Ik merk dat ik mijn (ex)vriend niet wil loslaten omdat
a) ik niet zonder het fysieke wil (de troostende knuffels met name)
b) ik niet terug wil naar single zijn.
Best laf eigenlijk.
Ff een update. Ik kon het na een week niet laten en heb toch contact opgenomen.
We gaan weer vrolijk door.
Mijn jaloezie is stukken minder, ik heb daar geen reden toe. We zijn hechter dan dat hij met haar is. Heb het idee dat ze eerder af stevenen op een soort zakelijke verstandsrelatie dan op een liefdevol passioneel samenzijn. Hij geeft ook toe dat wat hij met haar heeft... op een totaal ander vlak is.
Was toch moeilijker dan ik dacht. Ik trok het slecht... te jaloers. Alhoewel er weinig redenen voor waren maar toch.
Ga liever voor iemand voor mezelf alleen.
Ik rouw meer om de verloren vriendschap nu dan om de verloren relatie. Al sinds dinsdag geen contact meer, nog maar twee keer gehuild (nu net).
Alle contact is verbroken, maar kan via via wel hun relatie volgen. Voorzover ik dat wil en daar behoefte aan heb. Ben wel benieuwd hoe het gaat lopen tussen ze zonder dat hij mij heeft als toevlucht.