Beste mensen,

Momenteel ben ook ik druk bezig om mijn liefdesverdriet te verwerken.
De zoektocht naar de oplossing (lees genezing) voor mijn pijn, verdriet, eenzaamheid en al die dingen die ik jullie allemaal niet meer hoef uit te leggen, komt gewoonweg voort uit mijn wanhoop.
(Wanhoop kan dus toch ook goed zijn voor bepaalde dingen, hoe negatief en sarcastisch er ook door sommige mensen over gepraat kan worden...)

Ik heb nu aardig wat mensen via de chat gespoken en vele verschillende verhalen en situaties aangehoord, maar nooit mijn eigen verhaal gedaan...
Daarom voel ik mij nu toch een soort van verplicht om ook mijn verhaal te doen, dus bij deze een "samenvatting"...
Voordat ik dat doe wil ik eerst even kwijt dat er best een aanzienlijk leeftijdsverschil tussen ons zit van 12 jaar.
Toen we begonnen was zij 17 en ik 29 en nu dus 20 en 32 aangezien we toch een relatie van 2,5 jaar hebben gehad.