer nog steeds iets te begrijpen wat niet te begrijpen valt dat het me zwaar valt om niets te doen.

Wil dit gewoon van me afschrijven en het voelt beter te delen dan dat dagboek wat niet terugpraat...

Sterkte allemaal.