Gisteren en vandaag echt de slechtste dagen gehad.
Ik kon niet meer praten en eerst ging huilen ook niet, maar later kwam het er allemaal wel uit.
Gisteravond hebben m'n moeder en zus me naar de ehbo gebracht omdat ik maar huilde om hulp en dat ik met de gedachte speelde alle kalmerings- en slaappillen in te nemen.
Op de ehbo hebben ze een spoedafspraak op de crisishulp voor me gemaakt voor vandaag.
mijn nichtje kwam vandaag ook langs en heeft me begeleid met m'n moeder.
M'n moeder gaf aan dat ze graag wil dat ik opgenomen word, omdat ze erg bang is dat ik gekke dingen ga doen.
Ik kon amper een woord uitbrengen en ja, wat bood die man daar aan?? Om samen achter mijn ex aan te gaan, ik zei dat ik dat niet wou, maar dat hij dat aanbood liet me niet los, ik heb medicijnen gekregen zoals een paardemiddel om goed te kunnen slapen en nog andere medicijnen die hopelijk werken.
in de auto terug naar huis speelden de hele tijd de gedachten door m'n hoofd dat die man me zou kunnen helpen m'n ex terug te krijgen, dus ik kon niet wachten weer thuis te zijn in de hoop een smsje of mail van m'n ex te hebben, ik had opeens zoveel hoop dat het weer goed zou komen, terwijl ik het niet eens meer wou.
Ik heb uiteindelijk zelf een mail geschreven naar m'n ex en gevraagd of we het nog een keer konden proberen, dat ik mijn best zou doen eraan te werken etc.
Ik heb helaas geen antwoord terug gehad op de mail, niet eens een "sorry, ik wil niet meer" terwijl hij 'm wel gelezen heeft en verwijderd.
veel vragen spoken door m'n hoofd en vraag me af of het ooit nog goed komt met mij als mens, of ik ooit gelukkig zal worden met een man, omdat ik ook al 2 kinderen heb.
wie wil mij nou..???
na veel met m'n nichtje gepraat te hebben en ongelooflijk veel gehuild voel ik me wat beter, ik eet en drink nog steeds niet, maar probeer wel wat positiefs in te zien.
Ik sta op de lijst voor opname in het crisiscentrum, waar ik niet achter sta, en donderdag moet ik terug voor een gesprek om te kijken hoe het met me gaat.
Ik zal dan proberen of ik wat beter kan praten en vragen wat de behandeling precies inhoudt die ze ook voorgesteld hebben.
naast mijn liefdesverdriet heb ik ook last van een depressie die namelijk veel erger is geworden, een dieptepunt...
Morgen komt een vriendin langs, ik hoop dat het dan nog steeds de goeie kant op gaat en donderdag komt mijn nichtje weer, ze is de grootste steun voor mij, een schat, zonder haar had ik het niet gered.
vrijdagavond komt ze na het werk weer en zaterdag gaan we met de kinderen naar sealife scheveningen, ik hoop dat ik kracht genoeg heb om door te zetten.
vandaag zag ik niks meer zitten, nu schijnt het de goeie kant op te gaan, maar wie weet hoe het morgen zal zijn?