Ik heb gisteravond weer gegeten en gedronken, wat heb ik veel gedronken, ik was helemaal uitgedroogd van al die dagen.
Ik heb ook verdomd veel droompjes gehad, elke keer dat ik even sliep kwamen ze weer.
Steeds dat het allemaal weer goed was tussen ons, of goed kwam.
dat is eigenlijk wat ik absoluut niet wil, ik zou er nooit meer vertrouwen in kunnen hebben, dat is bij mij nu kapot.
Wel heb ik voor mezelf besloten dat ik door wil gaan, ik ben het getreur zat, heb het idee dat ik door de nieuwe medicijnen de depressie wat meer onder controle heb wat het verwerken van het liefdesverdriet wat makkelijker maakt.

de tijd kruipt voorbij, de nieuwe slaappillen werken niet heb een vreselijke nacht achter de rug.
behalve dat ik een week al niet gegeten heb vond ik af en toe het water wat ik met de medicijnen innam wel lekker, zelfs daar word ik nu misselijk van, heb het idee dat het steeds slechter gaat.
Ik kreeg vandag een mailtje van hem, heel koel en afstandelijk, dat ie hoopt dat ik ooit iemand tegen zou komen die me alle liefde van de wereld kan geven.... waarom moet ie het hopen, waarom kan ie niet zeker weten dat het gebeurt omdat ik het verdien?? Omdat hij vindt van niet waarschijnlijk, joost mag weten wat ik hem ooit misdaan heb....

Gisteren en vandaag echt de slechtste dagen gehad.
Ik kon niet meer praten en eerst ging huilen ook niet, maar later kwam het er allemaal wel uit.
Gisteravond hebben m'n moeder en zus me naar de ehbo gebracht omdat ik maar huilde om hulp en dat ik met de gedachte speelde alle kalmerings- en slaappillen in te nemen.
Op de ehbo hebben ze een spoedafspraak op de crisishulp voor me gemaakt voor vandaag.
mijn nichtje kwam vandaag ook langs en heeft me begeleid met m'n moeder.
M'n moeder gaf aan dat ze graag wil dat ik opgenomen word, omdat ze erg bang is dat ik gekke dingen ga doen.
Ik kon amper een woord uitbrengen en ja, wat bood die man daar aan?? Om samen achter mijn ex aan te gaan, ik zei dat ik dat niet wou, maar dat hij dat aanbood liet me niet los, ik heb medicijnen gekregen zoals een paardemiddel om goed te kunnen slapen en nog andere medicijnen die hopelijk werken.

Gisteren waren de spullen niet meer opgehaald zoals afgesproken, bleek dat hij zelf niks doorgegeven had.
Ik heb wel een gesprek met z'n moeder gehad, en zij begreep het ook allemaal niet, het gesprek deed me wel goed.
Vandaag is ze langsgekomen voor de spullen, het deed me goed haar vast te pakken en even te kunnen huilen.
Heb voor het eerst sinds het uit is een knuffel van iemand gehad, ik heb dat zo erg nodig.
Gisteren was ik er opeens van overtuigd dat hij mij ook zou gaan missen en weer bij me terug zou willen, wat natuurlijk alleen maar onzin is.
Maar vandaag ben ik echt ingestort, kan alleen maar huilen, keihard als een kind... kan niet ophouden, tril helemaal, en ik heb besloten morgen naar de huisarts te gaan want alleen red ik dit niet.

het is nu dag 3 en een paar van zijn spullen worden vandaag opgehaald, ik moest ze bij elkaar zoeken, ik zit vreselijk te huilen, ik kan dit gewoon niet aan.
gisteren heb ik hele erge huilbuien gehad wat wel opluchte, voor even althans...
heb gesprekken met vriendinnen gehad maar voel me voor iedereen een last en teveel, dus ik weet nu eigenlijk ook niet meer waar ik heen moet om te praten of een beetje begrip en troost te krijgen.
steeds ga ik bijna hyperventileren en heb het gevoel dat ik flauw ga vallen.
Ik wil dit helemaal niet, weet niet hoe ik verder moet, wie kan me helpen?
Ik ben

We hadden onze toekomst al zo mooi voor ogen, de kinderen waren gek op hem.
na dagenlang praten en maanden voorbij gegaan zijn had ik eindelijk vertrouwen in de relatie, dat hij er ook echt voor zou vechten als het wat minder zou gaan.
vandaag kreeg ik de klap, na niks van hem gehoord te hebben stuurde ik een smsje, ik kreeg een smsje terug met de boodschap dat hij verliefd is geworden op een vroegere vriendin van hem, ook mijn ziekte, waar ik nu weinig last van heb, was hem te zwaar.
Eerder had ik daar nooit wat van gehoord.
Ik heb de hele dag gehuild, kalmeringsmiddelen ingenomen, maar mijn wereld is ingestort. Hoe vertel ik het de kinderen... mijn hart is gebroken.