Even van me af schrijven..... Ik vraag me af of ik wel een beetje vooruitgang boek. Tja, ten opzichte van de eerste weken na de breuk wel, maar nu lijkt het wel een beetje 'stabiel' te blijven. De meeste dagen voel ik me goed, maar sommige dagen hè... Als ik zo'n 'slechte' dag heb voel ik me echt weer terug bij af. En mis ik hem veel meer. Het gaat door merg en been.
Op zo'n dag... Kan ik een paar keer op een dag huilen. Heb ik het gevoel dat hij écht de ware voor mij is en dat het nog goed komt. Ik wil zijn warmte voelen en wegkruipen in zijn brede armen. Dat gevoel is dan zo sterk, net zo sterk als toen het nog aan was en toen het pas uit was. Waarom blijf ik toch van hem houden? Hij heeft me zoveel verdriet gedaan door bij me weg te gaan. En niet één keer ook. Zijn wispelturigheid op relatiegebied all the time....
Voor de duidelijkheid: we hebben nog steeds geen contact gehad na mijn impuslieve bezoek 4 weken geleden. En we zijn al ruim 3 maanden uit elkaar. Dus er is ook geen reden voor het feit dat ik hem nu veel meer mis.
Precies een week geleden heb ik veel opgezocht en gelezen over 'loslaten'. Voor mijn gevoel is dat heel goed gelukt de afgelopen week. Ik dacht dat ik nu eindelijk los van hem was. Blijkbaar dus totaal niet! Ik wil mezelf nu ook niet oppeppen, optimistisch zijn en beter voelen. Terwijl ik vaak denk als ik me slecht voel: 'straks voel ik me weer beter'. Nu zie ik dat totaal niet, ik wil alleen maar bij hem zijn.
Afgelopen vrijdag een vervelende situatie op m'n werk met een collega... Plus niet aangenomen voor de baan waarvoor ik al op tweede gesprek ben geweest. Ik wil dan zo graag even mijn verhaaltje bij hem doen en de teleurstellingen verwerken.
Pas dacht ik er aan hoe ik me zou voelen als hij een nieuwe liefde zou hebben. Volgens mij kan ik dit zó niet aan en ga ik dan kapot van verdriet.
Voor m'n gevoel ben ik nog geen stap vooruit en wil ik hem echt niet loslaten op zo'n slechte dag. Hoe weet ik nu of ik vooruit ga, ga ik wel vooruit, kom ik hier ooit wel overheen? Hoe ga ik de zomer overleven als ik me zo blijf voelen om de paar dagen? Nu zie ik even het licht niet meer.
lieve glittergirl
Hoi lieverd,
Je bent zo een top meid he! Natuurlijk ben je vooruit gekomen in dit proces van liefdesverdriet. Niemand geeft er een bepaalde tijd aan wanneer je er maar helemaal klaar mee moet zijn? Je legt de druk bij jezelf, je had nu graag de dingen anders gezien en gevoeld. Maar hoe lang zijn jullie bij elkaar geweest? Denk je dan dat je het binnen een paar maanden allemaal zo maar uitwist? Dat je nooit een dagje je minder zou voelen dan andere dagen? Echt geloof mij, die dagen dat je je slecht voelt gaan voorbij. De zomer gaat je toe lachen, je gaat er naar uit kijken! Ga je nog lekker op vakantie? Ga je naar festivals? Ga bedenken zo meteen wat je allemaal kan doen van het zomer, maak een lekkere zomers drankje voor jezelf klaar en zet een zomers nummertje op. Kijk vanavond je favoriete film Probeer je gedachten in een andere mind setting te zetten,.. want dit zulke momenten die je nu hebt kan je beter zo min mogelijk hebben. Op momenten van "zwakte" ga je zo piekeren en vervolgens twijfelen... je verstand en hart willen dan niet meer op één lijn liggen.
Je bent heel goed bezig, echt waar! Je bent sterk en dat blijkt wel uit al je blogs en reacties.
Dus koppie op hoor meiss, je kunt dit best. Dus glimlach op je gezicht nu en dansen, drinken op een zomers muziekje...dromen over je leuke zomer die je tegemoet gaat. Ja ook zonder je ex ga jij een fantastisch zomer krijgen, misschien wel met een verdomd leuke andere man
Dikke knuffel
liefs,
Singlelady voor glitter
Wauw, mooie post!
Deze ga ik vaker lezen!
Hee glitter.. Niet erg he!
Wel vervelend.
Ook ik heb deze ups and downs.
Zo gaat het goed, en zo hoeft er maar een glimpje door te breken en je denkt: kak..
Maar herrinneren we de eerste maand nog?
Of zelfs de eerste vijf dagen?
*kuch..
Voor je gevoel net zo heftig, maar ik moet toegeven dat er toch het één en ander al veranderd is. Ook bij jou lees ik dat terug in je blogs.
Je bent goed bezig!
@ Brabbel
Ik weet dat je gelijk hebt lieve Brabbel, maar ik voel het écht even niet zo. Ik baal gewoon dat ik dacht dat ik hem écht los gelaten had. Maar schijnbaar zit hij nog steeds verweven in mijn brains en is daar toch wat meer voor nodig, zoals... Tijd.... Andere mannen.... Afleiding.... Aan mezelf werken.... Verstand en gevoel zijn aan het touwtrekken tegen elkaar op dit moment.
@ Singlelady
Wow, wat een lief stukje van je.... Doet me goed!!!
@ Glitter
Hey meissie,
Zo herkenbaar wat je schrijft! Ik heb dat ook dat gevoel dat je je afvraagt of je wel vooruit gaat. En wie zei tegen mij dat ik wél vooruitgang had geboekt? Jij!
Dus nu zeg ik hetzelfde tegen jou. Je gaat echt vooruit. Alleen gaat dat niet in een rechte lijn naar boven. Soms val je even terug. En juist die feestdagen zijn kut. Had ik ook. Me steeds afvragen of hij andere vrouwen aan het versieren is, want ja... op zo'n dag als gisteren is iedereen blij en dan gaat dat een stuk makkelijker.
Maar weet je, je helpt jezelf er niet mee. Als je voelt dat je contact op moet nemen, dan moet je dat zeker doen. Maar weet ook dat de situatie waarschijnlijk niet veel anders zou zijn dan hij was.
Bedenk dit: hij heeft je nummer, je adres, als hij wil weet hij een weg naar jou te vinden. Hoe pijnlijk ook, hij doet dat nu niet. Mn ex evenmin.
Over dat loslaten. Ik werd afgelopen week ook ineens wakker met m'n ex in m'n hoofd. Totaal in de war. Waarom nu, wat moet ik hiermee? Die dingen gebeuren dus. Hoort erbij. Wordt vanzelf minder. Ook bij jou.
Probeer deze week lekker leuke dingen voor jezelf te doen. Filmpje op de bank of lekker uiteten met vrienden. Wees even extra lief voor jezelf!
Sterkte!
@ Happylady
Heb jij dat ook gehad? M'n verstand en gevoel staan echt lijnrecht tegenover elkaar nu, ik voel me zo zwak. Ik hoop echt dat hij geen contact zoekt, want ik ben zo zwak en ik wil even niet dat hij me ziet/hoort in deze staat.
Dankje dat je zegt dat ik ook een beetje vooruit ga... Ik voel het écht niet.... Ik dacht eigenlijk, losgelaten = los, vrij, blij, maar zo werkt het niet helaas..... Misschien eventjes, maar niet op de langer termijn. M'n verstand weet wel dat het wel goed komt, maar ik voel dat totaal niet... Echt 0,0 op dit moment.
Liefs
@ Glitter
Hey!
Ja, helaas had / heb ik dat ook. Echt periodes dat ik mezelf in moest houden om niet toch een berichtje te sturen. Uiteindelijk heb ik dat dus wel gedaan. Dat verhaal ken je.
Maar ook precies die strijd tussen hart en verstand. Hart wil bij hem zijn en verstand weet ergens dat dit niet goed zou zijn. Op die momenten lijkt het altijd alsof ons hart gelijk heeft en de waarheid spreekt. Maar wie zegt dat? Hoezo heeft of hart / gevoel gelijk? Waarom spreekt ons gevoel de waarheid? Dat zei iemand ooit tegen mij en heeft me geholpen om m'n gevoel een beetje af te zwakken.
Ik denk echt dat je wel vooruit gaat. Ook al voelt dat niet zo. Dat heb ik ook steeds. Op mindere momenten zie ik dat niet, maar als het helder is weet ik heel goed dat ik er sterker uit kom. Ook al voelt het soms alsof je gewoon niet zonder hem kunt, uiteindelijk kun je dat wel.
Het probleem is dat hij in beweging moet komen wil jullie relatie slagen. Er moet bij hem iets veranderen. Ik zeg dat ook steeds tegen mezelf. Als hij wil, dan weet hij me te vinden.
Ik snap dat je dit allemaal nu niet voelt. Heel logisch. Die momenten zijn er. Gelukkig zijn er ook andere momenten. Misschien voel je je morgen al iets beter.
En als het echt niet lukt, probeer dan een soort plan van aanpak voor jezelf te maken. Op die manier voorkom je dat je in een opwelling berichtjes gaat sturen. Die leveren vaak niet veel op behalve extra verdriet. Vraag jezelf ook bij al die dingen af of de manier waarop hij nu met jou omgaat klopt met hoe jij met hem omgaat. Waarschijnlijk niet. Je verdient iemand die 1000000 procent voor je gaat!
Sterkte!
@Happylady
Mannen en vrouwen gaan sowieso toch anders met dingen om? Er is geen standaard reactie op alles, door niemand niet. In mijn geval is het waar een relatie betreft, twee mensen schuld hebben. Ik vind het soms zo lastig om te lezen dat wij alleen uit gaan van de blogger "diegene met verdriet" terwijl wij het verhaal van de ander niet volledig kennen. Maar het is lastig..mannen... waarom willen wij ze in ons leven haha! Je kan niet met en?..... nou ja we kennen die allemaal!
Bah wat een ellende allemaal!
Houden jullie je allemaal taai!
knuffels
@ Glitter
Daar heb je helemaal gelijk in. Mannen en vrouwen gaan anders met dingen om.
En inderdaad, er hebben er twee 'schuld'. Iedereen heeft eigen redenen om te doen wat hij of zij doet. Maar dat neemt niet weg dat ik wel geloof in een paar basisprincipes in een relatie: vertrouwen, eerlijkheid en voor elkaar gaan. Daarom schreef ik ook dat je iemand verdient die 100000 procent voor je gaat.
Maar ik besef me ook dat wat een ieder hier schrijft ook weer gevormd wordt door de eigen ervaringen. Misschien daarom wel die 10000 procent, haha!
Glitter
Hier ook hoor!
Zoveel herkenning.