Hallo lieve mensen,

Even googelen en ik kwam hier. Wat een vreselijke uitkomst heeft de liefde soms. Nu wil ik toch gelijk met de deur in huis vallen. Want verdriet is erg egoistisch. Jullie hebben er allemaal last van, maar wil toch over mijn verdriet schrijven.

Afgelopen winter werkte ik in een wintersporthotel. Daar ontmoettte ik S. Vanaf het begin waren we onafscheidelijk ondanks dat ie in NL een vriendin had. Maar ik sloot mijn ogen ervoor. Ik dacht: "ik ben bij hem en zij niet en hij zou vast niet 6 maanden vertrekken om in het buitenland te gaan werken als hij zoveel van haar zou houden." En hij hield van me.